portakala abi diyen mandalin yazar profili

bugün sizlere kendi başımdan geçmiş bir olayı anlatmak istiyorum bu hikayeyi dinledikten sonra ikinci el modaya naletler yağdırıp direnmandalin etiketiyle sosyal yardım kuruluşlarınca bana destek olabilirsiniz. bundan 3 sene önce okulda bir arkadaşın üstünde bu yeşil ceketi gördüm. fakat samimi de değiliz soramıyorum nereden aldın diye. ceketimi asmak suretiyle askılığa giderken onun ceketin yanına asar markasını öğrenirim falan derkennn ben bir şekilde öğrendim bu ceketin markasını. pull and bear'mış. herkes gibi benim gelip geçici heveslerim olabiliyor, ceket de 280 lira açıkçası bana çok geldi. ben de dedim bu hevesimin geçmesini bekleyim bari ne yapayım nasılsa bitecek. unutursun dedim kendime. unutamadım... bu esnada benim cekete olan sevdam katlanarak devam etti. ben de ikinci el sayfalardan bakmaya başladım bu yeşil cekete. tam buluyorum alıyorum hooop satıcı bir anda ceketi göndermiyor. 7 defa tam 7 defa ceketi satın aldım göndermediler. sonra dedim dur mandalin, geçecek ulan unutacaksın. ama yok. unutamıyorum çığ gibi büyüyor bendeki bu sevda. sabah uyanıyorum ceketi düşünüyorum akşam yatıyorum ceketi düşünüyorum, bir şey giyiyorum diyorum keşke yeşil ceketim olsaydı böyle kombinlerdim falan derken. dedim dur. sen aşık mı oluyorsun? arkadaş ortamında hep yeşil ceketle anılmaya başladım. ne zaman uzaklara dalsam diyorlar ki ne oldu yine onu mu düşünüyorsun? evet, onu düşünüyorum. görenler diyor yeşil ceket diye tutturduğun bu muydu? diyorum siz onu bir de benim gözümden görün. geçenlerde pull and bear'ın resmi ınstagram sayfasına bile yazdım. dedim sizde var mı? onlar da eski koleksiyon ürünü bir daha gelmez dediler. onun gibisi gelmeyecek biliyorum... bu gece de onu düşünerek uyuyacağım bir gece. yine bir satıcı tarafından hüsrana uğratıldım. bu kadar üzüldüğümü bilse aşkıma saygı duyar ve ceketi bana karşılıksız verirdi belki de. yeşil ceketle arama giren herkese bu isyanım. işte anlıyorum şimdi nazım hikmet'in piraye'yi nasıl sevdiğini. bak bana yeşil ceket , sende ben imkansızlığı seviyorum fakat asla ümitsizliği değil... görsellere ceketi alıp alıp iptal edildiğini ekleyeceğim ancak yalnızca 4 tanesini ekleyebiliyorum 3 defa daha denemiştim fakat onları aldığım hesabımı kapattım. iyi geceler sözlük. bu kalbim ikinci el satıcılarını affetmeyecek...


edit: pull and bear konuşmalarını da ekliyorum. delirdiğimi düşünenler olabilir. delirdim*.

eskort bir kızımız işler kesatlaşınca düşünmüş demiş bari yurtta kalayım bir süre. neyse bizim yurtta kalıyormuş kendisi bir üst katımdaki odada. yurtta kalmaya başlayınca şansına işler açılmış hatta o kadar iyi niyetli ki oda arkadaşları maddi olarak zorluk çektiklerinden bahsedince onlara sormadan sürpriz olsun diye numaralarını eskort arayan beyefendilere dağıtmış. hatta bu kızımız iyi niyeti o kadar abartmış ki arkadaşları üstlerini değiştirirken gizlice fotoğraflamış. oda arkadaşları yabancı ve sapık numaralardan aranmaya başlayınca durumu fark etmiştir sonrasında cinnet geçiren oda arkadaşı bu eskort kızımızı camdan atmak suretiyle sıkıştırmıştır. her yurda ambulans gelebilir ama itfaiye gelmez. o gece bizim yurda itfaiye geldi işte.
sonuç: eskort kızı yurttan attılar fakat kendisi yurtta yüzyıllarca dolaşacak bir efsane olarak kaldı.

burnunu havaya dikip yürüme der. yani sağına soluna bak sakarlık etme anlamında söylediği bir sözdür. çok severim bu sözü. burnunuzu havaya dikip yürümeyiniz sevgili yazarlar.

keşke olsaydım. her ayın 15'inde kırlarda koşarak bankamatikten babamın, annemin maaşını çekmek isterdim. ama bizimkiler hep bir yerden para bekliyorlar...