mandalina kralicesi yazar profili

iğrenç bence. yemek artıklarına dokunmak… hele ki yumurta artığından çok iğrenirim.

yayınlanmadı değil yayınlanamadı veya yayınlanmasına izin verilmedi gibi söz veya sözcük öbeklerinin kullanılması daha uygun olurdu.

bilmem neredeler? şimdi annelerin klasik bir lafı vardır ama “arasan bulursun” diye. arayıp bulamadıysanız da yine sana söyledikleri bir laf vardır “nereye koydusan ordadır.” gerçekten nereye koydunuz? ne kadar ciddiye aldınız veya onların kullandıkları yöntemlerin uygun olmadığını anladığınız zaman haklarını doğru düzgün savunan feministleri görüp desteklediniz? üç beş kişi “bilmem şu an umurumuzda olacak son kişi için adalet” diye pankart açtığı için kaybolmadılar.

oyuncak değil de elbiseydi. ne buldum anlamıyorum gayet basitti istesem annem de dikerdi eline iki pembe tül alır biraz da beyaz kumaşla. ama ben istemiştim. çok da ağlamıştım ama alınmamıştı. gerek de yokmuş yani şu an baktığımda bile bebeklik elbiselerim çok fazlaymış. ama yine de içimde kaldı.

başlamak için nedene falan gerek olmuyor bazen. lisede okul tuvaletinde içen bir iki tane şekli şemali, huyu bozuk tipi görmeniz ve size ikram etmeleri, sizin de kabul etmeniz (artık karşınızdaki kişiyi reddedersem ne olur diye korktuğunuzdan mıdır nedendir bilemem) yeterli. bir bakmışsınız siz de başlamışsınız.

birden karmam artar değer görürüm herhalde. zaten dünyanın kuralı bu. nerede ünlü ressam, sanatçı, yazar varsa hep öldükten sonra değer görmüş. bize de öyle olur herhalde (tabii değer görmeyi hak ediyorsak).

sanat sanat içindir. toplum için değil. ama sanat topluma göredir. topluma göre değişir. eğer siz içinde şeytandan hallice kaynana, psikopat erkek, çocuk gelin, fakir kız ve türlü türlü suç içeren ama polis, adalet, yargı içermeyen bir film dizi -bunlar sanata giriyor- yaparsanız biz buna sanat diyemeyiz. biz buna toplum olarak “denemiş ama sanat olamamış maalesef” deriz. yani sanat toplum tarafından belirlenir ama toplum için değil sanat içindir.

gider. eğer sen sevmiyorsan ve o gerçekten seviyorsa çeker gider. kalbini de sevgisini de alıp gider. sana saygısı olduğundan, sevginin tek taraflı olanının iki taraf için de rahatsız edici olduğunu bildiğinden gider.

nasıl olur da buna izin veriliyor? dedirten varlıktır kendisi. yani ilginçtir ki hâlâ dışarıdadır, hâlâ ceza almamıştır, hâlâ kendisi gibi düşünen ve kendisini savunan insanlar vardır. ve tüm bunlar beni şaşırtır. “nasıl olabiliyor yaa 21. yüzyıldayız insan gelişmiş bir canlı düşünme yeteneği de var ama nasıl oluyor…” der dururum.

olamayışı yalnız o. para mı var da hobi edinelim! resim yapmaya kalkıyorum boyalar dünyanın parası, fırçalar dünyanın parası, dandik bir tuval 20 lira be! ben ne yapayım! donumu çıkartayım da “ya işte ben de öyle resim çiziyorum fln” mı diyeyim. dijital resim yapmaya kalksam grafik tabletler dünyanın parası. çizim uygulamaları bile çok pahalı. müzik desen kurs murs pahalı şeyler, hadi diyelim buldun ücretsizini belediyeye gidiyorsun, e müzik aletin nerede? yok. neden? pahalı. yüzme desen pahalı, gezme desen pahalı, dikiş nakış desen pahalı (5 metre nakış ipi aldım tanesi 6 lira… durum vahim. kumaş desen 1.25 metreye 40 cm kumaş aldım 20 lira verdim. kıç kadar kumaşa yaa), fotoğrafçılık fln hikaye doğru düzgün kamerayı bu zamanda alamazsın, yazarlık yapsan… heh işte yazarlık yapabilirsin. kalem ucuz kağıt ucuz. hadi hepiniz yazar olun. yeteneğin yoksa yazacak konu bulamazsın, düzgün yazamazsın bir şey olmaz yani. ama ucuz hobi ararsanız yazarlık var yani.

ya ben insan kısırlaştırma projeleri kuruyorum böyle kafamda. bunu anneme de açtım bana “oldu, köpek miyiz? tamam, hemen şimdi yapıyoruz” deyip gitti. şöyle ki sevişmek istiyorsanız ne yapıyorsanız yapın ama korunun be. bence kürtaja hiç gerek kalmadan bunun dosyası tutulabilir. bir kere böyle bir olayla gelen insanlara bir şans verir, bir daha gelirlerse bu sefer kısırlaştırıp geri gönderebiliriz. yani anlaşılıyor ki bunlar yapıp yapıp geri geliyorlar. o zaman gelmesinler diye böyle bir uygulama yapılabilir. (tabii tecavüz olaylarını fln istisnalar arasında tutuyorum)

