rollomay yazar profili

bugün orta ve alt tabakanın kitabını yazmaya karar verdim. başkalarının masalarını doldurmanın, yetkili bireylere hizmet etmeyi (bir yükselme görevi sayan) kendine görev etmiş onların üst bilişsel, üst kararsal, üst yönetsel, üst güçsel olduğunu düşünerek kendini onlara adayan insanlar ile;
kendi haklarını bilen, çocuklarını, ailesini, çevresini, vatanını korumaya adayan insanlar.
bir an bile ülkesi için canını feda etmeye hazır onlarca işçi için söylenir proletarian birey. iki uçludur, birleşmeis mümkün değildir.

-düzelir mi be abi?
-düzelmez mi be kardeşim, her şey düzelir su akar yolunu bulur.
-abi nasıl düzelecek oldu bitti artık.
-oldu ancak bitmedi, sen kafanda bu olayı bitirmedikçe bitmez.
-ben kafamda nasıl bitiricem abi?
-bilmiyorum.
-e ne diye düzelir diyorsun bana, ne diye umut veriyorsun?
-gandalf’ın dediği gibi umut yok denecek kadar az ancak her zaman umut var.
-abi ben bu durumu nasıl düzelticem?
-olan oldu düzeltemezsin artık sadece bitenle barışırsın. başka çaren yok.
-her zaman umut var dedin ama
-evet ama her zaman çözüm var demedim…
film repliği değildir sadece bazen zihnimde geçen bir senaryodur.

bence geçmişte olan acıya takılmak değildir, geçmişte olan pişmanlığa hayıflanmaktır. çünkü acı yaşandıktan sonra kişi kendine bu durumu ne yapsam değiştirirsim diye sorar ve cevap verdiği anda hayıflanma veya pişmanlık başlar. kişi bir pişmanlık yaşamadıysa acı bir süre sonra geçer. rilke’ nin bir sözü vardır “ acının keskin bir resmini çizdiğinde acı olmaktan çıkar” ve çözülmesi gereken bir mevzu olur. ancak birey geçmişte yaşanılmış bir şeyi geçmişte çözemez lakin yaşadığı o anda değerlendirme biçimiyle çözebilir. yani travmalar geçmişteyse onu o zamanda olan şekilde değil bugün, burda, şimdi nasıl değerlendirdiği ile alakalıdır. bu da aslında bir yüzleşme sürecidir. bununda envai çeşit yolları var mesela; sıcak sandalye tekniği, boş sandalye tekniği, çorbaya tükürme tekni vs. bunu da iyice araştırarak ya da bilen birine danışarak yapılması çok iyi bir rahatlama sağlar.

hayata ne zaman tutunsak namehrem yerleri denk geliyor elimize.

maalesef kendim için pek mümkün olmayan bir hayat. çünkü alkol bana uyuma ve kendimi iyileştirecek düşüncelerden (gerçekte kendimi toparlayacak, ilerlememe yardım edecek) uzak tutmaya yarayacak bir rahatlık sağladı. kendimi ileriye taşıyacak fikirlerin getirisi olan sorumluluklarından kaçmanın bir yolu. kendini yaşamaktan aforoz etmenin basit yolu. kendim olmayı seçmekten alıkoymak. insan bazen seçtikleri bazen seçmediklerinin sonucudur.

yaşar kurt- dokuz altı yolları

türkiye' de adalet mi?
uzaktan bakınca komedi, yakında trajedi.

uzun süre sözlükten uzak kalınca, sosyal medyanın kölesi olduğunu farkedince, kalabalıkların içinde kendini aitsizlik hissiyle bunalmış bir şekilde bulduğun fark ediyorsun yalnızlığın paylaşılmazlığını. kendini sadece kendinle baş başa bıraktığında bir ürperti olur bazen, bazen kendi başına kalmak şaşkınlık getirir. kendi kendimizle kalmayı unutmuşuz, hangi soru, hangi düşünce ile kendi kendimize kalabilirdik ki?
ben başlıyorum siz devam edin.
kendi kendimle kalmaktan beni ne alıkoydu?

