küçük iskender

asıl adı derman iskender över olan şair ve yazar.

yakın zamanda kaybettiğimiz nevi şahsına münhasır şair.

'de gülüm! de ki: ela bir günde geleceğim
istanbul darmadağın olacak, saçlarım
darmadağın. hepsi, darmadağın!
üzülme gülüm! toparlanacağız, birlikte,
ayağa da kalkacağız, yürüyeceğiz de gülüm
hem de çelikten toprağını dele dele hayatin!'

(bkz: de gülüm)

türk ve dünya siirinin en özgün ve yetenekli şairlerinden. gercek bir şair hayatı yaşamayı başarmış az sayıdaki isimden biri. en büyük iki tutkusu, iyi insan ve iyi şair olmaktı bana dediğine göre. büyük oranda olumlu anılar bırakmıştır ardında. ha bir de kafa zehir gibiydi ve iyi bir entelektüeldi. yeri dolmayacak.

(bkz: müteşair)

"bir daha bana benzeme angel" şiiri ile tanımıştım, sonra it cazı, siyah beyaz deniz atları kitapları ile şiirlerine bayıldığım yakın zamanda kaybettiğimiz şairimiz.

kendisinin bir nedeni yok yalnızca öptüm şiirini sevdiğim şair.
ben sende ardı arkası kesilmeyen bir korku sevdim. az kelimeyle kurduğun cümlelerdeki gizli soru işaretlerini, barlardan çatlak bardak gibi atılmayı beklemeni, serserice patlamalarını, yuttuğun toplu iğneleri ve bir film hilesi hissi uyandıran utangaç hasret pozlarını sevdim. dokunamadım sana. parmakuçlarım neşterdi çünkü. kırılan bir kemiğin sesiyle veda ederken,

bir nedeni yok. yalnızca öptüm.

yağmura çok teşekkür ederim
bu gece yalnızca cesedime yağdı

bana bir şey olursa diye korktum
seni birkaç saniye düşünürsem;
düşünürken üşürsem diye korktum
oturup siyah portakallar yedim
oturup korkunç kitaplar okudum
içimde bir sıkıntı gibi cinayet
içimde bir sığıntı gibi telaş
içimde felaket gibi bir merak
hislerimin uzağına düştüm, şimdi çok üzgünüm
şimdi çocukluğumun uzağına da düştüm
daha da düşersem diye korktum
seni birkaç saniye düşünürsem;
ay kıvrılırsa diye
kan kıvranırsa diye
can sıçrarsa ölürken bir yerlere,
daha da ölürsem diye korktum
seni birkaç saniye düşünürsem;
sessem, sersem bir heceysem eğer
seni bir kelime edersem diye korktum
seni kötü bir cümlede kullanırsam
adını söylerken takılırsam, yalnış telaffuz edersem
böyle bir günah işlersem
tanrı affeder diye korktum

yağmura çok teşekkür ederim
bu gece yalnızca bu şiire yağdı

sağol aşkım
sağol kırık kolum, kesik bileğim, kırık yüzüm,
kesik geleceğim, kırık sonsuzluğum

her şeye rağmen
yağmura bulanmış, güzel bir yazdı...

türkçe şiirin ece ayhan ile birlikte en marjinal şairidir

artık kalbim yok
ağladığımda sana
düşündüğümde seni
artık kalbim yok
seni anlatırken birilerine,
atmıyor kalbim,
atmıyor kalbim
seni gördüğümde rüyalarımda
istediğin gibi yaptım;
artık kalbim yok!
küçük bir velede verdim onu, oyuncak niyetine
fırlattım attım
doyursun karnını diye bir sokak köpeğine
suda sektirdim
bir kiremit parçası gibi
ve bekledim batmasını
bekledim batmasını
yanan bir gemi
nasıl ağlayarak denize dökülürse istediğin gibi yaptım;
artık kalbim yok!
artık kalbim yok
baktığımda eski resimlere
özlediğimde seni
arta kalmış bir kalbim yok!
yok!