çok abartılan ve afedersiniz b…ku çıkan konudur. hatta artık herkes fetişçi olduğu için normal hayatta asla yapmayacak, hayal ederken bile öğüren insanlar “mmm nefiss, bayılırım” gibi şeyler yazarak bu saçma akımı devam ettirmiştir. tamam, fetişiniz olabilir. ama bize ne? bize ne yav. gidin ne yapıyorsanız yapın. özenilecek bir şey değil, şakası da komik değil. suyu çıktı mı bırakın bir şeyi.

birkaç gün önce görüp “acaba lazım olur mu?” dedikten sonra boş verip ortalıkta bıraktığın nesnedir. iki gün sonra aa neredeydi keşke kaldırsaydım der der durursun.

derdi olmadan mutlu mesut ot gibi yaşayan ana karakterin hayatına birdenbire yazarın değişik fantezilerinin tır gibi girmesi.

seninle ters görüşlü insanların olduğu bir ortamda görüşünü belirtmek.

yani eğlence diyince ne anlandığına bağlı. böyle fazla neşeli biriyseniz size şeker yemedir, ailenin sofrada birlikte yemek yemesidir fln daha az eğlenceli gelir. ne bileyim böyle 23 nisan kutlamaları gibi şarkılı danslı şeyler yok yani. ama noel fln da çok eğlenceli değil bence. ağaç süslüyorsun hediye alıyorsun fln fln. bir de bayramı kutladığınız ailenizin nasıl insanlar olduğu da önemli. bizde gayet eğlenceli. alışverişe çıkıyorsun bayram diye kimse aldığına bir şey demiyor sabah kalkınca bir de sana hediye almışlarsa veriyorlar (bizimkiler ayakkabıdır fln öyle hediyeler verirler) harçlık veriyorlar istediğin kadar şeker yemene izin veriyorlar bayram nasıl olsa diye bir de gittiğiniz akrabanız çocuk seven biriyse (bizi lunaparka götürürlerdi) çok da eğlenceli oluyordu bayram.

eskiden kullanılan bir kelime öğrendiğimde sürekli kullanmak.
savunulmayacak şeyleri bile sırf zevk için savunmak.(hele ki karşı taraf da gıcık olduğum biriyse… hitler olsa savunurum)
etraf gergin olduğunda herkesin dikkatini dağıtıcak ve konuyu unutturacak ufak saçma olaylar çıkartmak.
genelde yaşlı insanları sıkılmadan dinlemeyi (malum partilileri bile) çok sevmek.
her şeyden birazcık olmak (arkadaşlarım sürekli sen çok aktifsin ya her şryi yapıyorsun her şey senin hobin biraz tembel ol der.)
aşşşırı patavatsız ve hal hareket bilmez olmak. kardeşim zehirlendiğinde (ki biraz da benim yüzümdendi) ne yapayım o da içmeseydi her boku demiştim (ki kendisi ne içtiğinin farkında olacak yaşta değildi.) başka bir örnek olarak da ergenlik hakkında bir konferans verilirken kızların refl olarak ergenliğe girdiği söylendiğinde “erkekler nasıl giriyor?” diye sorulmuştu. konferansı veren de çok şey olmasın diye ilk meninin gelmesiyle demişti. ben de “erotik rüya görerek” demiştim. tabii benim söylediğim anlaşılmadı.

40’larıma kadar fln. ben çok yaşamak istemiyorum çünkü benim büyümek ve yaşlı olmak gibi beceremeyeceğim işler var. ben mesela işte ebeveyn fln olucam da oturmasını kalkmasını bilicem de işte ne bileyim tek derdi erken emeklilik olan işinde gücünde siyaset muhabbeti akşama kadar ne yemek yapsam diye düşünmeler hiç bana gelmiyor. yani gidip 12’lere kadar gezmek istiyorum. ciddi olmayan meseleler hakkında konuşmak istiyorum. rahat rahat saçma sapan şakalar yapmak istiyorum, istediğim gibi konuşmak istiyorum. meyve suyundan asla sade türk kahvesine geçmek istemiyorum. kot giyip gezmek istiyorum ciddi ciddi kumaş pantolondur etektir her yere eşofmanla kotla gitmek istiyorum. rahat babetlerle değil topuklularla takır tukur gezmek istiyorum. pastayla doğum günü kutlamaktan vazgeçmek istemiyorum. ya da bir tane kutu içecek yerine büyük alayım daha çok içerim daha ucuza geliyor demek istemiyorum. ondan yaşlı olmak bana gelmiyor ben fazla büyümeden gideyim lütfen.

yoo değiliz. bir fikre saygı duymak bir zorunluluk değildir. ama şöyle ki bir fikre ne kadar saygı duymamak yasaldır? yani “babanın kendi kızından hoşlanması bence normaldir.” diyen bir kimsenin fikrine saygı duymak zorunda mıyım? hayır. benim bu vatandaşa, kafanın içindeki hücrelere yazık seni insanımsı organizma soluduğun havayı geri çıkart senden daha çok işe yarayacak birine verelim diyebilirim. şikayet edebilir, bu fikrinden ötürü tutuklanmasını sağlayabilirim. ama gidip bu insanı ben sokakta döversem olmaz. şimdi böyle saçma ama ince çizgilerle ayrılıyor bu fikirlere saygı konusu. saygı duymak zorunda fln değilim. ama ne kadar saygı duymayabilirim? yasaların el verdiği kadar.

sabaha akşam etrafta dolanıp “ya ben gün içinde hiçbir şey yemiyorum, o kadar koşuyorum niye kilo veremiyorum bir gram bile değişmiyor bu tartı” dedikten beş dakika sonra aklıma gelir kendisi.