ruhapima yazar profili

neredeyse hepsini çok severim ama;
"gökdelenlerden tükürdüm dünyaya
ben hayatım boyunca
o yüzden kupkuru ağzım
bak geçmedi yıllarca"

ay ışığına vuruldum ben
başka dünyaya yansa da
(bkz: şebnem ferah)

tiyatro okuma hayalim var fakat iş imkanları vs malum aşırı kafam karışık, yardımcı olabilecek varsa bi mesaj uzağınızdayım

kendimi bildim bileli bende bulunan bozukluk, nerede nasıl başladı hiç hatırlamıyorum fakat bir tuhaflık olduğunu ilk nasıl farkettiğimi çok iyi hatırlıyorum. ortaokuldayken serviste oturup müzik dinlerken yanımdaki çocuğun ve hoşlandığım çocuğun "deli bu galiba, kendi kendine konuşuyor" diye dalga geçtiğini duydum. dediğini o zaman anlamamıştım kimseyle konuşmadığımı söylesem de inandıramadım.. anneme o zamanlar sorduğumda "kafandakini dışarı yansıtıyorsun büyük ihtimal, insanlar bunu yapar bazen" demişti ve o zaman rafa kaldırmıştım bu olayı. çocukluğumdan beri sürekli volta atarım, volta atamazsam oturduğum yerde bir oraya bir buraya sallanırım, hoşuma giden bir dizi kesitini kafamda canlandırıp oymuş gibi davranırım veya izleyip çok etkilendiğim birden çok projeden esinlenerek kendi kafamdan senaryo yazarım. bunları kaleme dökmeyi denedim fakat volta atarken daha rahat hayal kurduğum için beceremedim. bunu neden yaptığımı bir yere kadar hiç sorgulamadım, çünkü hayal dünyası insanı gerçekten mutlu eden bir şey ve insan o kadar mutlu oluyor ki bunun bir sorun olabileceğinin farkında bile olmuyor. sadece bir kere volta atarken bunu hep yapar mıyım diye kendime sorduğumu hatırlıyorum bir de o zaman "birden kalkıp volta atmak istemek" diye google'a yazdığımda çıkmamıştı onu hatırlıyorum. çocukluğumda okuldaki herkes tarafından sevildiğimi, çok popüler bir kız olduğumu veya okulumdaki popüler kızla çok samimi bir arkadaşlığımız olduğunu, bazen de disney dizilerinden etkilenip rock star veya herkes tarafından hayranlıkla izlenen bir ana karakter olduğumu düşünerek hayal kuruyordum (oyunculuğa ilgimin buradan geldiğini düşünüyorum) haliyle o yaşlardaki hele ki dikkat eksikliği de olan bir çocuk için derslerin başına oturmak çok zordu. derse oturduğum an hayal kurmaya başlar ve hemen kalkıp volta atmaya başlardım. bunu yaparken kadar zamanın nasıl geçtiğini hiç farketmezdim. şu an eğer hiç müzik dinlemezsem az da olsa kontrol altına alabiliyorum derslere az da olsa odaklanabiliyorum, arkadaş grubuyla birlikte yürürken eğer ilgimi çekmeyen bir konuşma geçiyorsa ister istemez dalıp çok hızlı yürümeye başlıyorum ve seslenilene kadar farketmiyorum. onlar için sinir bozucu bir durum olsa gerek fakat gerçekten elimde değil. iyi bir tarafı hiç sıkılmıyor oluşum. insanlar karantinaya girdiğinde ne kadar sıkıldıklarından bahsediyorlardı fakat ben halimden gayet memnundum. bu arada hâlâ izlediğim yapımlardan veya reelsdeki editlerden etkilenip volta atarak hayal kuruyorum. bunun yüzünden zaman yönetimim berbat. daha da can sıkıcı olan kısım artık gerçek hayattan hiç zevk alamıyor oluşum maalesef, kafamdaki kurduğum hayalleri, yarattığım dünyayı dışarıda bulamıyorum. yansıtamıyorum da fakat alıştım eskiden terapi almak istiyordum onların da fiyatlar malum. akışına bıraktım.

(bkz: modern family)

tuba önal'ın 1999 yılında çıkan albümüyle aynı isimde olan, uzun süredir sürekli dinlediğim, her dinlediğimde keşke solo hayatına geri dönse dediğim, whistle register tekniği barındıran, muazzam vokal, muazzam şarkı.
sözlerini ve linki aşağıya şöylece iliştirivereyim;
tuba önal - onun adı aşk
dün gece kokladım seni sessizce,
içime çektim bir nefes gibi.
karanlığında gecenin bıraktım kendimi,
tenindeki sonsuzluğa, çılgınca.
onun adı aşk,
bir sıcak meltem yakar,
onun adı aşk,
arzular kor gibi ateş,
onun adı aşk,
tenindeki sonsuzluğa.
bu sabah özledim seni çılgınca,
aradı ellerim yoktun yanımda,
hatırlayınca geceyi bıraktım kendimi,
tenindeki sonsuzluğa, çılgınca

bir yandan kurtulmak istiyorum fakat bir yandan da kurtulursam asla mutlu olamazmışım gibi geliyor

zeki müren - seni sordum yıldızlara

önemsiz sanmaktan daha iyi olan durum

ı want you şarkısını her dinlediğimde ağlıyorum.

güvenebileceğim eğlencenin dibine vuracağım bir arkadaş grubu ve eğlence hayatı

this fire ve automatik şarkılarına bayılıyorum

müzik

ilkokulda okuduğum ece ile yüce serisi

başrollerini alessandro gassman, francesca d'aloja, halil ergün, şerif sezer ve mehmet günsur'ün paylaştığı, ferzan özpetek'in yönetmenliğini yaptığı 1997 türk-ispanyol-italyan ortak yapımı film.
filmin sonunda çalan insanı duygudan duyguya sokan o mükemmel şarkı

l.s.d orkestrası- neye geldim dünyaya
erol büyükburç- allahım beni de gör

o kızı nerede nasıl görsem
aklımı başımdan alır ağzı
saçları şıra köpüğü desem
kaşları bıçak izi kırmızı

yakut pulları mı/bu ne görkem
kanlı gözbebeklerindeki yazı
beni nasıl büyüledi bilmem
kirpikleri örümcek kırmızı
devamı için

zülfü livaneli- gözlerin