lorem ipsum yazar profili

tōkaidō'nin elli üç istasyonu, utagawa hiroshige tarafından oluşturulan bir dizi ahşap baskıdır. tōkaidō yolu ise eski japonya'nın ana seyahat ve ulaşım arteriymiş ve hiroshige bu yol üzerinde 53 farklı durak belirleyerek onları ahşap baskı tekniğiyle ölümsüzleştirmiş. bu gördüğünüz ise 15. durak. ismi kanbara: karda bir köy. serime bu çizimden başlamak istedim çünkü içlerinden en farklısı ve çekicisi buydu. ilerleyen günlerde diğer durakları da çizmeye başlayacağım sanırım. güzel bir seri olur sanki.

hayatta kal

bazen yolda yürürken garip bir mutluluk geliyor içime. ben genelde enerjisi yüksek bir insanımdır ama eğer yanımda birisi varsa. eğer tek başımaysam enerjim genelde olmaz aslında bu durum beni şebek yapar galiba. neyse işte bazen tek başıma yolda yürürken garip bir mutluluk gelir içime ve genelde hava kararmışsa ya da aydınlanmaya yakınken olur bu. işte günün en güzel saatleri o saatlerdir. kendimle baş başayken kendimin şebeği olduğum saatler.

lorem ipsum adobe photoshop gibi uygulamalarda herhangi bir yazıyı oraya eklemeden nasıl görüneceğini anlayacağınız anlamsız paragraf büyününün ilk iki kelimesidir. hiçbir anlamı yoktur fakat taslaklarda gerçeği yerine kullanırsınız. ben de öyleyim anlamsızım yerim yok ama nereye koysan orada sırıtmam yaşarım tabi bir süre sonra gerçeği gelir yerime ben yinegiderim başka bir sayfanın taslağı olurum orada da beklerim oyalanırım ama zaman az bağlanmak anlamsız giderim oradan da başka yerlere.

insanların tipini görmeden sesini duymadan onlara aşık olurum cinsiyetini bile bilmeden sadece buraya yazdıklarıyla onlardan etkilenirim ve onlara şekil vermeye başlarım. bir tane takıntılı olduğum isim var yazıları beni büyülüyor bazen kaybediyor ve başlıyorum onu şekillendirmeye erkek olsun diyorum ömce saçlarını seçiyorum sonra kadına çeviriyorum incelip uzuyor kısalıp kalınlaşıyor her şekli alıyor fakat o hala yazmaya devam ediyor ve ben okudukça hayatıma yeni düşünceler ekleniyor şekilleniyor.

albüm kapakları şarkıları kadar puslu olan müzik grubudur. akşam saatlerinde otobüs beklersin hava güzeldir fakat otobüsler doludur gelmez yürümeye karar verirsin şans ki o gün de converse giymişsin ve bilirsin ki converselerle yol yürünmez bitirir insanı ama başlarsın yürümeye ileriki durakta başka hatlar da ekleniyor dersin orda da beklersin gelmez otobüs sonra kulağına çalar one final step şarkısı sanki gaza getircesine seni. alırsın o gazı başlarsın daha fazla yürümeye derken eve geldiğinde ayakların şişmiş biraz da ağrımış scent of a dream albümünü açıp sonuna kadar dinlersin.

stüdyomda projemle uğraşırken dalıyorum boşluğa düşünüyor bir yanım projenin bitişini diğer yanım açlığı derken karar veriyorum bi yemek söyleyim. etrafımdaki insanlara soruyorum aç olan var mı neyse buluyorum 2-3 kişi yemek söylüyoruz ama cüzdanımda maksimum 12 lira kalıyor ve projenin bitmesine de daha günler var bu 12 lirayla kahvaltı yapsan yapılmaz kahve içsen doyurmaz neyse yemeği bekliyorum gelsin diye ama açlık ödevi de yaptırtmaz insana dışarı çıkıp hava alıyım diyorum ama fena yağmur bi çıksan hemen sırılsıklam olursun ama bu sayede etrafta köpekler de yok e o zaman çıkıp hava almak en iyisi belki yağmur uykumu da açar. çıkıyorum dışarı ağaçlıkların olduğu kısma doğru yürüyorum cüzdanımdaki parayı düşünüyorum üzülüyorum derken çimenlerin üstünde ıslanmış buruşmuş bir para görüyorum. işte o sabahlama gününde beni dertlerimden kurtaran kağıdı alıyorum cebime atıyorum sonra yemeğimin gelmesini beklemeye devam ediyorum.

bir sorunun veya derdin olduğunu kelimelere dökmek yada sesli söylemek. ben sesli söylemeyi pek beceremem o yüzden hep yazarım. bazen insan düşündüğü şeylerin başkaları tarafından duyulmasını istemez özellikle tanıdıkları tarafından. o yüzden kafa sözlük depresyondan uzaklaşmak için çok iyi bir yer.

