mahlasra yazar profili

teşekkür etmek
bu sizden hiçbir şey götürmez. aksine sizi çoğaltır. karşınızdaki insanı mutlu eder.

konusunun "kendini anlatmak" olan bir ödev ile boğuşmaktayım. hafta sonu teslim etmem gereken ödevimin bu kadar zor olacağını ilk başta düşünmemiştim ancak doğduğumdan beri kendimle yaşayan bana bu bir hayli zor geldi. ne garip... bir başkası olsa çatır çatır yazacağım sayfalar var önümde ama hayatın cilvesine bakın ki kendim için pek de bir şey yazamıyorum.
"merhaba ben mahlasra, x yaşındayım. y bölümünü okuyorum. zliyim, doğduğumdan beri z'de yaşıyorum" eeee başka? hiç tanımadığım insanların okuyacağı ödevimde (ödev bölüm öğrencilerine açık bir şekilde teslim edilecek) kendimi ne denli gerçek anlatabilirim ki?
elimden geldiğince yüzeysel anlatmaya çalıştığım ödevim bana birçok şeyin de farkına varmamı sağladı. hislerimiz, anılarımız, düşüncelerimiz olmadan "biz, biz değiliz".
iyi geceler belki de hiç okunmayacak olan tanımım ve sözlük ahalisi....

biyoloji dersinde bile yerini almış, arşa değen şutlarıyla tanınan eski bir futbolcudur.
tcftsşa =türkiye cumhuriyeti futbol takımından sabri şut attı
(tür-cins-familya-takım-sınıf-şube-alem)

insanların "gençliğimin en güzel yaşlarıydı" diye tabir ettikleri yaşları pandemide evde geçiriyorum. yaşayamıyorum ben, yaşayanlara başarılar dilerim.

kafa sözlük'ü facebook2 yapıp ne yacaksınız?

hususi
husus
mütemadiyen
bilhassa
ekseriyetle

bizzat yaşayıp deneyimlediğim ve birçok gencin de içinde bulunduğu korkudur.

kurbağa.
çoğu insandan uzak ki çoğu insan da sevmez zaten kurbağaları. olsun, sevmesinler. bana kurbağa arkadaşlarım yeter.

gelecek kaygısı

gelecek kaygısı

kıt kıt kıt yedikleri kuru mama sesiyle yarışacak rahatlatıcı sestir.

umursamamak .

aslında ana rahmine düştüğümüz ilk andan itibaren oluşmaya başlıyor.

kimi zaman üzen, mutlu eden, hiçbir kaygı gütmediğiniz saf çocukluğunuza götüren, tanımlayamadığınız hisler uyandıran, anılara götürüp bırakan muazzam bir duyumuz.

örümceklerin yaşam alanlarına yaptığımız evlerde örümceklerle birlikte yaşamayı gayet uygun buluyorum.

güzelmiş gibi görülse de kimi zaman eziyet gibi de gelen bir durum. gerçi bu benden kaynaklı bir sorun da olabilir. okuduğum karakteri belki de fazla içselleştiriyorum. kitap bitse de günlerce karakter benimle yaşıyor. hayatım normal akışındayken birden bire aklıma düşüyor ve ben "o olsa ne yapardı şu an? nasıl hissederdi?" diye düşünürken buluyorum kendimi. onunla yatıp onunla kalkıyorum da denebilir. bu her kitapta yaşanmıyor elbette ama yaşandığında da etkisini azaltmanın tek yolu başka bir kitaba başlamak. bu yüzden travmatik, gerçeklik içeren bir kitap okuyorsanız hemen ardından bir kurgu kitabı okumanızı tavsiye ederim.

ismail abiiiii
hooop
(l&m)

fanatik partililer. hangisinden olduğunun zerre önemi yok. iktidarla muhalefet ikisi de birbirinden beterken sonuna kadar haksız olunan konuları bile nasıl savunuyorlar aklım almıyor.

yeni bir kitaba başlamak
anneye sarılmak
defterin sağ tarafına geçmek
kaldırım kenarındaki dikine dizilmiş parkelerden hiç düşmeden ilerlemek
günlerce melodisini kafanızın içinde çektiğiniz şarkıyı en sonunda bulmak

iyi yasaklayın. facebook yapın burayı takılın.