neseli robot yazar profili

insanları “cahil” diye yargılamak cahil insanların ortak özellikleri arasına giriyor mu? bu konuda kafam çok karışıyor ama neyse bu kendi soruma takılmadan aşağıya yardıracağım. :)
bu insanlar genellikle ne söylediklerinin, ne ifade etmek istediklerinin, ne ile karşı karşıya olduklarının dahi farkında olmuyorlar.
dünyadan sürekli olarak alacaklı gibi davranıyorlar. başlarına gelen her olayda suçlayacak bir başkasını arıyorlar ve bulamasalar bile bir suçlu yaratıyorlar. buradan aldıkları kısa süreli tatminle hayatlarını devam ettirmeye çalışıyorlar.
kendi hayatlarının sorumluluğunu hiçbir şekilde almazlar. hep bir suçlu, hep bir bahane, hep bir ellerinde olmayan durum vardır.
ellerinin altındaki nimetleri bireysel çabaları ile kaybetmekte üzerilerine yok. (kaybetmek için ellerinden geleni yapıyorlar ama farkında değiller.)
bireysel olarak savunma mekanizmaları çalışmıyor ve otoriteye boyun eğiyorlar fakat topluluk haline ulaştıkları ve çarpık düşünceleri diğer çarpık beyinler tarafından destek görmeye başladığı zaman kendilerine her şeyi hak görüp avazları çıktığı kadar bağırıyorlar ve tüm diyalog yollarını kapatarak sadece daha yüksek sesle konuşarak o toplulukta kabul edilmiş olan varlığını tüm herkese kabul ettirmeye çalışıyorlar.
sessiz kaldıkları zaman varlıklarının kabul edilmediğini ve yok sayılacaklarını düşünüyorlar. ( masaya vurur, değişik sesler çıkartır, ağzına sakız olmuş herhangi bir şey söyler, gereksiz bir soru sorar vs.)
eleştiri diye bir kavram söz konusu değildir. kendilerini zaten yetersiz hissettikleri için yapılan herhangi bir eleştiriyi kendi öz benliklerine bir saldırı olarak algıladıklarından gelişim odaklı bir diyalog kuramazsınız ve en ufak bir söylemde direkt karşı saldırıya geçerek söylediğiniz şeye sizi pişman ederler.
yakınlık, samimiyet, değer vermek gibi kavramlar onlar için bir eziklik göstergesidir. kendilerini o kadar değersiz hissediyorlar ki siz onlara değer verdiğiniz zaman bu insanların bilinç altında “benim gibi değersiz birisine bu kadar değer veriyorsa bu da çok değersiz birisi” diyerek ellerindeki bu değeri kaybetmek için uğraşıyorlar.
çok büyük bir otorite (baba bence) özlemi ve sevdaları var. diş geçiremeyecekleri birisini veya bir durumu gördüklerinde öyle bir siniyorlar ki sanki konuşmayı, hareket etmeyi daha öğrenmemişler.
neyse ya. bunların çoğu travma da olabilir ama yaşı belli seviyeye gelmiş bir bireyin bunları fark ederek ve düzeltmeye çalışarak hayatıma devam etmesi gerekir diye düşünüyorum ve gerçek “cahil” in bu şekilde hayatına devam etmekte ısrar eden kişi olduğunu düşündüğümü belirtmek istiyor ve noktalıyorum.

sürekli şikayet eden, dünyadan alacaklı olduklarına inanan, her şeyi negatif gören, söylenmek için sürekli bir şeyler arayan insanlar.

saçma…

sofrasını kurmaktan aşırı keyif aldığım, eşimle sohbetin dibine vurduğumuz ortamların kurucusu, kalitelisini yakaladığın zaman 3 şişe yedek olmasını gerektiren içki.

galileo’ya selam.

6 biradan sonra dünden kalma şarap için geçerli olan durum.

koşarak eve geliyorum. ılık diyen arkadaşa da tavsiye ediyorum. dünya’da cennet.

kendin olmak.

hayatımı yaşıyorum ki hayallerimi yaşayabileyim.

tam şarap havası.

tavsiye verenlere teşekkürler, düz fotoğraf ekleyebildim. :) selamlar.

çölde bir vaha.

bu fotoğraflar neden yan çıkıyor? birisi aydınlatabilir mi?

"bizi sonsuz bir döngüde yönlendiren otomatik pilotu devre dışı bırakmayı öğrenmeliyiz. telefonla konuşurken ya da haberleri izlerken atıştıran insanları hepimiz biliriz. az önce yedikleri omlette soğan olup olmadığını sorun, buna cevap dahi vermeyeceklerdir." roberto alcibar.

hayat kitabından kısa bir alıntı.

başkaları ile uğraşmaktan kendisine enerjisi kalmaz. gerçi kendisi ile uğraşmak aklına bile gelmez. zamanla daha fazla yorulur, çöker. umarım bir gün kendisine "ne yapıyorum ben?" diye sorar.

100. yil gündem degil mesela?

açtığın yolda, gösterdiğin hedefe.

100 yıllık gurur.

büyük ihtimalle sıkılmaya vakitleri yoktu. hayatta kalmaya çalışmak büyük uğraş. ve büyük ihtimalle bizden çok daha akılliydılar.