noir yazar profili

inanılmaz bi’ the beatles şarkısı. tam haikulaştırabileceğim sözlere sahip olduğunu fark ettim.

semicenk - batık gemi’den sonra “don’t let me dooowwn” diye arketip şekilde mırıldanan ben değilim.

suçsuz-günahsız insanlara ve en önemlisi çocuklara zarar veren, dünyanın çoğu kez göz yumduğu ülkedir israil. eskiden dizilerini falan izlerdim. şimdi oralardan da anlıyorum ki sistematik olarak müslümanlığa karşı şiddetle güncelliyorlar kendilerini. sanki çok normalmişçesine... umarım işledikleri her suçun bedelini tek tek öderler.

semicenk yorumuyla ilk kez dinlediğim şarkı. biraz bunalım mod ama çok sevdim.

“artık başkası var senin kolunda
kadere kahredip söyletme beni”

(bkz: mabel matiz)
(bkz: gök nerede)

yazarı (bkz: melanie clegg) olan başyapıt.

mitolojinin büyülü dünyasını anlamak ve merak edenler için iyi bir eserdir aynı zamanda.

belgrad’da bulunan müzesi şahanedir. üstelik bizzat deney de yapabiliyorsunuz.

"ben hiç vazgeçme sözcüğünü kullanmam. ben sevinç içinde hayatın, sevginin, meditasyonun, dünyanın güzelliklerinin, varoluşunun sonsuz mutluluğunun tadını çıkart diyorum; her şeyin tadını çıkart. dünyevi olanı kutsala dönüştür, yeryüzünü cennete dönüştür. ve sonrasında dolaylı olarak bir nevi olarak vazgeçiş gerçekleşir. ama bu olur sen yapmazsın. bu bir eylem değil, oluştur. aptallığından vazgeçmeye başlarsın; pislikten vazgeçmeye başlarsın. anlamsız ilişkilerden vazgeçersin. fakat ben onu vazgeçiş olarak adlandırmıyorum, ben ona anlayış, farkındalık diyorum. şayet elinde elmas olduğunu düşündüğün taşları taşıyorsan sana taşlardan vazgeç demeyeceğim. ben sadece "dikkat kesil ve tekrar bak!" diyeceğim. sen kendi kendine onların elmas olmadığını görürsen onlardan vazgeçmene gerek var mı? onlar kendiliğinden ellerinden düşüverecektir. aslında hâlâ onları taşımak isteyecek olursan büyük bir gayret sarf etmen gerekecek. hâlâ onları taşımak istersen büyük bir irade göstermen gerekecek. fakat bir kez onların değersiz, anlamsız olduğunu gördükten sonra onları fazla uzun süre taşımayacaksın; onları fırlatıp atacaksın. ve bir kez ellerin boş kaldığında gerçek hazineleri arayabilirsin. ve gerçek hazineler gelecekte değildir. gerçek hazineler tam şimdi, buradadır."

osho-farkındalık

savaşta yok yere zarar gören, açlık-susuzluk yaşayan çocukları anımsadığımda.

birkaç gün önce hazırlamıştım efenim.
(tarifini de salata meraklıları için bir üst entryde yazmıştım.)

birkaç gün önce evime döndüm. ilk işim detaylı temizlik yapmak oldu elbette. sanırım iki günde bitirdim. temizlikçi ablayı bu aralar çağırmıyorum. camları silip balkonları yıkarken aşağı düşerse ve ben de ona özel sigorta yapmadığım için başıma bela alırsam diye ilginç düşünceler geçiyor aklımdan. her işimi garantiye almaktan yanayımdır genellikle. neyse bu ara bunu önemsiyorum, tedbirli olmakta fayda var neticede. siz bana “ne kadar da pimpirikli” diyebilirsiniz.

fütursuzluktan-sorumsuzluktan haz etmem, geç uyanmayı sevmem. meyve suyu içmeyi sevmem. (bu ne alakaysa?) belki fırsat bulursam kitabımı alıp yüzmeye giderim. boğuk ama umut vadeden bir gökyüzü var bugün. izlemeyi seviyorum.

