qoan yazar profili

bir apartmandan sokağa çıkıp her yerin kıpkırmızı olduğunu görüyordum, etrafa baktıktan sonra bir de gökyüzüne bakıyordum, bulutlar kan kırmızısıydı. "n'oluyoruz lan" düşünceleri içinde boğuşurken gaipten bir ses duydum; "kırmızı bulutlar geliyor, hanelere ölüm getiriyor." sonra uyandım. etkisinden bir hafta çıkamadım.

olur gibi ama olmayabilir de tabii, ne bileyim ki ben?
hayatının en mutlu 3 anı?

gönlün başkasına kayması durumunda ilişkiye ve karşıdaki insanın aklına, onuruna, gururuna, emeğine saygı duyup ayrılmak yerine,"ayranımı da kendimi de çok seviyorum" düşüncesiyle yapılan iğrenç ötesi harekettir. bana kalırsa zaten birini tamamıyla kabul edemiyorsa ruh, beden, ne siz onun eşi olabilirsiniz ne de o sizin eşiniz. bir ilişki bitirmek suç değil, yalnız kalmak da öyle. ama birini kandırmak, aklını küçümsemek, iki kişilik ilişkide karşı tarafa bu durumda seçme şansı bırakmayıp sadece duygularından emin olamayan, hayatını asla düzgün yaşayamayacak saçma bir insanla değerlerinin çok daha altında bir ilişki yaşamaya mahkum etmek büyük suç bana kalırsa.

otobüs penceresi sayılır mı?

8 ocak, uzun süredir görüşemediğimiz arkadaşıma doğru yeşilçam sarılmasına koştum.

ben sadece duygusal açıdan bakacağım. maddi açıda konudan çıkamayız gibi geliyor.
yapmak için nedenler;
sizden bir parça olurlar
emeklerinizin yıllar sonra topluma karışmış ve yeni şeyler katmış apayrı bir birey olduğunu görmek en gurur verici şeylerden biri olabilir.
karşılıksız sevginin en derinini, en güzelini yaşarsınız, olgunlaşırsınız.
yapmamak için nedenler;
kendinizi hazır hissetmezsiniz, hayatta tek başınıza yapacağınız şeyler daha bitmemiştir. tüm enerjinizi tek bir yöne aktarmak sizi zorlayabilir.
imkanlarınız iyi değildir, dünyaya gelmesinden sorumlu olduğunuz yeni bir cana düzgünce bakamayacağınızı düşünüyorsanız yapmayın, dünyaya gelene de getirene de büyük eziyet bana kalırsa.
çocuklar isterlerse 50 yaşına gelsinler yine çocuğunuz olacak, siz ölene kadar yine en başında en kötü durumunda size koşacaktır.* bunu en fazla 25 yıllık bir görev olarak düşünüyorsanız, ömürlük olduğunu idrak edemiyorsanız yapmayın.

carnage kelimesi çok hoşuma gidiyor benim. özellikle ingiliz aksanıyla, böyle r yerine uzuuunca bir a ile.
türkçe olarak da mütemadiyen kelimesi. kayıp gidiyorlar resmen.

bölümlerini tekrar tekrar izlediğim ve çerez dizi olarak nitelendirdiğim sitcom* dizilerinden biridir. friends dizisini izlemeden önce bu ikisini karşılaştıranları anlamıyordum, friends'i de izledim ve hala anlamıyorum açıkçası. aralarında benzerlikler var evet ama farklı atmosfer ve farklı dönemin dizileri. ikisini de çok severim ikisini de sevmeyene saygı duyarım fakat üstünden tartışma çıkaranlara pek saygım yok ne yalan söyleyeyim.

