mensa yazar profili

o

duyman gerek - biz

perdelerin üst kısımlarındaki beyaz.

mehtap ve deniz - dario moreno

minik ışığım.

neden deli değilsin sen neden?
deli olunca özgürdür beden
dün çiçeklerini sulayan insan
yarın vurur birini kafasından

geç kalma
kendini bil ki bir adın olsun
dününü bil ki yarın olsun
gerçeği gör ki anla
yaşıyorsun

sevmek. çünkü sevmek önce kendinle başlarmış. kendini sevmeliymişsin ki başkalarını sevebilesin. aksiyse o sevgi gerçek değilmiş, bir yanılgıdan ibaretmiş. ben bunu birkaç ay önce öğrendim.

karşımda ki kişi bana "sen hiç sevmemişsin, kendini sevmeyen başkasını nasıl sevebilir ki?" demişti. o an kendi içimde münakaşaya girmiştim, anılarımı gözden geçirmiştim. haklıydı. dondurmanın ihtişamı kadar haklıydı. ama ben bunu geç fark ettim.

ben kendimi tavsiye verecek kadar yeterli görmüyorum ama birkaç şey söyleyebilirim.

öncelikle resim çizmenin sizin için ne ifade ettiğini öğrenmek gerekir. bazılarının kaçışıdır, bazılarının korkularıdır, bazılarının güzel vakitleridir. resim çizmekteki amacımızı bilmeliyiz. biz mi resmi tüketmek istiyoruz yoksa resmin bizi tüketmesini mi? bunları çizerek anlarız. o yüzden yalnızca bir kağıt ve kalemle başlayın, sonrasında neler olacağını kimse tahmin edemez.

buradan

şarkının ilk sözleri akıp geçerken "evet benim dileğim bu." dedim. öncesinde pencereden uçsuz bucaksız manzarayı izlerken uğruna çabalayacağım hiçbir isteğimin olmadığını düşünmüştüm. ama şimdi biliyorum. benim bir dileğim var.

hayatı daha yaşanılası kılan mucizelerdir. karanlıkta parlayan güzel ışıltılı yıldızlardır.

siz hiç değersiz biri olduğunuzu kabullendiniz mi? hiç elektrondan bile daha küçük olduğunuzu hissettiniz mi? siz hiç ne olursa olsun her şeyin sebebinin kendiniz olduğunu düşündünüz mü? siz hiç yalnızlığınızla yalnız kaldınız mı? hiç kendinizden nefret ettiniz mi?

bazen acınası hissediyorum. aslında tam olarak acınası hissetmek denemez buna. bu daha çok karanlıktaki o tek ışığı gördüğünde gereğinden fazla sevinen toy bir çocuk gibi denilebilir. sanki insanların nasıl varlıklar olduğunu bilmeyen biri gibi... hiç deneyimlememiş gibi...

mahallemizde bir market var ve o marketin içinde de ne zaman gitsem benimle sohbet eden bir kasiyer. hiç ben yokmuşum gibi davranmadı. bana hep öğüt verdi hep iyiliğimi düşündü. tuhaf belki ama benim için çoğu kişiden daha değerli. gerçekten konuşmak istediğim biri. minnettar olduğum biri. teşekkür ederim. beni görecek kadar kibar olduğun için.

bir parktayım. salıncağın üstüne oturmuş bir şeyler yazıyorum. yağmur çiseliyor, güzel bir esinti de benimle birlikte. güneş bulutların arasından sık sık selam veriyor. çok hoş bir koku var çevrede, yağmurdan olsa gerek. bense huzurluyum. en sevdiğim arkadaşımla bulutları izliyoruz. çok güzeller. gerçek olamayacak kadar... burda çocuklarıyla oynayan bir aile var. itiraf etmekten utanıyorum ama kıskandım açıkçası. hiç yaşamadığım anlara özlem duyuyorum. fakat özlem bu anıları gerçekleştiremiyor. neyse ki yalnız değilim. salıncak, rüzgar, yağmur, bulutlar ve güneş benimle. o yüzden kendimde yalnızlıktan yakınma hakkını görmüyorum. ben yalnız değilim. huzurluyum şu an. o sakin, ılık, tatlı huzur benimle.

sen benim için değerlisin.

unutmamak için... böylelikle kimseyi affetmem.

yardım edicek var mı?
ve daha da mühim olan
şu an yoldalar mı?

bu kötü bir iyiliktir. çünkü onun karar verme hakkını elinden alırsın. ve bunu yapmaya hakkın yoktur, yapamazsın. belki de onun hayatını değiştirecek o gerçeği bilmesi gerekirken üzülmesin diye söylememezlik edemezsin. onu ne kadar güçsüz gördüğünü anlatır bu davranış. ona gerçekte değer vermediğini anlatır. sahte bir değerdir bu çünkü yıkılışında yanında olmak istemediğin için yıkmaktan sakınırsın. bu dostluk değildir. bu sevgi değildir. bu değer vermek değildir. bu en büyük bencilliktir. bu seni insan olmaktan uzak tutacak kadar büyük bir bencilliktir. ben bu davranışa saygı duymam. ben bu davranışa maruz kalmak istemem. bana saygıları da sevgileri de olmadığını fakat öyleymiş gibi davrandıklarını öğrenmek zar zor oluşmuş o minicik güveni de yıkar, paramparça eder. ki öyle de oldu. şimdiyse onları hayatımdan çıkardım.

yalnızlık en büyük ilham kaynağıdır.