1.
ölüm
ne kadar çok ölüm haberi almaya başladık sevdiklerimizden..
birinin sustuğu yerden yankılanıyor hayat..
bir dili olsaydı ölümün, “ben son değilim” derdi belki.. ama yok..
sessiz, soğuk ve kaçınılmaz..
sadece isimleri eksiliyor listeden..
ve biz, her defasında biraz daha kabulleniyoruz bu sessizliği..
ölüm öyle bir misafir ki, hangi kapıdan gelse aynı sessizlik çöküyor odaya..
insan farkında olmadan daha temkinli konuşuyor, daha derin bakıyor hayata.. çünkü biliyor; hiçbir söz, bir “son görüşmeydi”nin ağırlığını taşıyamaz..
her ölüm haberiyle biraz daha eksiliyor, biraz daha kabulleniyoruz..
ve farkında olmadan, bir gün kendi ismimizi de o sessiz listedeki sıralar arasında hayal ediyoruz..
işte o zaman gerçekten anlıyoruz..
yaşamak, aslında şimdi’dir..
ne yarında, ne geçmişte..
tam şu anda nefes aldığın yerde...........
birinin sustuğu yerden yankılanıyor hayat..
bir dili olsaydı ölümün, “ben son değilim” derdi belki.. ama yok..
sessiz, soğuk ve kaçınılmaz..
sadece isimleri eksiliyor listeden..
ve biz, her defasında biraz daha kabulleniyoruz bu sessizliği..
ölüm öyle bir misafir ki, hangi kapıdan gelse aynı sessizlik çöküyor odaya..
insan farkında olmadan daha temkinli konuşuyor, daha derin bakıyor hayata.. çünkü biliyor; hiçbir söz, bir “son görüşmeydi”nin ağırlığını taşıyamaz..
her ölüm haberiyle biraz daha eksiliyor, biraz daha kabulleniyoruz..
ve farkında olmadan, bir gün kendi ismimizi de o sessiz listedeki sıralar arasında hayal ediyoruz..
işte o zaman gerçekten anlıyoruz..
yaşamak, aslında şimdi’dir..
ne yarında, ne geçmişte..
tam şu anda nefes aldığın yerde...........
devamını gör...