noir yazar profili

aralık ayı takvimindeki tüm tiyatro etkinliklerine gitmek istiyorum.

merakla izleyeceğim karşılaşma. bir beşiktaşlı olarak gönlüm galatasaray’dan yana elbette. ama berabere biterse de çok şaşırtmayacak.

şaşırtmayan trafik. geçen hafta cumartesi günü kadıköy’e gitmiştim. hafta sonu olmasının zaten ayrı bir etkisi vardır. 00.00 saatlerinde kadıköy ispark’ın çıkışından itibaren 45 dakikada 500 metre anca ilerleyebildim, kadıköy’den çıkmam ise bunun iki katı daha uzun sürdü. istanbul’da yaşamak kolay olmasa gerek ama ben kalabalığı seviyorum. öyle sorun etmiyorum.

operasyona gider gibi işe gitmek için uyanmak.

“çoğu zaman mutlu insanlardan çok, hüzünlü insanlarla daha iyi anlaştığımı düşündüğüm bile oluyor.”

insanların hakkımda ne düşündüklerini, hissettiklerini önemserim ama unutulursam da yapacak bir şey yok. bu kadarını kafanıza takarsanız hasta olursunuz, bana bu güncellemenin gelmesi de zaman aldı ama insanız neticede.

federal devlet yapısı olmasıyla alakalı bir olay bu. zamanında bu üç milletten de hâliyle çok fazla insan bir arada yaşamış, bunların etkisi büyük.

yapanları anlıyorum. çünkü herkesin genetik formu aynı değil. kimimiz bu yönde şanslıyken kimimiz de bahtsızlık yaşıyor, dolayısıyla estetik yaptırmak zorunda kalabiliyor insanlar. belki yaşlanma karşıtı olan özel operasyonlar falan filan... yakın arkadaşlarım 30’unda başladılar alnına botokslar yaptırmaya, bizde yani akrabalarıma baktığımda genellikle 45-50 yaş civarında botoks işine giriştiler. kırışıklık genlerimizde mi yok, bilmiyorum. şans meselesi. eğer gerekiyorsa estetik yaptırılmalıdır ama doğru yerde ve doktor takibinde.

balıkesir’e bağlı olan ada. gökçeada’dan sonra türkiye’nin en büyük ikinci adasıdır. mermeriyle ünlüdür aynı zamanda.

anne tarafımdan (anneannem) romanyalıyım. tabii ki biz kazanalım isterim ama romanya kazanırsa da çok üzmez beni.

böyle şeylerle pek aram yok sanırım. kestane, mısır, ne bileyim hiç sevmem.

rezalet bir olay.

sevdiğim athena şarkılarından. bu ep albümde (bkz: kayıp) parçası da epey iyiydi.

hayatımda hiç görmediğim reklamlara burada rastlamam sorunsalı.

ülke gündemini istemsizce de olsa takip etmekten çok boğulmuş ve sıkışık hissediyorum kendimi. toplumsal bir mutluluk mümkün mü, merak ediyorum. ekşi sözlük lokasyonuna falan hiç bakmak istemiyorum, ülke gündemine dair tek umut veren haber arıyorum ama onu da bulamıyorum.

insanlık tarihinin uzaya giden ilk ve tek kedisiymiş. fakat birkaç ay sonra, uzay yolculuğunun etkilerini incelemek için öldürülmüş ya da ölmüş. o kısmı tam olarak anlayamadım. üzücü.

ingiliz markası. kaliteli ürünleri vardır. özellikle tişört ve gözlüklerini çok severim. öğrenciyken iki yıl boyunca burberry mağazasında çalıştım. övünmek gibi söylemeyeyim, yanlış anlaşılmasın ama yüzlerce kişi içinden zar zor beni seçtiklerini söylemişlerdi. okulum biterken de güzel bir şekilde ayrıldım kendilerinden. disiplinli ve iyi bir çalışma ortamıydı. bana da tecrübe olmuştu.

geçen gün gözlüklerinden aldım burberry’nin. öğrenciyken o mağazada çalıştığım sırada şey derdim: “bu gözlükler biraz pahalı, umarım bir gün param olduğunda satın alabilirim” diye. o günler geldi aklıma. tebessüm ettim. numaralı gözlük kullananlar bilir ki iyi markalar haddinden fazla pahalı fiyatlara çekilebiliyor.

biyolüminesans özelliği sayesinde kendi ışıklarını üretebilen canlılardır. aynı zamanda sıcaklığa, kirliliğe, düşük oksijene dayanıklılar. o yüzden iklim değişikliği arttıkça çoğalmaktalar.

marmara’da sıklıkla görüyorum kendilerinden. ege’de bir tık daha az. geçtiğimiz yaz, sanırım haziran ayı falandı. işten çıkınca havlumu kapıp tekirdağ’ın kumbağ tarafında denize gireyim dedim, bir de baktım ki kıyıda pusula denizanası... kenarda çoluk çocuk da yüzüyordu. komik olacak ama dalgalarla ittirerek dokunmadan kuma çıkardım bu canlıyı. insanlar telefonlarını alıp geldiler “bunun türü ne?” falan diyorlar. internetten de tekrar bakıp teyit ettim, sahiden pusula denizanasıymış. marmara’da denize girmenin tehlikeleri, diyebilirim. denizler bu canlılara ait elbette ama unutmayalım ki denize döktüğümüz her atık, çöp bunların kıyılarımıza yaklaşmasını tetikliyor. doğayı temiz tutmak konusunda çok hatalarımız olduğunu düşünüyorum.

p.s: imlâ.

çok kafa bir şarkı. tüm gün aylak gibi loopa alıp dinledim.

böyle düşündüğüm zamanlar vardı eskiden. sonra “kader” dedim. bunu söylemek kimse için kolay değil bence. bazı insanlar kaderimizde olsun isteriz, tek o olsun, tek ona bahşedeyim kalbimi, tek ona sunayım her hissiyatımı falan ama olmaz. evren çoktan yemin etmiştir olmamasına.

yine de teşekkür etmeli yaradana, bazı hisler kolay yakalanmıyor. herkes vaktinde çıkar karşımıza, en hayırlı olacak şekilde… naçizane düşüncem efenim.