pisagorun karisi yazar profili

maalesef insanlar birbiriyle anlaşamıyor diye tabiat ana çekiyor ceremesini.
manavgata akrabalarımın yanına gitmiştim ve 2 gündür üzerimize küller yağıyor yüreğimiz parçalanıyor 3 gündür elektrigimiz yok insanlar çaresiz medyaya yansıtılandan daha kötü insanların her şeyi onlarca yıllık emekleri, masum hayvanlar, aağaçlarımız yüreklerimiz yandı. şimdilik poyraz geçmeden sönmez gibi duruyor.
aldığım bir duyuma göre de teröristler molotof kokteylleriyle yakalanmış yanan yerin yakınlarında halk tarafından dövülerek öldürülmüşler.

devir öyle ki tanrı bile korkmuş olmalı yarattığından.

ilk kez allahtan android kullanıyoruz dedirtmiştir.

destek olacak insanlar, ev hırkası, yorgana sımsıkı sarılıp 5 dakika daha uyunduğu an, elinde şemsiyeyle yürümek.

çimenlere oturunca onları da parçalayan arkadaştır.

yağlı kafa

madem geldik eğlenelim biraz.

eğer hicbir şeye enerjiniz yoksa kendinizi bir şeyler yapmak için zorlamayın azıcık kendinize geldiğinizi düşündüğünüz zaman dışarı çıkın ,zaten böyle bir durumunuz varsa yolunda gitmeyen seyler vardır birkac saat dışarı çıkmak size bir şey kaybettirmez uzun uzun yürüyün mantıklı bir şekilde analiz yapın ama burada önemli olan gece boyunca yaptığınız sonu hicbir yere cikmayan analizler yerine karşınızda bir arkadaşınız var ve ona tavsiye veriyorsunuz gibi olmalı veya eski sen olsan nasıl düşünürdün o şekilde. bütün bunların ardından gökyüzüne bakın kedilerin yalanmasını izleyin arabalardan çıkan egzoz kokusunu almaya çalışın eve gidip güzel bir kahve için ve en önemlisi bu süreçte ozdegerinizi yeniden inşa etmeye çalışın.

taze soğan, starbuckstan alınan cehennem gibi sıcak filtre kahveyi yürüyerek içmek.

"ne kadar harika bir şey ağaçların, kaptansız, rotasını şaşırmayan bir kotra gibi olması, yeşil bir denizde mevsimden mevsime yol alması."

sen beni öpersen belki de ben fransız olurum
şehre inerim bir sinema yağmura çalar
otomobil icad olunur, zarifoğlu ölür
dünyadaki tüm zenciler kırk yaşından büyüktür.

-senegalliler dahil değil

sen beni öpersen belki de bulvarlar iltihablanır
çağdaş coğrafyalarda üretir cesetlerini siyaset bilimi
o vakit bir sufiyi darplarla gebertebilirsin
hayat bir yanıyla güzeldir canım, sen de güzelsin

-yoksa seni rahatsız mı ettim?

sen beni öpersen belki de aşkımız pratik karşılık bulur
ne ikna edici bir intihar girişimidir şimdi göz göze gelmek
elbette ata binmek gibidir seni sevmek sevgilim
elbette gayet rasyoneldir attan atlamak

-freud diye bir şey yoktur.

sen beni öpersen belki de ben gangsterleşirim
belki de şair olurum seni de aldırırım yanıma
bilesin; göğsümde hangi yöne açmış tek gülsün
yani ya bu eller öpülür, ya sen öldürülürsün.

-haydi iç de çay koyayım.
ah muhsin ünlü

eğitimin bireyin kisisel ve altini çiziyorum toplumsal gelişimini baz alan süreçler bütünü olduğunu ele alırsak nereden bakarsan avantajsız. sınıfta amfide veya her ne tur bi yerde toplu ders goruluyorsa oradaki bireyler bir eğitici tarafından kontrol altındadır esit şartlardadır lakin online eğitim gibi bir şeyde böyle bi kontrolden söz edilemez. madem öyle herkes kendi alanına göre özel olarak tek başına eğitimle bir belge alsın. eger online sistem benimsenirse eğitim öğretim dediğinin yalnızca akademik bilgilerin kirli sepetine çamaşır tıkarcasına beyinlere bilgi tıkıştırmak olarak görülmesi gibi sonuçları olacak.

göçmenlerin beraberinde getirdiği orta doğu aile yapısı ile beraber ( beşer onar dogurmalarindan bahsediyorum) buradaki vatandaşların eğitim sağlık vs. hizmetlerinin aksamasını görmezden gelemeyiz bu bağlamda kimse hümanizmden söz etmesin. elbette barış içinde yaşamak herkesin hakkı ancak burada olan türkiye vatandaşının refahına oluyor zaten ne kadar olduğu da tartisilir.

zulüm savaşlar dünyanın dört bir yanında olan şeyler bütün mazlumları ülkeye almak ne kadar doğruysa böylesine dizginsiz bi şekilde mültecileri almak da o kadar doğru. haa tabi bir de ipini koparanin gelmesi durumu da var geçen bir tanesiyle konuştum burada iş bulup karısı ve annesini öyle getirecekmiş madem durum bu kadar vahimdi hep beraber gelseydiniz diyemedim.

uzun lafın kısası ne kadar çok nüfus o kadar hızlı dönen çarklar dolayısıyla zengin ile fakır arasındaki uçurum ve orta sınıfın yok oluşu, neyse burada bunlardan bahsetmiyorum.

çocukluğun verdiği saf deneyimsizlik ve bundan dolayı meselelere çok kafa yormadan hayattan zevk alabilmek.