n veya m yazar profili

yazmakta olduğum an itibarıyla başlık altında 43 tanım mevcut, akıştaki diğer başlıklara girilenlerden hayli fazla, herkes tanım girmek için bir hasan tahsin kurşunu bekliyormuş.* alemsiniz ayol.

kendisine yapılan editleri eğlenerek izlemekle birlikte zaman zaman beyefendinin güvenliği için endişe duymaktayım. coşkulu ev sahipleri bir gün sevginin dozunu kaçıracak diye çok korkuyorum sözlük.*

heves. zamanında yeterli para bulunca ya da büyüyünce yapmak üzere rafa kaldırılan planlar yerini bir cümleye bıraktı: "bununla kim uğraşacak şimdi?"

diğer insanlar. başkalarının cehaletinin sizin yaşamınızı etkilediği gerçeğiyle her gün yüzleşmek zorunda kalmak.

sosyal anksiyetenin yanında default olarak yüklenen sanrıdır.

istanbul' da çoğu insan yaşamıyor aslında, nefes alıyor. istanbul' da yaşayan kimseler şehrin köklü ailelerinden gelen veya kalburüstü işlerde çalışan kesim. deniz kenarında yalıları yatları katları olanlar, evet evet bildiniz.

o bile parayı kırdı arkadaşlar, evet. siccin' in yeni filmi için 1 milyon vermişler buna. biz de boş boş okuyoruz işte.

lvbel c5 adlı sanat erbabının eserleri. alarm zil sesi olarak ayarlayacağım, çok az kaldı.

ek: bir de cicişlerin "dekolte" si vardı. gerçi altındaki yorumlar komik olduğu için ona bir nebze olsun tahammül edebiliyorum.

her insan için geçerli olan bir durum üzerinden açıklamak gerekirse: hiç kimse zor zamanlarını geride bıraktıktan sonra kendisine o günleri hatırlatacak olan şeylerin gözünün önünde olmasını istemez, o şeyin kendisine iyi ya da kötü gelmiş olmasından bağımsız olarak. eşyalar kaldırılır, fotoğraflar yırtılır, çözülen test kitapları elden çıkarılır, ilaçlar atılır vs. insanlara kullanılacak birer eşya gözüyle bakan, karakterinde noksanlıkları bulunan kimseler bu yaklaşımı insanlara da uygular.

n ve m

biraz matrak olan bir komşunuz size eşlik etmeye karar verirse ortaya muazzam bir düet çıkmasıyla sonuçlanabilecek durum.

gerçekleşme ihtimali: %0.000001

menopoza giriyor da olabilir, çok üstüne varmayın.

bazen bir konuda başka insanlardan yeni fikirler duymaya ihtiyaç hissedilir. konuya farklı bakış açılarıyla yaklaşma imkanı tanıdığı için birbirine zıt düşünceler içeren tanımlara da aydınlatıcı niteliğinden dolayı teşekkür mahiyetinde beğeni atılabilir. çok bir numarası yok yani.

sözlük bunlardan geçilmiyor. anlatmak istediğiniz asıl fikre odaklanmak yerine tanımınızdaki ufak bir noktayı gözlerine kestirip sizi buradan iğnelemenin yollarına bakıyorlar. tamam abilerim ve amcalarım; en haklı, en zeki, en şüpheci ve sorgulayıcı kişi sizsiniz bu mecrada. şimdi insanların yakasından düşün lütfen.

edit: başlık üzerime kalmış.

iki saat önce bunlardan iki tanesi apartmanımızın arka bahçesinde, artık sokakta bile değil, geldiği zamanlarda balkonumuzda ilgilendiğimiz bir kediyi parçaladı. kovalamaca seslerini duyup camın önünden koşarak geçtiklerini görene kadar yaklaştıklarını fark etmedim, o denli sinsilerdi. şemsiyeyi kapıp bahçeye fırlamam saniyeler sürdü. hamile olduğu için son zamanlarda bizim balkon demirlerinin arasından zar zor geçiyordu. bir umut, ağaca tırmanabildiyse onu kurtarabileceğimi düşünüyordum. fazla kaçamamış garibim, bir sıkımlık canını saniyeler içinde çıkarmışlar. benim de üzerime yürümelerini bekliyordum ama beni gördükleri gibi defolup gittiler. kendi dertlerim yetmiyormuş gibi gecenin bu saatinde hayvancağız için kahrolmuş durumdayım. netice olarak halen çözüme kavuşmamış olan bu sorunu tekrar hatırlatıp sizin de canınızı sıkmak istedim, evet. köpeklerin kedi parçalamasının yeni bir şey olmadığını veya insanların da canına kast ettiklerini biliyorum. kediye mi üzüleceğiz diye tatava yapmaya kalkacak olanlar bu yüzden çenesini açmasın bir zahmet. değinmek istediğim nokta, tüm bunların göz açıp kapayıncaya kadar burnumun dibinde meydana gelmesi ve hızlı tepki vermiş olmama rağmen olanları engelleyememiş olmam. bunca felaketten sonra bile halen hayvanseverlik adı altında -ki hayvansever de değilsiniz- ittaparlık yapanların kulaklarına ufak bir küpe olsun diye yazıyorum: akşamın bir vakti dışarıda olmanız gerekli. aksilik bu ya, aracınızın bagajında bir şey unuttunuz mesela. işinizi hallettiğiniz esnada ansızın bunlardan birkaç tanesini tepenizde bulmanızın hiç de imkansız bir şey olmadığını hatırlayın, olur mu?

