tüm olumsuzluklara rağmen hayattan keyif alan insan

bence insan doğası gereği her türlü koşula bir türlü kendini alıştırabiliyor, bir şekilde alışıyoruz. bize, dünyanın sonuymuş gibi gelen ve o an dertlerin en büyüğüymüş gibi gelen ne kadar sorunumuz varsa zamanla hepsi küçülüyor. bu süreçte de ufak şeylerden keyif almayı öğreniyoruz.
bazen yakın arkadaşımızla içtiğimiz sıcak bir kahve, bol sohbet bizim hayattaki keyfimiz oluyor. bazen de uzun zamandır gitmek istediğimiz bir yere gitmek keyfimiz oluyor. ne kadar olumsuzluk yaşasa da insan bir türlü gülümsemek için kendine bir sebep ediniyor. ne de olsa güneş her sabah bizler için doğuyor.
hayatta her şey gelip geçici, yeter ki biz neşemizi kaybetmeyelim.

bu gün buzlukta bir kaç ay önce çok sevdiğim bir arkadaşımın bende kalırken yaptığı mantıyı buldum ve pişirdim. bütün dertlerimi unuttum yeminle, hala tadı ağzımda ve gülümsüyorum. bazen çok basit şeyler hiç basit değil. arkadaş, sevgi, sevgiyle yapılmış mantı, sadece beslenme değil bu. ruhu da besliyor. hayattan keyif almak için en çok gerekli sevgi, yaraları da sarıyor. mutsuzluk kaynakları en çok sevgiyi hedefliyor ve bunu yok etmek istiyorlar sanırım.

t. olumsuzluğun her zaman olacağının ve hiçbir derdin sonsuza kadar sürmeyeceğinin farkında olan insandır.

ya delidir ya aptal ya da mal.

00:00'dan sonrasını 00:00'dan sonra düşünen insan olabilir. hayatının her alanında yeterince sille yedikten sonra, mücadele etmenin hiçbir işe yaramadığını, mücadele ettikçe battığını fark etmiş olabilir bu kişiler. bu yüzden, hayatın zevk almak için aslında çok kısa olduğunu nihayet idrak edip her anından ayrı keyif almak gibi bir düşünceyle hayatlarına format atmış olabilirler. kısacası en iyisini yapan insanlardır, tebrik edilesidir.

çok iyi çok da güzel iyi yapan insanlardır.

her zaman fark edemiyoruz, telaş oluyor, anlık duygu durumları geçici bir şeye o an çok üzülmek ya da çok kızmak isteyebiliyor. olağan. her zaman yüzde yüz mutlu olmamız mümkün değil. canlar sağ olsun.

ama zaman geçiyor, ömür avuçlarımızın içinde kum taneleri gibi akıyor. sevdiklerimiz bu dünyaya veda ediyor, görüp gülüştüğümüz insanlar uzağımızda kalıyor. hiçbir his sonsuza kadar sürmüyor. yüzümüz kırışıyor, saçımızda aklar beliriyor, unuttuğumuz ayrıntılar olabiliyor. nefes alabildiğimiz sürenin sonuna doğru yaklaşıyoruz her saniye. durum böyleyken onca olumsuzluğa rağmen keyif almak da elimizde kalan tek koz oluyor direnebilmek için. keyif güzel şey, içten de geliyorsa değmesinler hatta. *

çok güzel iyi yapan insandır.bana da öğretse.

başka ne yapabiliriz ki? olumsuzluklara kafamızı gömüp bir kere geldiğimiz ve bir daha gelip gelmeyeceğimizin kesin olmadığı şu hayatta ölü gibi mi olalım? kendimize mi acıyalım?

şahsen ben böyle biriyim. hayatımda karşıma çıkan olumsuzlukları "challenge" yani bir tür meydan okuma olarak algılarım ve oturduğum yerde ağlanıp sızlanıp söyleneceğime, "karayazım kör talihim! batsın bu dünya!" diye arabeske bağlayacağıma elimden geldiğince o olumsuzlukları aşmaya çalışırım. aşabilirsem benden mutlusu yoktur. aşamazsam da neyin yanlış gittiğini düşünür, süreci sorgular, kendime dersler çıkarır ve bir sonraki olumsuzluk/challenge için edindiğim bu tecrübeyi bir silah gibi kuşanırım.

bakmayın arabesk olduğuma aslında tam da bunu yapıyorum.. arabeski çok seviyorum sadece ondan yani..
belki de hatalarımdan ders alıp, sorunlara alıştığım için keyif almaya başladım. yani nereye kadar üzüleceğim ki? her şey kendimi sevmekle başladı. çünkü ben hiçbir zaman pes etmedim ve sabrımı kaybetmedim.. ne için savaş verdiğimi biliyorum ve ayrıca ben annesinin savaşçısıyım!
birkaç küçük sorunu daha çözünce kendime ödül olarak felekten bir gece çalacağım tek başıma!

keyif demeyelimde zevk almaya bakıyoruz napalım...

allaha şükür.

3 günlük dünya da 5 gün üzülmeye değmeyeceği için yaşadığın an’lara odaklanıp keyfini çıkarmak daha mantıklı.

özendiğim insan türü. ben yapamıyorum. kendimi olumsuzluklar döngüsünde buluyorum sürekli. keşke bu koskoca kaostan çıktığım ve rahatlıkla bir nefes alabildiğim günü görebilsem. tüm temennim bu sanırım.

ben yaşadığım tüm olumsuzlukları içimdeki diğer benliğime paslıyorum. garibim hepsini o üstleniyor. diğer benliğime de hayattan keyif almaya çalışıyorum. ama ikisi arasındaki iletişimi kurmanız ve nihayetinde o olumsuzlukla yüzleşmeniz şart.

başka çaresimi var insanların. ölenle ölünmez.
yaşamak en güçlü duygu istek. herkeste bir ümit var. kabulleniş. kendinden daha kötüsünü görüş.
hayal kurmak.
afrika da bakıyorsun ayağında ayakkabı yok dans ediyor insanlar.
uzakdoğu'da nehirde yaşıyorlar su yok elektrik televizyon mutlular.

bana da hep sokak köpekleri kedileri çok mutsuz gelir. bir ev köpeği gibi değiller. hep ürkek mutsuz çekingen korkak.

hayattan keyif alıyorum çünkü ne olursa olsun içimde bir umut var; yaşamayı seviyorum, mutluluğu seviyorum. geleceği ya da geçmişi düşünmüyorum sadece şu anı yaşamak istiyorum çünkü ileride bunları özleyebilirim ve keşkeler içinde ölmek istemiyorum. ben insanım, her duyguyu yaşayıp öğreneceğim; iyiler, kötüler, düşmeler, kalkmalar her şey olacak hayatta. her şey çok da kötüleşse seviyorum...

bu durum sizi aptal yapmıyor, kendinin ve hayatının değerini anlamaya çalışan bir insan yapıyor.

bu kişi benim. her koşulda hayattan tat alacak mutlaka bir şey buluyorum. karalar bağlayıp mutsuz olmak bana göre değil. yaşamak güzel şey.

yaşamın efendisidir.

ya inanılmaz vurdumduymazdır, ya hayatı, aileyi herşeyi boşvermiştir salt kendisi ve zevkleri için yaşıyordur, yada aşmıştır konfüçyus olmuştur.
ortası olmaz.