_risus_ yazar profili

merhaba babacığım. sana bu kelimeyi ilk defa söylediğim için şaşkınsın biliyorum. neden sevmedin beni. kötü bir insan mıydım senin gözünde. memnun etmek için elimden gelen herşeyi yaptım.gururlandırmaya çalıştım. neden biz senden korkarak büyüdük baba?
mesela neden hiç okuluma gelmedin baba. çalışman bahane değildi. sen beni sevmiyordun sadece. gururlanarak benim kızım takdir belgesi aldı diye söyle istedim hep. bu yüzden çalışıp çabalamıştım hep. görüyordum okuldaki diğer çocukların babasını, pamuk şeker alıyorlardı hatta bir tanesi onlara bakıyorum diye bana da almak istedi ama benim baktığım pamuk şeker değildi baba biliyor musun?
büyüdüm. sana sarıldığımı da hiç hatırlamıyorum mesela. oturup bir kere anlatmadım sana derdimi. bir kere ‘ buda gelip geçer kızım’ diyerek okşamadın saçlarımı. az önce geldin eve. beni neden öpmedin yanına gelmiştim oysaki. diğerlerini öptün benide öp diyeydi. sorun neydi bilmem. anlatsaydın baba. boşluktayım. şimdi benden seni sevmemi bekleyemezsin. benden bir çaba göremezsin. senin sevgi vermediğin kızına kim versin baba sevgisini?
şimdi senin bu kızın senin ya da kendisinin ölmesi için dua ediyor. ama bilgin olsun senin başına birşey gelse en çok üzülen yine ben olacağım. biliyorum.
en büyük yaram.

ulan ne güzel dolandırdın beni helal olsun he.

beni güzel hatırla!

bunlar son satırlar.
farzet ki bir rüzgardım, esip geçtim hayatından.
ya da bir yağmur, sel oldum sokağında.
sonra toprak çekti suyu, kaybolup gittim.
belki de bir rüyaydım senin için, uyandın ve ben bittim.
beni güzel hatırla!
çünkü sevdim seni, her şeyini...
sana sırdaş oldum, dost oldum, koynumda ağladın...
yüzüne vurmadım hiçbir eksikliğini.
beni üzdün, kınamadım.
alışıktım vefasızlığı, el oldun aldırmadım.
beni güzel hatırla!
sayfalarca mektup bıraktım sana.
şiirler yazdım her gece, çoğunu okutmadım**
sakladım günahını sevabını içimde.
sessizce gittim.
senden öncekiler gibi sen de anlamadın.
beni güzel hatırla!
sana unutulmaz geceler bıraktım,
sana en yorgun sabahlar, gülüşümü, gözlerimi sonra sesimi bıraktım.
en güzel şiirleri okudum gözlerine baka baka.
söylenmemiş "merhaba" lar sakladım her köşeye,
vedalar bıraktım duraklarda.
ne ararsan bir sevdanın içinde fazlasıyla bıraktım ardımda.
beni güzel hatırla!
dizlerimde uyuduğunu düşün, saçını okşadığımı, üşüyen ellerini ısıttığımı düşün. mutlu olduğun anları getir gözünün önüne. birazdan kapıdan içeri gireceğimi düşün.
şaşırtmayı severim, biliyorsun.
bu da sana son sürprizim olsun.
şimdi seninle yaşanan günleri ateşe veriyorum.
beni güzel hatırla, gidiyorum...