geçen hafta antik yunan felsefesi ile ilgili bir şeyler okumuştum. antik yunan felsefesinde sevgi türleri… çok da güzel kategorize etmişler. bu hususta, o hissiyatı limbo etmeden günümüze aktarmışlar: eros, philia ve agape. çoğumuz bir yerlerde aşinayız aslında. şöyle özetliyorum:

eros: romantik, daha fiziksel-tutkulu aşk. daha çok arzu ve çekim boyutunu ifade eder. günümüzde filmlere de konu olmuş şekilde aşk tanrısı olarak biliriz.

philia: karşılıklı saygı, sonsuz güven, ortak değerler üzerine kurulan ilişkidir. dolayısıyla kalıcıdır. hatta aristoteles de philia’yı en kıymetli ilişki genresi olarak görür.

agape: koşulsuz sevgi olarak bilinir. felsefi açıdan da insanlığın ortak iyiliğini önceleyen sevgi biçimi olarak tarif ediliyor.

fransız yazar hervé le tellier'in 2020 tarihli romanı.
(bkz: the anomaly)

burası biraz spoiler içermektedir:

10 mart 2021'de, paris'ten kalkan air france 006 sefer sayılı uçağı, john f. kennedy uluslararası havalimanı'na rutin bir iniş sırasında eşi benzeri görülmemiş büyüklükteki bir kümülonimbus süper hücresinden geçmek zorunda kalır. sonraki birkaç ay boyunca bu uçağın yolcuları normal hayatlarına devam eder. evlilik, hamilelik, ayrılık ve ölüm gibi birçok dönüm noktasıyla karşılaşırlar.
yolcular arasında bulunan yazar ve çevirmen victor miesel, aniden "baştan sona anormallik" başlıklı bir kitap taslağı yazar ve ardından intihar eder. ardından olay örgüleri zincirleme gelişir.

bu yıl en çok dinlediğim björk olacak sanırım. aralık ayı itibarıyla gelen o istatistik beni inanılmaz heyecanlandırıyor.

ortalamayı düşüren bir birey olarak sadece büyük aşkla hayatıma alacağım hanımefendiye çapkın davranabilirim. kitabımda öyle şeyler yazmaz, çok ayıp.

güzide sözlüğümüzde bahsedilmemiş olmasına şaşırdığım reçel türü. hiç seveni yok galiba.

lor üzerinde tüketirim ben de. severim.

yapmayacağım eylem.
tanıyıp güvendiğim insana içimi dökebilirim. benim için güven duygusu çok önemli, kendimden de ilk olarak karşımdakine güven verebilmeyi önemserim. aynı şekilde ben de onu görebilmeliyim. tanımadığım insanları riskli bulurum, çok zaman geçirmem lazım ki içimi dökebileyim.

kimseyi yargılamamaya ve yadırgamamaya çalışırım. sosyal medya bugün bununla çalkalandı sanırım. fakat bu, pınar hanım ve eşinin özel hayatı. kimseyi ilgilendirmez diye düşünüyorum. o yüzden saygı duyan taraftayım.

şahsen ben, sevdiğim kadını bu şekilde karşı cinsle görmek istemezdim. böyle eyleme kabalıkla yasak koyacak biri değilim. kimse kimsenin malı değil. neticede herkesin hür iradesi var ama sevdiğim böyle yapsa üzülürdüm, kıskanırdım.

(bkz: maya)
(bkz: mabel matiz)

hayatım boyunca dinlediğim en özel albüm maya’dır. bir de metallica - load. içinde mama said gibi efsanevi şarkılar ihtiva eder.

yaz bitiyor ama evimi de özlediğimi fark ettim. işe gitmeyi pek özlemedim. ekim ayında birkaç harbiye konserine gideceğim için mutlu olabilirim. geceleri yıldızları izlerken hayaller kuruyorum bazen. sevdiğim bazı şiirler aklıma geliyor. geçen gün şahane midyeler topladım, üşenmeden iç harcını hazırladım. açıkçası lezzetli oldular. denizden kendi emeğinizle bir şeyler çıkarmak çok keyifli. yani şahsen seviyorum bunu. bir yerlerde avcı ruhum mu var, bilemiyorum. tabii acımasız olmayan, şahsına münhasır duygusal bir avcı olabilirim. swh bazen böyle çok konuşuyorum.

çok sevdiğim ağacın çevresinde birtakım değişiklikler yapılmış. görünce içim burkuldu, umarım bir sonraki geldiğimde insanlar onu kesmiş olmaz. çevreye zarar veren hiçbir durumu kabullenemiyorum. keyfim kaçtı.