sevimsiz karga yazar profili

hicrandır şu gönlüme zuhur eden,
firkatle yanar sinemde aşkın beden.
her lahza figânımda gam söylenir,
her demde hayâlimde yâr gömülür.
gam bahridir şimdi bu gönül deryâsı,
neş’e görmez, vuslat ummaz sevdâsı.
bir âh ki tâ semâya çıkar da,
şikâyetim yıldızlara sır olur..

“ben, tanrıların hediyesiyim.
athena’nın mızrağından fışkırdım bir vakit, gökyüzünden yere düşen ilk armağanım ben.
tanrıların kavgasında, kimin daha güçlü olduğunu göstermek için yaratıldım.
poseidon’un hırçın dalgaları atı getirdi insana, ben ise gölgesiz çorak toprağa kök saldım.
ve insanlar seçti beni, çünkü ben ölümsüzlüğün, bereketin, barışın simgesiydim.

zeus’un yıldırımları gövdemi yaktı, apollon’un şarkıları yapraklarımda yankılandı.
demeter bana baktığında, toprağın karnı doydu; dionysos’un şarabıyla birleştiğimde, sofralar şenlendi.
ben tanrıların sofrasında da vardım, köylünün yoksul ekmeğinde de.

benim yağım, kralların başına sürüldü, peygamberlerin kandillerinde yandı, şifaya muhtaçların yarasına sürdü.
benim dallarım, savaşçıların kalkanında, şairlerin mısralarında, gelinlerin başında dolaştı.

benim için ilahiler yazıldı, dualar edildi.
çünkü ben yalnızca bir ağaç değilim:
ben ölümsüzlüğün kendisiyim.

ve şimdi, çağların ötesinden size sesleniyorum:
ben athena’nın gölgesi, poseidon’un öfkesi, demeter’in bereketi, dionysos’un neşesiyim.
ben tanrıların unutmadığı tek mirasım.
siz göçüp gideceksiniz, ama ben…
ben hâlâ kök salacağım, yeni tanrılar doğsa bile.”