metaloid yazar profili

bir grup lise öğrencisine bakıp kendi kendime "yeni nesil işte..." diye söylendiğimde fark ettim ki yetişkinlerin, tavırlarına bakıp ayıpladığı genç değilim artık. yaşlanmışım...

tam da bu durum için söylenmiş, çok sevdiğim bir söz var:
“tanrım, beni dostlarıma karşı koru. ben kendimi düşmanlarıma karşı korurum.” voltaire

güneş kremi önermekten ziyade güneş kremi deyince aklıma gelen bir anımı paylaşmak istedim,
beş yıl kadar önce x marka güneş kremi aldım ve kullanmaya başladığımın üçüncü günü alnımda kocaman bir güneş lekesi belirdi. ben de şikayetvar.com diye bir sitede memnuniyetsizliğimi belirtmek istedim. şikayetimi yazarken lekeyi gösteren bir foto koymam gerekti fakat o an işte olduğum ve yüzümde kapatıcı olduğu için temsili olarak eski devlet başkanı "gorbaçov"un bir resmini koydum. daha sonra paylaşımın altına gelen yorumlar çok komikti. öncelikle kimse gorbaçovu tanımamış. herkes "çok geçmiş olsun amcacığım. alnınızdaki leke güneş kremi yüzünden olmaya bilir amca bey bence bir cildiyeye görünün. vs. gibi yorumlar gelmişti. nihayat firma benimle iletişime geçti ve fotoğrafımı uzmanlarına incelettiklerini ve bu lekenin ürünleri nedeniyle oluşmuş olamayacağını fakat yine de paramı iade edeceklerini söylediler.

şahsen ben türk, fransız, ingiliz, yunan, arap, çinli, siyahi vs. diye ayrım yapmam. hiçbir ırkı milleti birbirinden ayırmadan genel olarak tüm insan ırkından eşit derecede nefret ederim. insan olduğu halde insanlıktan nefret eden biri olarak türk olmasam türkleri severmiydim sorusuna cevap vermem saçma olur zannımca. bence insanoğlu bu gezegenin başına gelmiş en büyük felakettir. benim gibi düşünen ve hissedenleri tanımlayan bir de sözcük var (bkz: misantropi)

şahsen ben böyle biriyim. hayatımda karşıma çıkan olumsuzlukları "challenge" yani bir tür meydan okuma olarak algılarım ve oturduğum yerde ağlanıp sızlanıp söyleneceğime, "karayazım kör talihim! batsın bu dünya!" diye arabeske bağlayacağıma elimden geldiğince o olumsuzlukları aşmaya çalışırım. aşabilirsem benden mutlusu yoktur. aşamazsam da neyin yanlış gittiğini düşünür, süreci sorgular, kendime dersler çıkarır ve bir sonraki olumsuzluk/challenge için edindiğim bu tecrübeyi bir silah gibi kuşanırım.

kesinlikle huysuz şirin...

gece elektrikler kesilince cep telefonumun fenerini açıp dakikalarca cep telefonumu aramıştım:)))))))

ametal...

benden 20-30 yaş büyük adamların "abla" demesine ve bariz asıldığı halde hala utanmadan "bacım" diyenlere gıcık oluyorum.

anneanneme, kıyafet inkılabında doğdu diye "kıyafet" adını vermişler.
babamın halasının adı da "yosma" idi. eskiden "yosma" güzel kadın demekmiş meğer, sonradan argoya dönüşmüş.

kaplan! kaplan! gecenin ormanında
ışıl ışıl yanan parlak yalaza,
hangi ölümsüz el ya da göz, hangi,
kurabildi o korkunç simetrini?

hangi uzak derinlerde, göklerde
yandı senin ateşin gözlerinde?
o hangi kanatla yükselebilir?
hangi el ateşi kavrayabilir?

ve hangi omuz ve hangi beceri
kalbinin kaslarını bükebildi?
ve kalbin çarpmaya başladığında,
hangi dehşetli el? ayaklar ya da

neydi çekiç? ya zincir neydi?
beynin nasıl bir fırın içindeydi?
neydi örs? ve hangi dehşetli kabza
ölümcül korkularını alabilir avcuna?

yıldızlar mızraklarını aşağıya atınca,
göğü sulayınca gözyaşlarıyla,
güldü mü o, görünce eserini?
kuzu'yu yaratan mı yarattı seni?

kaplan! kaplan! gecenin ormanında
ışıl ışıl yanan parlak yalaza,
hangi ölümsüz el ya da göz, hangi,
kurabilir o korkunç simetrini?
william blake

günde üç öğün "bizim vergilerimizle maaş alıyorsun!" tribini çekmek...

peşkir: havlu
cartol: patates
bıldır: geçen yıl
gındır: yuvarlak
köynek: gömlek
...bunlar bizim oralara ait ilk aklıma gelenler.

sapere aude!

insan nefes aldığı sürece huzursuz bir varlıktır. önce istediği şeylere sahip olamamanın huzursuzluğunu yaşar, sahip olduğunda ise kaybetme korkusu ile huzursuz olur. meşgulken boş zamanı olmadığı için yakınıp huzursuzlanır, boş zamanlarında ise can sıkıntısından mütevellit huzursuzdur. sağlığı yerinde, parası-pulu, seveni-sevileni, kısacası bir ihtimal her şeyi varken bile sadist zihni rahat bırakmaz onu, sürekli felaket senaryoları üreterek huzursuzluk verir.
peki ya mutluluk? mutluluk ise tam bir ütopya.

her iki elimi de eşit beceride kullanabiliyorum; ne sağlağım ne de solak. aynı zamanda her ikisiyim de.