kimsenin...cisimler şiirini ne zaman hatırlasam suratımda anlamsız bir gülümsemeye sebebiyet veren şair. hangi şair söylemişti şimdi hatırlamıyorum; "kederimin üstünde duran kan kızıl yakut taç", işte böyle bir şey bu şiir. ada vapuru, midem deli gibi bulanıyor ama çok renk vermeden yanımdaki arkadaşımla konuşmaya devam ediyorum. aniden durdu bir şiir vardı dedi, tek kişilik bandosuyum terkedişin neydi onun devamı? bütün dikkatimi o kadar verdim ki şiiri hatırlamaya ne midemin bulantısını hatırladım ne başka bir şey. küçük iskender öyle çok bilmezdim ama sonradan düşününce o arkadaşımın beni nasıl bildiğini fark ediyorum. beni ne kadar iyi biliyormuş aslında. o zaman anlamamıştım bunun dikkatimi başka bir şeye vermem için yapılan bir şey olduğunu durup on dakika şiiri hatırlamaya çalışmıştım. şimdi o kıymetli dostum başka bir ülkede belki ayda yılda bir duyuyorum sesini ama bazen ufacık bir anı buruk bir mutluluğa dönüşüyor tıpkı kederin üstünde duran kan kızıl yakut bir taç gibi. ne zaman hatırlasam istanbulu, küçük iskenderi ve gecenin huzursuz eden sessizliğini, biliyorum; " kimi yalnızlıklar boşunadır" ve bazı dostluklar daima hatırlanır.

şöyle buyuruyor kimsenin...cisimler şiirinde küçük iskender:

kaçan kovalanır diye bunca sene kaçtım bir b..k olmadı.
meğer önemli bir detayı atlamışım, vur-kaç taktiği.
ben salak gibi vurmadan kaçıyormuşum.*

mezarına şerefine diyorsun.

büyük olasılıkla uydurma bir anekdot ama aklımda kalmış;
küçük iskender ve can baba içiyorlar, iskender yavaştan can babaya yürümüş;
can baba; lan ..kecek olsam gider "büyük iskender"i ..kerim senle ne uğraşacağım demiş.

maçlarda çekirdek satan adam gibisin. onun maçla,seninde aşkla alakan yok! sözünün sahibidir.

cerrahpaşa tıp fakültesini son sınıfta , istanbul üniversitesi sosyoloji bölümünü 3. sınıfta bırakıp kendini şiirlerine veren, 55 yaşında kaybettiğimiz şair yazar.

iyi şairlerin bir çoğu * çok da iyi yorumlayamıyor kendi şiirlerini. küçük iskender bu anlamda farklı bir adamdı. hem duygularıyla yazar, hem de iyi yorumlardı.

bir martıyı ağlattın işte,
bir çocuk garanti intihar eder artık.
....................
öldüreceğim kendimi dudaklarınla,
dudakların etle, şehvetle seferber.
sen! bana inen son kutsal kitap,
son fakir yatır,
son aciz peygamber!

bir martıyı ağlattın işte,
bir çocuk garanti intihar eder artık.

her haliyle özgün ve cesur şair.
şiirlerinde cinsiyetçi söylem ve göndermeler olmasına rağmen o dizelerin arkasındaki birikimi görünce daha bir seviyorsunuz. şiir söyleşileriyle okurlarıyla yüz yüze gelen, okumalarını yapan, cinsel kimliğinden çekinmeyen şairimiz.
genç yaşta vefatıyla sevenlerini üzmüştür.
kendisini ona en çok yakışan şiiri ile anıyorum.

öğrencilik yıllarımın ç.k iskender'i.
o kadar cesur şiirleri vardı ki aramızda öyle lakap koymuştuk kendisine. şiir günlerimizde mutlaka bir şiiriyle kulaklarını çınlatırdık. güzel adamdın ç.k iskender. hayatı ç.künde salladın ve gittin. kendine iyi bak oralarda. ela bir günde bekliyoruz istanbul'a.

bir organ nakli gibi sevmiştim seni;
çürük gözlerine bağışlanan ellerim,
yırtık dudaklarına bağışlanan şiirlerim..
darmadağın kadınların,darmadağın ettiği erkekler gibi
sevmiştim seni...
çok eskitilmiş bir aşkın hatırlanması,
sevgilinin resmi karşısında çocuksu bir iç kanaması
aslında işin açıkçası;
rüzgarın fırtınaya dönüşmesi gibi
hayatına yönelik bombalı bir saldırı gibi
geriye çekilirken herkesi öldürmek gibi

mehmet ali erbil'in şiir yazan versiyonudur. birkaç söyleşisine gittim. tavırlar,şakalar hep mehmet ali erbilvari.

devrik cümleleri alt alta yazma zanaatkarı.