geçenlerde okuduğum bir kitapta (bkz:
mahcubiyet ve haysiyet) linde adında çok güzel bir kadın var, o kadar güzel olmalı ki yazar güzelliğini hiç bir kelimeyle betimlemek istemez sanki o yüzden sadece çok güzel, ne kadar güzel, pek güzel diye tanımlar kendisini, kitabın sonlarına doğru bu karakter yaşlanıp biraz kilo, biraz kırışıklık vs. ile o güzelliğini yitirince mutlu olur, bir rahatlar, özgürleşir bir nevi çünkü güzel olmak girdiğin her ortamda bakışları üzerine toplamak, belki karakterinin geri planda kalıp fiziksel güzelliğinin insanlar üzerinde etki etmesi de bir o kadar rahatsız edici olsa gerek.
devamını gör...