noir yazar profili

patatesle tüketilebilecek en iyi yiyeceklerdendir. kısaca frankfurt sosisi. demin pişirirken kabuğu dev gibi açılınca bir anlığına dumur oldum.

allah kimseyi sabahın köründe frankfurter yiyecek kadar midesiz yapmasın. kendime olan saygımı bir miktar kırmış olabilirim.

justin torres kitabı.
(bkz: blackouts)

françois bayrou hükümetinin düştüğü ülke. bütçe konusunda anlaşamamaktalar, ortalık hayli karışmış görünüyor.

ekşi sözlük’teki yazarların bana dair başına geliyor bu. bilhassa heteroseksüel hanımefendilerin ilgisiyle karşılaşıyorum zaman zaman. şımarıklık mı bilmem ama artık okuyup yanıt vermiyorum.

en az kabak tatlısı kadar kötü.

beyler üzüldüğünüzü belli ederseniz bir mendil gibi kenara atılırsınız. ya ağlamayın ya da ağladığınızı belli etmeyin. dışarıda başka bir sürü insan var, sizden değerli değil. kimseye kendini vazgeçilmez hissettirmeyin bence, hak eden biri karşınıza çıktığında buna değdiğini o zaman anlayacaksınız. zaten o insan da sizi üzmeyecek, mutlu etmek için çabalayacak. işte ondan olur. saygılar.

mabel matiz & ko shin moon.

dr packer’ın remix versiyonu adeta vanilyalı milkshake gibi olan şarkı. arada harika şarkılar keşfediyorum, kahretsin.

2022, 1.6 olanını yaklaşık dört ay evvel aldığım araç. volkswagen kullanıcısıydım aslında ama canıma tak etti. kronik problemleri bitmiyordu. birini satıyorum, yenisini alıyorum. o da aynı çıkıyor. millet beni al sat yapanlardan zannediyordu. swh yani motoru sıkıntılıydı hep.

en sonunda bana en arıza çıkartmayacak olan markayı araştırdım, fiat egea kanısına vardım. tavsiyeler de o yöndeydi. motoru genel anlamda temiz fakat virajlarda savrulması bir tık fazla diyebilirim. kısmen hantallığı var ama kolay alıştım. dev gibi araba işte, en çok onu sevdim. trafikte ekstra güven veriyor.

severiz kardeşim.

şehit olan polislerimize allah’tan rahmet diliyorum. çok üzücü. ama güvenlik açığına ne demeli? eksiğimiz var. adam resmen elini kolunu sallaya sallaya istediği insana zarar verebiliyor. yazık gerçekten.

(bkz: valentino vivace) şarkısı. aşırı keyifli bi iş. dinleyenin modunu yükseltiyor.

ya eşek kadar insan oldum ama bana hâlâ küçük yavrusuymuş gibi hissettiren varlıktır babaannem. geçenlerde onu ziyarete gittim. aramızda 3 saatlik mesafe var ama fırsat olamıyor ona uğramak bazen. sürpriz yapayım dedim, yarım saat kapıyı açmasını bekledim. son anda çaldığım zili duyabildi, telefonunun sesini bile duyamadı. ister istemez üzüldüm. hayatı her anlamda zorlaşmıştı. neyse ona sevdiği yaprak sarmalarından hazırladım. buzluğa falan fazladan yemekler hazırlayıp koydum, evini temizledim, biraz da akraba ziyareti yapıp evime döndüm. biraz da sahilde tost yedim, dolaştım. öyle mutlu oldu ki… bazen uygulamadan yemek siparişi veriyorum ona, eve paket yemek geldiği zaman inanılmaz heyecanlandığını söylüyor hâlâ. kahkaha atıyorum sayesinde.

bu yiyeceğin, ayvalık tostu ile karşılaştırılmasına her seferinde şaşırırım. oysa ikisi de birbirinden çok farklı bence. ayvalık avrupai bir standarda sahipken bandırma tostu daha anadolumsu içeriğe sahiptir efenim. tuhaf bir teşbih oldu ama.

bu tostun üzeri muhakkak salçalı olur. en iyisi, bandırma sahile yakın noktadaki demir’de yenir. yani ben oradakini daha çok beğeniyorum. bazı dönemler, akraba ziyaretleri sonrası nefes almak için kendimi bulduğum bir lokasyondur aynı zamanda.

yazın bir yer keşfettim. cılız bir ağacın altı, ezoterik, dibinden midyeler çıkardığım-sessiz bir deniz kenarı. genel olarak oraya çok az insan geliyordu; sanırım gölge alanı da pek yok diye. yazın çoğu günümü o çemberde geçirdim. müthiş midyeler hazırladım, tadı hâlâ damağımda kaldı.

geçirdiğimiz yazları tekrar geri getirebilseydik keşke. şimdi sabahın köründe uyanıp karadutlu marmelattan tadarken hem iyi hissettim hem de hüzünlendim.

inanılmaz bi’ the beatles şarkısı. tam haikulaştırabileceğim sözlere sahip olduğunu fark ettim.

semicenk - batık gemi’den sonra “don’t let me dooowwn” diye arketip şekilde mırıldanan ben değilim.

suçsuz-günahsız insanlara ve en önemlisi çocuklara zarar veren, dünyanın çoğu kez göz yumduğu ülkedir israil. eskiden dizilerini falan izlerdim. şimdi oralardan da anlıyorum ki sistematik olarak müslümanlığa karşı şiddetle güncelliyorlar kendilerini. sanki çok normalmişçesine... umarım işledikleri her suçun bedelini tek tek öderler.

semicenk yorumuyla ilk kez dinlediğim şarkı. biraz bunalım mod ama çok sevdim.

“artık başkası var senin kolunda
kadere kahredip söyletme beni”

(bkz: mabel matiz)
(bkz: gök nerede)

yazarı (bkz: melanie clegg) olan başyapıt.

mitolojinin büyülü dünyasını anlamak ve merak edenler için iyi bir eserdir aynı zamanda.