özdemir asaf

yine yeni gece vakti daha ve ben sana susamış bir insan, özlemim uzaklarda. duymam gereken sesin, görmem gereken gökyüzünün yüzüne yansıyan maviliği bana bakan masum kişiliğin. sevdiğim göremiyorum. arıyorum kitaplarda ama yok sana benzeyen biri. olsa da okusam her seferinde aynı kitabı deli gibi, sırf sana benzediği için … hayallerimde yaşıyorum seninle yaşamak istediklerimi. o kadar şanslıyım ki senin gibi bir adama sahip olduğum için. kendimi mutsuz hissettiğim her anımda güzel deniz gözlerine baktığımı hayal ediyorum ve senden tahmin edemeyeceğin kadar güç buluyorum. düşündümde aslında beni ayakta tutan sen ve hayallerim, senli hayallerim. sen yeter ki benimle ol. çünkü bu hayattaki amacım artık seni mutlu etmek olucak. hayatımı sana adadım. şunu aklından hiç çıkarma kalbi güzel gözlerine yansıyan benim adamım seni her zaman ve sonsuza kadar tutkuyla seveceğim. senin herşeyin olmak istiyorum. soluduğun nefesin, suyun, ekmeğin olmak istiyorum. beni bir an bile yalnız bırakma olur mu ? çünkü herşeyden vazgeçebilirim ama sensizliği hayal etmek bile ihanet gibi geliyor bana. şunu çok iyi biliyorum ki sen olmazsan dünya başıma yıkılır. ben yalnızca sana aitim. her hücremle , saçımın her teli ile, gülüşümle, bakışımla, tüm düşüncelerim ve kalbim sadece sana ait. gülümsemen kalbimin huzur kaynağı, sevgi dolu bakışların yüreğimin güneşi seni çok ama çok seviyorum. kalbimin sahibi iyi ki varsın ve iyi ki bana bu duyguları yaşatıyorsun. teşekkür ederim seni çok özlediğimi dile getirmeden duramayacağım nefes almam çok zorlaştı. uzakta olman kalbimi sıkıştırıyor. ama bekliyorum elbet bitecek ve kavuşacağız. yüzünün her zerresinden yıldızlar kadar öpüyorum
çok zaman geçti, ihanet girdi araya, oysa güzel seviyormuşum seni. hiç pişman değilim yaptıklarım için. belki hata yaptık, belki her şey bir yalandı. ya da neyse ne gerek var. koca hikaye yaşandı ve bitti. bu kadar.

kalbinin derinlerinde, belki dünyanın en ücra yerinde,
bir yerlerde olduğumu biliyorum.
her ne kadar kabul etmesende yine de seni seviyorum.
bir kafes içinde hayatım
sen nereye götürürsen ben oraya geliyorum.

okuyor diyelim..
sen sevmezsin ki uzun yazıları, hoş bende okumayacağın için yazıyorum. görmüyor kimseler kimseyi. boşu boşuna denmiyor sessizliğin sesi diye. evet var. ama sorun nasıl? ben size anlatayım. yalnızlık gibi. aslında kimsenin olmayışı gibi. aslında gerçekler.

aslında biliyor musun bunları hiç yazmayacaktım. artık mutsuzluk , umutsuzluk , hayal kırıklığı olmayacaktı hayatımda. vermiştim kararımı. aslında bundan memnundum da. ama uyumayınca, saatler geçtikçe herşey üstüme geliyor. hayal kırıklıkları, mutsuzluk, kaygılar. ama sen yoksun. doğru değilsin belkide. hata yapıyoruzdur. yanlışızdır. yanılıyoruzdur. belki de birbirimize aitizdir. bu belirsizlik kaygılandırıyor beni. belkide seni kaybetmekten korkuyorumdur ya da seni kaybetmek istiyorumdur. karma karışık hikayemde sence doğru nedir? ney yanlış? neden yanlış? çözüm ne? çözümün ney? sorun belirlenmeyen hikayeyi nasıl sürdüreceğim? ilerde ne olacak? ne olacağız?

….

seninle uyumalıyım. seninle uyanmalıyım.. ağlayacaksam senin için ağlamalı, güleceksem de sana gülmeliyim. en güzel yemekleri sana yapmalıyım, güzel olmasa bile bütün yemekleri sana yapmalıyım. sofraya bir tabak bir çatal ve bir kaşık koyup seninle doymalıyım ama sana doymamalıyım. ama seni ben doyurmalıyım. seninle susup, seninle konuşmalıyım. sana saçmalayıp, sana şımarmalıyım. elbette seninle çocuklaşıp seninle büyümeliyim dimi? ben sarmalıyım yaralarını, öpmeliyim bir bir kokan parmaklarını. her gece göğüsüne dayamalıyım başımı. sen örtmelisin üşüyen ayaklarımı. senin için giymeliyim en güzel elbiselerimi ve sana soyunmalıyım giydiklerimi sevgilim.. yerim.

hayatın tek gerçeği. insan hayatının sonunda ne olacağını bildiği tek doğrudur. kalanlar için facia ölen içinse kurtuluştur.

kendi evinin aslında kendi evin olmaması. iyi bilirim duyguyu misafir gibi hissedersin kendini. sürekli gitmek istersin ait olduğun yere ama gidecek yerin yoktur. orada yaşamak zorundasındır. kötüdür. hüzünlüdür. ağırdır.