değişim

zaman etkeninden kaynaklı süreklilik gösteren evriliş, farklılaşma.

değişmeyen tek şey.

bir süreç içerisindeki değişiklerin tümü.



hakan mengüç

insan olmanın özü.

değişimi amaç yapmak ve/veya sanmak yanılgıdır: emre1974tr.blogspot.com/201...

zaman kavramını gerektiren bir eylemdir. zamanla her şey değişir. insanlar değişmez denilse de, insanın düşünce yapısı değişir. 5 yıl önce tanıştığınız karaktersiz bir bireyi yıllar sonra kendini geliştirmiş, saygılı bir birey olarak görmeniz mümkündür. kısaca "insanlar değişmez" lafı yalandır.

kaçınılmaz olandır. deri bile kendini yeniler, yıllar önceki sen görünüş olarak bile olamazsın.

hem ruhsal olgunlukla alakalı hemde fiziksel değişiklikle, güzeldir.bir yerden başlanılası eylem.

... devlet düzeninin eski temelleri - halkı yönetmek için çıkarılan yasalar - o dönemler için ne kadar yeterli kabul edilmişse de, günümüzde bu temeller - eski yönetim yasaları - zaman aşımına uğrayarak bunalıma neden oluyor, yetersiz kalıyor. meşhur bir atasözü vardır: "yeni toplumlar, kendileriyle birlikte yeni şarkılar üretirler."
zaman geçtikçe nesiller sürekli değişiyor, yenileşiyor. her nesil, kendisiyle birlikte yeni kavramlar, söylemler, yeni ihtiyaçlar ve talepler geliştiriyor. yeni nesillere artık eskimiş, zaman aşımına uğramış yönetim biçimleri ve yasalar zorla uygulanamaz.
yeni nesiller için, daha yeni, daha akılcı, daha adil, daha sağlam temellere dayanan yönetim anlayışlarını yasa ve kuralların uygulanması zorunludur.
akıl ve sağduyu sahibi devlet adamlarına sahip sahip ülkelerde artık bu iş böyle yapılmaktadır. bu ülkelerde, krizlere, kaoslara, toplumsal sarsıntı ve çalkantılara yol açmadan, daha bilgece, daha adilce yöntemlere başvurulmaktadır.
bir çok ülkede ise, devlet adamları, halk yönetiminin  ve toplum eğitiminin aşama aşama düzenlenmesi gerekliliğini kavramıyorlar veya anlamak istemiyorlar.
devlet yapısının duvarları harap oluyor, yer yer çatlaklar baş gösteriyor, ama gittikçe derinleşen ve genişleyen bu çatlaklar önemsenmiyor. işte bu nedenlerden dolayı dıştan sağlam ve güçlü görünen devlet kurumlarının çatlamasına, hatta yıkılmasına asla saşırmamalıdır.
eski iran yıkıldı. eski osmanlı devleti, eski avusturya imparatorluğu yıkıldı. koca rusya devrildi. bismark'ların ve wilhem'lerin almanya'sı da yıkıldı gitti.
beyaz zambaklar ülkesinde, sayfa: 6/7, grigory petrov.

dünyanın en sancılı sürecidir, net. değişim ölmektir. medusa'nın gözlerinin içine bakmadan onun başını kesmeyi gerektirir. çünkü medusa'nın gözlerinin tam içine bakarsanız taş kesilirsiniz (bkz: donma tepkisi) (bkz: far görmüş tavşan gibi kalmak) (bkz: savaş ya da kaç tepkisi) (bkz: dona kalma tepkisi) (bkz: ya da öl tepkisi)

medusa'nın başını almak istiyorsak perseus gibi yapmalıyız. o, medusa ile savaşırken kalkanını kullandı. direkt medusa'ya bakmadı. medusa'nın onun kullandığı kalkana yansıyan yansıması ile savaştı. ve gözlerinin içine bakmadan başını kesti.

sorunlarımız, dertlerimiz ile doğrudan ve direkt ile savaşmaya çalışmak yerine o sorunların bize yansıyan semptomlarini alt etmeye başladığımizda gerçek ve hakiki sorunun da en sonunda başını kopartiriz. demek istediğim gerçek sorunu bilmiyoruz*, ama sorunun yansıması bizimle. o yansımasiyla mucadele ederek kendisiyle başa çıkabiliriz.