günaydın sözlük, bugün benim doğum günüm. ders çalışmak için erken uyandım ama hiç üzgün değilim bunun için. çok güzel bir çevrem varmış onu öğrendim bu geçen birkaç günde. bu yüzden şimdi oturup 20. yüzyılın savaş temalı şiirlerini çalışacağım ama ağzım kulaklarımda. ben mutluyum, gülüşümden çiçekler saçılıyor desem abartmış olmam sanırım. umarım sizler de mutlusunuzdur. hepinize benden bol şans dilekleri.*

iyi erkek diye bir şey yoktur, her insanın etrafında iyi ya da kötü olmaya karar verdiği insanlar vardır. her insanın kendi hikayesinde kötü diye yaftaladıkları bir başkasının hikayesinde melektir. birini kötü ya da iyi olarak kendi ahlak kurallarımıza, ortamımıza, kültürümüze, kendi algılama şekillerimize göre karar verme bencilliği bana saçma geliyor biraz. insan ilişkilerinde böyle kesin hükümler verilmemeli. sonra neden onunla mükemmel bir ilişkisi oldu da beni yerden yere vurdu diye ağlarsınız.

hep üzgünüm zaten ne yapayım oturuyom çay içiyom.

"piercinglerinle mi yatıyorsun?"
"satanist misin? dövmen var çünkü."
"türk dili varken gidip el alemin edebiyatını neden okuyorsun?"
"neden bu kadar sinirlisin? yanlış bişey mi yaptım yani n'oluyor???!"*
maalesef ki etrafımda normal soru soran normal insanlar yok efendim. göründüğü üzere sorular genelde önyargı üzerine soruluyor çünkü, normal adamın bunları sormaya ihtiyacı olmuyor...

en yakınınken bir anda en uzağın olmak çok yoruyor. sana direkt yazamıyorum bunu, ama bil istiyorum ne olursa olsun. mutlu yılların olsun. mutlu ol hayatının geri kalanında.

ne zaman random gülmeye çalışsam diğer insanların yaptıkları gibi göze düzgün gelmiyor. her yapışımda aradan bir kaç harf siliyorum, sildikçe kısalıyor. ama o kadar kısa gülmedim ki deyip biraz daha ekliyorum. görünüşü bozuyorlar sonra... en son insanların gülerken bu kadar düşünmediğini farkettim. emojiye geçtim. ağlayan gülen adam sen benim canımsın.

durup dururken özellikle özgüvensiz olduğunuz bir konu hakkında samimi bir iltifat almak. geçenlerde bir arkadaşım "gelecekteki öğrencilerin o kadar şanslı ki" dedi bana. şimdi bile yazarken sırıtıyorum.

içimde bir şeylerin tükendiğini hissediyorum. artık hiçbir şeyi kaldıracak gücüm kalmadı. sanki kilometrelerce hiç durmadan koşmuşum ve artık ayaklarım tutmuyor gibi. o sürünmedeki kas acısını kalbimde hissediyorum sanki. belirsizlik çok yoruyor, o koşuda taşı kütüğü bırak dağ çıkarıyorlar sanki karşıma. bitmiyor, bitmeyecek gibi. ama içimden bir ses de diyor ki yaşamak bu değil, bunlar da geçecek. o ses uğruna varım. allah yanıltmasın.

arkadaşımın kağıdında yanlış bir bilgi yazdığını farketmiştim ama o an söylemeye fırsat bulamadım, sonra da unuttum. onun kağıt öyle gitti... güzel sonuç alsın diye sabah akşam dua ediyorum şimdi. umarım hoca da farketmez*

bir kendine gel, bir relax ol, bir sakinleş bacım. böyle böyle nereye kadar ölüp ölüp dirilinir mi her gün her gün. benim de* tadımı tuzumu kaçırıyorsun sakinnnn.*

bu bağışın tıpkı organ bağışı gibi uzun vadede katkısı da vardır, senin ruhundan ayrılmış toprak altında kalıp parçalanacak olan vücudun bir tıp öğrencisinin bir konuyu daha iyi anlamasına sebep olur. o tıp öğrencisi senin eşini dostunu, çocuklarını, torunlarını kurtarır. öldükten sonra da bir işe yaramak isteyenler için biraz korkutucu ama aslında tatlı bir yöntem olabilir.

bu burcu taşıyorum, kendim dışında kimseye bi zararımı görmedim.