pambo diyebiri yazar profili

dostoyevski'nin raskolnikov'u yazarken duyguları yansıtması açısından müthiş bir kaleme sahip olduğunu düşünüyorum. ki bence burada asıl konu raskolnikov değil. roman daha çok adaleti ve adalet sağlamayı isteyen bir hukuk öğrencisinin bir insanı öldürmesindeki çelişkiyi ele alıyor. bu olaylar tabii ki baş kahraman çevresinde gelişiyor fakat asıl konu adalete yapılan eleştiri. kitap yalnızca bir araç.

eğer maddi durumunuz sizi zorlamıyorsa saç bakım yağları/dökülme karşıtı şampuanlar/bakım kremleri alıp kullanabilirsiniz.bunlar saçı cidden onarıyor ve dökülmeyi azaltıyor.
veya evde kendiniz saç maskeleri yapıp uygulayabilirsiniz çeşitli sitelerde çok güzel tarifler bulunuyor bunun zararlı mı yararlı mı olduğunu biraz araştırıp düzenli şekilde saçınıza uygulayabilirsiniz.

hayatımda en nefret ettiğim anlardan biridir. çizdiğin resim hangi tür olursa olsun su o kağıdı kabartır tüm emeklerin boşa gider. kaç saat uğraştığına değmez.
size su dökülen kağıda yapabileceklerinizi söyleyeyim;
1-eğer suluboya yapıyorsanız büyük bir peçete alıp direkt kağıdın üzerini kapatın. sonrasında resmin rengi biraz gitmiş olacaktır detayları tekrar ekleyebilirsiniz.
2- kuruboya yapıyorsanız biraz daha kötü olur aslında çünkü suluboyaya nazaran ince bir kağıt kullanılır. bunda da yine birkaç peçeteyle suyu emdirip resminizi kalın defterler arasında bırakabilirsiniz. eğer kağıdınız 120 gr civarı veya üstüyse daha rahat düzleşir.
3- eğer akrilik yapıyorsanız yine kalın kağıt üzerinedir.bunda da resminiz henüz ıslaksa boyanın bulaşma ihtimali fazla ama eğer boyanız kuruysa yine peçete veya bir havluyla suyu alabilirsiniz. (çok acele etmeniz gerek) kuruduktan sonra kağıtta çok fazla kabarma olmaz. eğer 300 gr civarında bir kağıt kullanıyorsanız.

çocukluğumdan beri birlikte yaşadığım şey. henüz hastalık olarak kabul edilmediği için 'şey' diyorum bir bozukluk adı altında geçiyor, hayal kurma bozukluğu. aslında bu kavramı geçen sene yani 2021 yılında öğrendim. ve çok şaşırmıştım. youtube da video izlerken nasıl karşıma çıktı bilmiyorum . ama ben aratmadım , insan bilmediği bir kavramı aratamaz. o gün çok fazla şaşırmıştım ve mutlu olmuştum çünkü 7 veya 8. sınıfta en yakın arkadaşıma kafamda başka bir dünya var ve ikisi arasında yaşıyorum demiştim neyse ki ne dediğimi anlamadı ve bende lafı geçiştirdim. sonradan tabii çok pişman olmuştum saçmaladım diye . bunu demem boşa çıkmamış bu yüzden sevindim. kimseye de söylemedim ondan sonra . o gün akşamdı ve ailem yanımdaydı ertesi gün araştırmaya devam ettim. zaten benim araştırma yaptığım dönemde türkçe olarak çok az kaynak vardı. daha çok ingilizce videolardan izledim. semptomları anlatan bir kısım vardı videoda ve o zamana kadar bunlari yaptığımı fark etmemiştim. bir anda kendimi dışarıdan bir göz gibi gördüm ve tüm yaptıklarım aklıma geldi. fısıldayarak konuşma, konuştuğun kisiymis gibi onun mimiklerini yapma , aynada kendine her baktığında karşında biri varmış gibi yapma,hayallerinde uzuldugunde gerçek hayatta da üzülmek. olay örgüsü kurmak ve onu yaşatmak... bu kısımda kafamın artık almadığını söyleyebilirim , bu olay örgüleri bazen beynim yaniyormus gibi hissettiriyor. çok fazla sayıda karakter var ve bir günde 10 farklı karakterin yanında olabiliyorsun her birinde farklı bir olay kişiler var ve akış sürekli değişiyor. örneğin bir hayali kişi canlandırdım ve bunu düşünerek yapmıyorum. bir olay örgüsü gelişiyor sonrasında olay örgüsünde beğenmediğim kısımları değiştiriyorum belki hikayede 2 sene geçmiş (ciddi anlamda çok uzun sürüyor) en başa gidip yeniden başlıyorum. ve en önemlisi bazı karakterlerlerle olan anları milyon kere yaşadım. bir döngüye almış gibi ve hiç durmuyor. kesinlikle hayal kurmanın çok dışında bir şey. biraz uzun yazdım umarım okuyup kendini yalnız hissetmeyen çıkar çünkü ben öyleyim. bu yüzden bu kadar hayal kuruyorum. ilk defa anlattım bunları da daha anlatılacak çok şey var ama okuyan kişileri sıkmayayım.

bazı ebeveynler sırf çocuklarla uğraşmamak için küçücük çocuk hatta bebeklere tablet alıp veriyorlar. çocuklar da tüm gün onları izliyorlar. sonrasında ebeveynler ise bak işte diğer çocuklar doktor olmak istiyor zorluk görmen lazım çok rahatsın vs. gibi şeyler söylüyorlar.bence insan biraz da hatayı kendinde aramalı çocuğu tanıyıp da onunla vakit gecirmezseniz çocuk ilk gördüğü ve sevdiği o yaşta eğlenceli bulduğu mesleği olmak isteyecektir. bu yüzden belli bir yaş aralığındaki çocukları suçlu bulamıyorum diğer düşüncelere nazaran.

daima her konuda kendi bildikleri doğrudur ve asla tartışmaya açık değildir.
her şeyi bilirler ve bilmedikleri konuda da fikir sahibidirler.
kimseyi dinlemezler ve daima kendileri konuşurlar.
kısaca insanın ömrünü kısaltıcak tiplerdir.

bir roman asla bir filme sığmıyor. kahramanların duygu düşüncelerini oyunculardan değilde direkt olarak yazarın tasarladığı biçimde okumamız ve kafamızda canlanması, mekanlar ,karakterler kesinlikle bir film bir kitabın yerini tutamaz. tabii ki filmlerin yeri ayrı fakat kitaplar daima olayları daha gerçekçi ve detaylı yansıtır.

bir insanın gerçek yüzünü onu sevmeyi bırakınca anlıyorsun. şimdiye kadar olan zamanda beynine hep onu sevdiğin işleniyor ve tüm hatalarını kusurlarını görmezden geliyorsun.her söylediği sözü şaka olarak algılıyorsun.
ama onu sevmeyi bıraktığında veya biraz uzaklastiginda herşey açığa çıkıyor bu sefer de her şey daha gözüne batmaya başlıyor ve nefret duymaya başlıyorsun.
bu yüzden insanlar size nasıl davranırsa davransın hepsinin geçici olduğunu unutmayın , söylediği bir çift güzel sözde hemen yumusamayin ve mantiginizla hareket edin. sonra sizin kalbiniz kırılır... iyi geceler.

saf seni açığa çıkarmak, düşünmeden şuursuzca sadece kalbinle hareket etmek hep bi heyecan içinde olmak.

birşeyi kafanda tam olarak bitirmek aslında,bir daha hatırlatmamak üzere unutmak.