mektup arkadaşı edinmeyi istemek

ortaokulda ipek ongun'un mektup arkadaşları adlı kitabını okuyup o zamandan beri istediğim bir şey. var mı mektup arkadaşım olmak isteyen?

küçükken çok isterdim hâlâ istiyorum nedense, ilgimi çekiyor böyle şeyler.

küçükken yurtdışından bulmak için çok uğraşırdım, güzel arkadaşlıklar edinmiştim. ilk arkadaşım lizbon'da yaşıyordu, küçük dünyamı aydınlatan çok güzel bir detaydı. teknoloji gitti her şey hızlandı, insanlar birbirlerini kolay harcar oldu, duygular azaldı.

böyle iç dökmeli, karşılıklı hayallerimizden, yaşantımızdan, bulunduğumuz durumu kabullenme/aşma gibi konularda konuşmak isteyen bir mektup arkadaşına ihtiyacım var.
- bazen dostuna, ailene bile anlatamadıkların vardır hani, bu şekil bir mektup arkadaşına ihtiyacım var.

not: dil bilgim kötüdür, okurken küfretmeyecek birisi lazım.. jsgd

zamanın da şöyle bir uygulamada takılmış ama sonrasında sıkılmıştım.
belki bazılarınız biraz uygulama üzerinden mektuplaşır.
slowly.app/tr/

lise döneminde yazım çok iyiydi de şuan kötü. yine de denenmesi keyifli olabilir. fakat mektubun süresi uzun mu bilmiyorum. mektubu posta olarak değil de kargoyla göndermek daha bir hoş olabilir. ne bileyim genelde 2-3 günde ulaşır, onun haricinde kargoda belki mektup arkadaşına hediye de gönderilebilir. bilmiyorum yani düşüncesi keyifli geldi.

o kadar çok denemek istedim ki. ya internetten bile mail yoluyla oldurdum o da sarmadı.
ya böyle 30- 40 tane mail gelse ben ilgimi çekenleri seçsem diyorum.
tinder gibi de mektup arkadaşı mı olurmuş, meh.
şu zamanda bizden bi halt olmaz.
çok sıkılgan tahammülsüz ve dağınığız. mümkün değil!

slowly diye bir uygulama var. tam mektup arkadaşı edinmelik. özellikle farklı ülkelerden mektup arkadaşı edinmek ve yeni yaşam tarzlarıyla tanışmak için şahane bir uygulama. ayrıca pul koleksiyonu yapmak da mümkün. yıllardır kullanıyorum. azıcık ingilizcemle onlarca yabancı insanla tanıştım.

üniversitemin ilk senesinde vardı benim de bir mektup arkadaşım, sonra "bununla mı uğraşıcam lan ben" dedim, bir aydınlanma geldi o an.
üniversitedeyim lan ben hayatı yaşamalıyım dedim, okkalı bi cevap yazıp arkadaşlığımı sonlandırdım.

ben bi tane sarı fırtına fin hatun yapmıştım
yollamadım sonra
aklımı silkeyim ya

biz lisedeyken international pen friend diye bi mevzu vardı. bana brezilyalı bir kız çıkmıştı, favelada kırmızı tuğlalı sıvasız bir evde yaşayan kara kuru birşeydi. ben artvin’de bizim köknar ağaçlarının içindeki evimizi çekip göndermiştim, wawwww amazing filan demişti, demişti dediğim de 5-6 ay sonra işte. sanki dünyanın bir ucunda cephedeymişsin de sevdicekten mektup bekliyormuşsun gibi en erken 6 ayda cevap geliyordu zaten, sonra dünya kupası çıktı brezilya’yla aynı gruba düştük, hakan ünsal’ın formasını yırttılar, orada brezilyalılardan bi soğudum, yazmadım bi daha!