uzun yaşamanın sırrı

100 yaşına gelmiş ihtiyarlara sorarlar. onlar da mutlaka temiz hava, tereyağı, bal, pekmez, yoğurt diye cevaplarlar. herhalde sırrı bunlarda olsa gerek.

gereksiz yere düşünmemek.

uzun yaşamak için elimizde bir koz var: ölmemek

köy ortamında yaşayıp doğal beslenmek.
en önemlisi kafaya takmamak,umursuz olmak.

annemin anneannesi 103 yaşında ölmüştü. farklı olarak yaptığı tek şey sabah akşam ceviz ve zeytin yemesiydi

şehirde yaşamamak. şehir insanı hem havasıyla hem kaosuyla zehirliyor.

az bilmek, az kafaya takmak. az insan olacak çevrendeki kafanda rahat olsun.

genetiktir.
fransız jeanne calment 122 yaşındayken 97 yılında hayatını yitirdi. ölene kadar sigara alkol ve çikolata tüketti hayatını bir araştırın.
genetiginiz iyiyse iyi yaşam şartları hali hazırdaki yaşam kalitenizi artırır ama uzun yaşama bir kader iki genetiktir. şehir köy cart curt bunlarla alakası yok.

bu tamamen şahsi fikrim ama bol bol seyahat etmek diye düşünüyorum. gezmek insanı enerjik ve genç kılıyor. seyahat sırasında insan hayat mücadelesini de unutuyor, ruhen dinleniyor.

günümüzde bilinen tek sır kalori kısıtlamasıymış.

kafaya takmamak. bir çok rahatsızlığın sebebi psikolojik sorunlardır. bu nedenle sağlıklı bir zihin uzun yaşamanın sırrı

herkesten herşeyden uzakta bir bağ evinde yaşamaktır. bir zamanlar "dön bak dünyaya" diyen pinhani bile şimdi "bir yer bulalım dünyadan uzak" diyor. o bile söylediklerini geri alıyor bu dünya için.

sanıldığının aksine herkesten herşeyden uzak yaşamak insana huzur vermez depresyona sürükler çünkü insan kendi türünün bir özelliği olarak sosyal bir varlıktır,insanlardan tümüyle uzaklaşmayı değil çevrenizi kaliteli insanlarla donatmaya bakın.

stresi terk etmemiz gerekiyor uzun yaşamak için.

ibn-i sina 2 koyun besler , birisinin çevresinde hiçbir şey yokken , diğeri kurdu görecek şekilde beslenir. birinci koyun sağlıklı ve besili olmasına rağmen , ikinci koyun aynı besinlerle beslenir fakat bir müddet sonra zayıf düşüp ölür. stres öldürür , kurt beynimizi meşgul eden evhamdır.

umursamaz olmaktır. ama bana dokunmayan yılan tarzı orta bir tavır değil, dünya yansa aman zaten üşümüştük iyi oldu tarzı umursamazlık.

tüm hastalıkların temelinde üzüntü ve stres olduğunu düşünürsek kesinlikle gamsız olmaktır derim. bazıları var büyütülmeyecek şeyleri bile kendine dert etmeyi başarır. böylede en büyüm kötülüğü yine kendine yapmış olur.

neden herkeste uzun yaşama merakı var anlamıyorum. bakın ölüm -mevta için- dünyanın ve üzerindeki bütün kavramların son bulduğu durumdur. insan dediğimiz mahluk dünyayı kavramlarla anlamlandırır. güzel, çirkin, iyi, kötü, kısa,uzun, elma, armut... bir gün öleceğimiz su götürmez bir gerçek. ve öldüğümüz andan itibaren bütün bu kavramlarda bizim için son bulacak. yani az yaşamışsın çok yaşamışsın öldükten sonra bunun bir karşılığı yok. genç gitti yahut çok yaşadı gibi sözler ancak kalanlar için. kaldı ki uzun yaşamdan kasıt ne? bu dünya binlerce senedir han misali gelip geçen kaç kaç kişiyi ağırladı, bu sürede en uzun yaşayana uzun yaşadı diyebilir miyiz mesela? hasılı ne kadar yaşarım diye fazla düşünmeyin, hayattan tat almaya bakın, ölünce mutluluk bile sizin için bir şey ifade etmeyecek ama şimdi ederken mutlu olmaya çalışın, gelip geçici şeyler için kendinizi haddinden fazla üzmeyin.

gamsız olmak, inanın sağlıklı beslenmenin bile çok önünde olan ilk şart. ama ne yazık ki sonradan kazanılabilen bir özellik olduğunu düşünmüyorum ve evet maalesef bende de yok sözlük. akabinde tabi ki bedensel ve mental sağlığa dikkat etmek gerekiyor. ve de devamlı uzun yaşamalıyım sağlıklı olmalıyım gibi bir düşünceye sahip olmamak. çünkü inanın uzun yaşamın sırrı sizin uğraşarak elde edeceğinizden çok daha fazla sayıda faktörden etkilenen bir kavram. kendinizi yırtın isterseniz ama size miras kalmış sorunlu minicik bir gen bile sizi nakavt edecek potansiyele her zaman sahip unutmayın. ondan kendinize iyi bakın ve gerisini kaderciliğe bırakın birazcık, akışına bırakın.

uzun yaşamayı umursamazsan uzun yaşarsın. şaka gibi lan.

bu hayatı bu kadar seviyor musunuz diye arayanlara hayret ettiğim sırdır. sizleri kıskanıyorum, aslında sizleri değil yaşamayı ve hayatı bu kadar seviyor olmanızı kıskanıyorum.