rönesans döneminde bir zabıta yazar profili

pişmanlık hissine kapılmayacağınız insanla dertleşin, biz de dertleşiyoruz bazen pişman oluyoruz işte pişman ola ola dertleşeceğim insan sayısı azalıyor tabi. önemli olan benim pişmanlığım değil insan sayısının azaldığını görmek. bu pişmanlığı bana yaşattıranların ayıbı olsun, denk gelirse bir gün affetmem fena harcarım o an bir de insan sayısı 2 den fazlaysa offf mükemmel.

yazık.

yola inanmışlar ile çıkılır, ikna edilmişler ile değil.

ablacım kaldır şu resimleri ne bunlar, gel buraya kaçma ceza yazıyorum.

ziyanın abisi - ziyaaaaaaa....
ziya - on metre değilsede 5 metre var...
ziyanın abisi - ziyaaaaaaa....
ziya - yani aslan kadar aslan...hemen doğrulttum tüfeği....tık! tüfekte kurşun yok.ulan...
ziyanın yeğenleri - eyvah! sonra ?
ziya - allahtan üstümde çakı var.hemen çektim çakıyı, açtım...
ziyanın yeğenleri - sonra amca...
ziya- atladım aslanın üstüne.tak tak tak tak tak....
ziyanın abisi - ziyaaaaaaa...çakıyla aslan mı öldürdün ?
ziyanın abisi - öldürdüm, öldürdüm abi ya...
ziya : bacaklarını ayırdım aslanın..

- - neşeli günler

kimsenin işine burnunu sokmamak.

yaşlılara, hamile ve bebekli insanlara lütfen yer veriniz, iniş ve binişlerde öncelik tanıyınız.

ne bildiğini bilmeyen bilir kişi.

üzerimize yağan yıldızlardı ama sen dikkatini kum tanelerine verdin..

ben sağa döndüm çıkmaz sokak, o sola döndü kocaman bir kıta.

yüzme bilir ya da bilmez bu konuda yorum yapamasam bile, yüzme bilmediği halde derinliği 2,5 metre olan suya iskeleden atlayana denk gelmiştim, sonra ne mi oldu? hızlıca cankurtaranlık görevini üstlendik ve kıyıya kadar eşlik ettik kendisine, su içirip yüzünün renginin yerine gelmesini bekledik.

üniversitede bazen zamanı gelince harekete başlarım, zamanı gelince davranırım dediğim belki de hayatımın fırsatı vardı. şimdi mi? ne siz sorun ne ben söyleyeyim adı üstünde pişmanlık işte.

eceli gelen fare, kedinin kıçına parmak atarmış.