son 3 aydır çilem. evde üç kişi yaşıyoruz ve öyle aşırı da yemek yediğimiz söylenemez. annem 2 çuval patates almış ama nasıl patates onlar nerenin patatesi. haşladan olmaz kızartsan olmaz üzerine soslar döküp fırına verdim ince kestim cips yaptım yok olmuyor bir türlü. tek çarem patates baskı yapmak kalan 1,5 çuval patatesle.

bugün küçük bir çocuğun ölüm hikayesini dinledim. zor bir hayat yaşamış küçük bir çocuğun desem daha doğru olur. ondan önce de hayatımın ne kadar b*ktan ve sıkıcı olduğunu düşünüyordum. gerçi hala düşünüyor olabilirim. ama bu tamamen benim seçimlerimden kaynaklı gelişen durum olduğu için sadece kendime şikayet edebilirim.

genelde stresli veya üzgün olunan zamanlarda yapılır ve uyandığınızda tüm çeneniz uyuşmuştur. aynı zamanda çok sıkmaya bağlı dişleriniz formu da bozulur. plak kullanabilirsiniz ama o da pek hoşunuza gitmeyecektir. hayatınızdaki üzgünlüğü ve stresi ortadan kaldırmaya çalılırsanız belki dil sıkmayı da bırakırsınız.

son zamanlarda karşı tarafa bunu yaşatıyorum galiba ama asla elimde değil. yukarıdaki yazılanları da okudum ama çoğunu haklı bulmuyorum. son aylarda hiçbir şeye ilgim yok mutsuz hissediyorum ve aynı zamanda yalnız hissediyorum. sevgilim işe girdi ben hala çabalıyorum hayatta bi şeyleri ve kıskanmaya da başladım. aslında onun adına da mutluyum çünkü çok istedim işe girsin ama kıskanacağımı hiç düşünmedim. yalnızlık hissedeceğimi de düşünmedim. birileriyle konuşmaya ihtiyacım vardı konuşamadım ve kafa sözlüğün benim itiraf köşem olacağını hiç düşünmemiştim.

kitapyurdu diye bir site var çok da severim kargo parası ödemek istemezseniz onun şubelerine kitabı istiyorsunuz ve kargo ödemeden ucuza kitap alıyorsunuz. her şubeye gittiğimde de çay ikram edelim diye sorarlar saolsunlar ama hiç içmemiştim o güne kadar. bir gün yine kitabımı alırken çay ikram edelim dediler kahretsin evet dedim. galiba evet dememi onlar da beklemiyordu biraz üzüldüler biraz pişman oldular. sonra önüme bir çay geldi yani onlar çay dediği için ben çay diyorum ki bence değildi. ama ben bu kadar kötü bir şey içmedim. içmeyi geçtim tüketmedim. ama yine de nezaketiniz için teşekkür ederim :).

bugün ilk defa hep birlikte evi temizledik. babam genelde katılmazdı temizliğe ama annem biraz rahatsız olunca mecbur kaldı ben de çok sağlam sayılmam. neyse temizlik yapılırken mutfağa girdim kahve de içsek ne güzel olur şöyle karşılıklı dedim ama evde samimiyetle kahve içeceğim kimse olmadığını fark ettim. su şişemi doldurdum ve odama geçtim.

geldin mi?

dünyanın farklı bölgelerinden seçtikleri birbirinden farklı özgünlüklere sahip müziklerin olduğu bir youtube kanalıdır. her pazar günü yeni bir müzik yayınlarlar. genelde otantik müziklerin olduğu bu kanal galiba youtubeda en sevdiğim üç kanal arasına girer.

tekrarlı devam eden ve ne zaman son bulacağı belli olmayan sesler.

akademik dünyada kopyala yapıştır algısı hırsızlık gibi görünse de okuduğum bölümün bana öğrettiği en iyi algı şudur ‘sanatçı gibi çalmak’ günümüz toplumlarında bir şeyi yoktan var etmek zorlayıcı bir süreçtir (belki de imkansız bilemiyorum kesin olmamak gerek). bizden öncekilerin fikirlerini de önemsiz saymak mantıklı olmayacağı için onların fikirlerini özümsemek önemli bir davranış olacaktır. hiçbir fikir orijinal değildir birikimlerle oluşur. bu yüzden kopyala yapıştır algısını bu kadar dar bir çerçevede incelememeli ve olayı nasıl kopyalayıp ne şekilde yapıştırdığımıza dikkat etmeliyiz.

bugün kütüphanede ders çalışırken molaya çıktım ve tam da bunu düşündüm. ders çalışacak arkadaşım yok o yüzden tek gelmem gerekiyor bu yüzden molalarım da sessiz geçiyor. ya sohbet etmeyi unutursam diye düşünerek bir güvercinle konuşmaya başladım ve ona yanımda kalmaya devam etmesi için sandviçimden parçalar attım. ne oldu dersiniz daha çok güvercine sahip oldum. zaten kuşla da çok konuşamadık.

asla beceremediğim ve bir an önce molaya çıksak diye düşündüğüm aktivitedir.