#2792552 amcacım tamam da bana niye atarlanıyorsun? sanki ben besledim köpekleri, ben destekledim sokakta köpek besleme eylemini, alla alla. neden burayı artık sevmediğimi tekrar hatırladım sabah sabah. sizin gibi her fırsatta birilerine çatmaya yer arayan gılavye deliğanluları yüzünden. ortaya yeni bir çözüm önerisi getirseniz içim acımayacak, herkesin zaten bildiği duyduğu şeyleri bozuk plak gibi tekrarlayıp duruyorsunuz.

artık eskisi kadar yazmadığım için sözlüğün şu anki durumuyla pek alakadar değilim. lakin geçmişte birçok kez çifte standart uygulandığına şahit oldum. haliyle insanlar yaka silkti.

üç tarafı denizlerle çevrili güzide ülkemde mevcut olan bir başka acınası durum.
(bkz: üç tarafı denizlerle çevrili ülkede yüzücü yetişmemesi)

iki kez başıma gelmiş olay: elektrik kesintisi dolayısıyla ikinci sınıftayken bir kez, ortaokul yıllarındayken de bir kez 12 katı çıkmıştım. tabii o zamanlarda yaşadığımız asansörsüz binadaki 6. katta bulunan dairemiz dolayısıyla idmanlı olmam muhtemeldi. küçük bir çocuk olarak ben çıkabiliyorsam sağlıklı bir yetişkin hayli hayli çıkardı diye düşünüyorum.

rüzgarın akşamları bile sıcak estiği arabistan' da nur dağı' na bir saatlik tırmanışla kıyaslayamam tabii bu ikisini. o zamanlarda da yaşım 15' ti. kişisel rekorumu kırmak için maalesef o zamandan beri başka bir fırsatım olmadı.

not: öznel düşünceler içerir.

konserler genellikle arkadaş gruplarıyla katılım sağlanan etkinlikler olduğu için tek başına gitmenin eğlenceli ve anlamlı olmayacağını varsayardım hep. dünya üzerinde yalnız başına vakit geçirmeyi en fazla seven insanlardan biriyimdir belki de. sinemaya, müzeye, havuza, sahile veya dışarıya kahve içmeye tek başıma gitmek sorun değildi ama konserler benim için her zaman bir tabuydu. şu yaşıma kadar hepi topu iki konsere gitmiş olmamın da konserlerin benim gözümde daha fazla tabulaşmasında etkisi olabilir belki, bolca konsere gitmeden bundan emin olamayacağım.* aynı müzik zevkine sahip olduğumuz hoş bir arkadaş grubuyla sesimiz kısılana kadar şarkılara eşlik etmek, şarkılar arasındaki boşluklara kısa sohbetler sığdırmak, gerek konser başlamadan önce gerek konser sonrasında yine hep birlikte vakit geçirmeye devam etmek; benim için konserin hakkını vermek demekti. güvenlik sorunundan bağımsız olarak yalnız başıma gitmek ise benim için bir seçenek değildi. geçen yaz katıldığım bir konserle bu tabu kafamda yıkıldı. güzel de başlamıştı aslında. lakin gruptaki herkesin ortak arkadaşı tek bir kişi olunca durum bir yerden sonra eğlenceli olmamaya başladı. "yalnız başıma daha iyi vakit geçirirdim." diye düşündüğüm anlar yaşadığımı fark ettim. bunun üzerine ben de en iyi yaptığım şeyi yaparak kendimi çevremden soyutladım, canımı sıkan durumları görmezden gelip kendimi müziğe bıraktım. işte o zaman eğlenmeye başladım. olumsuz hislerim o süre zarfında kafamdan uzaklaştı ve bir an için yalnız gelmediğimi unuttum.

her ne kadar konserin hakkını vermek ilk tercihim olsa da yalnız başına vakit geçirmenin bazı durumlarda daha iyi bir seçenek olduğunu bir kez daha görmüş oldum.