ne demek şakir'e çay yok?

beğenerek izlediğim ve tavsiye edeceğim diziler arasındadır. oyuncuların dizide mükemmelleştirilmemesi, yeri geldiğinde hak ettiğini bulması ve sert gerçekçi bir dizi olması yönünden çok beğeni toplamaya hazır bir dizidir.

bence bu konuda parayı amaç olarak gören kişilerin koymuş olduğu bir şarttır. şöyle ki evrimsel olarak bunu değerlendirirsek, para ilk çağlarda meyve veya ete denk düşüyordu. yani para bir nevi araç diğer bir deyişle sonuç oluyor. biz paralı olduğumuz için aşkı kendimize layık görme hatasına düşersek asla biriyle şeffaf bir ilişki kuramayız. nitekim bu kişide güvensizliği yol açar ve bu durum diğer kişilik özelliklerine de yayılır. bence bir erkekte aşk için aranacak özellik sorumluluk sahibi olması, mücadele edebilmesi, yani ailesine zor zamanda bile kollayacak gücü olduğunu hissettirmesidir. ilk çağlarda olduğumuzu düşünürsek her gün kalkıp avlanmamız lazım, meyve toplamamız lazım.

hiç aklımdan geçmeyen ama denediğimde bundan daha iyisini( çok çeşitli çorba denemelerine rağmen) denemedim dediğim çorbadır brokoli çorbası.

v for vendetta

toplumları düzene koyalım diye çıkarılan tanrı kavramı, bütün aklı başında kimseleri yaptığı iyiğilin nedenini sorgulattı. yine bu hikayede yanan aklı başında kimseler oldu.

zihnimde bir örümcek ağı var sanki. sanki bir zamanlar imtinalı şeyler düşünürdüm, düşünürdüm. bir gedik açıldı o sarmaşık ağların arasından, küçücük bir ışık huzmesi. umut var o ışığın içinde. benim sevgili ışığım. bir boşluk anında, bir yazı dizini sonrasında, hayatın maddi koşullarından feragat ettiğin anlarda belirverdim ansızın. ah sevgili umut ışığım. sana nasıl ulaşacağım? neler yapacağım? lakin bir yolunu bulup ulaşacağım sana. materyalist düşünceler dalarken seni bulacağım, ellerimle kazıya kazıya ulaşacağım sana. vasat cümleler, süslü sözcükler, her ne gerekirse yapacağım. yürürken belki, belki bir limon ağacına bakarken, belki ismini bile bilmediğim bir çiçeğe bakarken seni arayacağım. düşünebilen bir insan olmayı özledim. özlemek 'öz' kelimesinden geliyor, sen benim özümde olan ışıksın. geçmişinde var olabildiğim anların ışığısın. sana ulaşacağı, umut ışığım.

uzun zamandır kendi kendime neden ınstagram twitter vs gibi uygulamalar ile vakit kaybettiğimi düşünürdüm ama bu süre 10 saniye kadar kısa bir an ile sınırlıydı. çünkü geliştirilen yapay zeka reels videoları zaten uzun süre bir konu hakkında düşünmememiz için tasarlanmıştı. bir an kendimi deney faresi gibi defalarca kez düğmeye basan ve hiçbir yere varmayan bir durum içinde gördüm. öyle ki artık sözlükte yazıları bile takip etmez olmuştum. artık insan olmanın düşünsel zorluğu ile mücadele etmeye karar verdim. tek başıma da olsa bu dopamin delisine çeviren uygulamaları uzun bir süre bırakacağım.

sert ve gerçekçi bir yapısını yumuşatmış black mirror.

rüzgar benim, sal benim, deniz benim, dalga benim peşimde kara bulutlar...