*

dinsiz olsam da deccalin yansıması olduğunu düşündüğüm kavramdır. yenilik hep kötü geldi, yarın umutları besleyen bir kavram değildir. korkuları yaratandır. değişime olumlu bakan insanları iyi gözlemleyin, kötülük belki yakınınızda olabilir.

insan sürekli değişiyor. bir dereden aynı su iki defa akmıyor anlayacağınız. bir insan hiç aynı gülmüyor mesela. hiç aynı gözyaşlarını dökmüyor. 1 yıl oldu sanırım buraya girmeyeli. 18 dim buraya yazarken, 20 ye giriyorum bir hafta sonra. insan 2 yılda çok değişiyor. profilimdeki tayyip erdoğan yazısını okudum. 2 yıl önce çocukluktan gelen sempati ile yazdığım şeyler ya bu benmiş miyim diye korkuttu mesela. aşık oldum değerli okurlar. 1 yıldır yüzüm gülüyor. insan yüzü gülünce yazası da gelmiyor. nitekim kalemlerin mürekkebi daralmış odalar, gözyaşları ve dışarı akmak isteyen birçok kötü şey. belki yazarım tekrar bir şeyler. sağlıcakla kalın, ve değişin.

küçük bir adım gibi ama tam olarak değil. hani bebekleri çimenin üzerine bırakırlar ve bacaklarını olabildiğince havaya kaldırırlar çimene değmemek için. içgüdüsel ama tarihsel bir aktarım gibi. oysa ilerleyen zamanlarda çocukları ormanla ve çimenle tanıştırdığınızda yuvarlanıp giderler yeşilin üzerinde. işte değişim de tam olarak böyle. tarihsel bir direniş. kişisel aslında. geçmişten gelen kolların boğaza yapışması ve dibe çekmesi engellemek için değişimi. sonrası mı? o kolları serbest bıraktığında insan, gelen değişimin yeşil yapraklarıyla pencerelerini süsler. çatısına ışıklar iliştirir. karanlıkta evini bulmak içindir ışıklar. çünkü değişim biraz kaybolmayı gerektirir. biraz bahar biraz kıştır kürekle karları deştiğiniz. şimdi mi? ud var dostlar. arkada akıyor. şiir gibi. şiir sevmeyen biri için oldukça duygusal bir durum. oysa değişimin kendisi duygusal değildir. akılla mantıkla yapılanı makbuldür.

dünyayla beraber dönerken insanlar da değişiyor. yörüngeler yavaş yavaş kayıyor. uzun zamandır tanıyorum dediklerimiz sizleri şaşırtıp hayal kırıklıklarına hızla yenilerini ekliyor. geçmişte muhafazakar takılıp kesin ve keskin çizgileri olduğunu söyleyenler bugün laiklik vurgusu yapıp cumhuriyetin değerlerine sıkı sıkı sarılabiliyorken, laik ve sosyal demokrat bir çevrede yetişen bazıları da siyasal islam ve dindarlık maskesiyle göz boyayıp hızla ve hırsla rant peşinde koşuyor. hele ki birileri yok mu, topaç gibi bir o yana bir bu yana dönerek etrafa saçtıkları sahte sevgi sözcükleri ve çığ gibi büyüyen kirli yalanlarıyla hepsinden çok daha fazla mide bulandırıyor.

kaçınılmazdır. zaman aktıkça öyle de olacaktır .
yenilenme de olabilir bu yok oluş da . neyse ki değişiyoruz, dönüşüyoruz. ben avantaj olarak görüyorum.

(bkz: change)

"寧為太平犬，不做亂世人" yani "sükünetli bir vakitte bir köpek olmak, karışıklık vakti insan olmaktan daha iyidir", der bir çin atasözü.

tanım olarak, tarihin büyük çoğunluğunda insanlar tarafından çekinilerek bakılmış bir şey diyebilirsiniz. şöyle ki, bu genellikle doğru olsa da, değişimden korkmak, genelde o zamanın ya da genel olarak tüm zamanların insanları için bir gerilemeye sebep olmuştur. bunu biz görebiliyorsak, geçmişteki insanlar da elbet biliyordular. bu sebeple, bu çekinmenin sebebinin genel olarak değişimin getireceklerinden korkmak değil de, değişim sürecinde muhtemel olarak bir şeylerin ellerinden gitmesinden korkma olduğunu söyleyebilirsiniz.

bu çekinceyi en okkalı biçimde, toplumsal değişimler sırasında görürsünüz. toplumun siyaset yapışının, ekonomisini organize edişinin ve kendisini çevresinde organize edeceği değerlerin değiştiği zamanlardır bunlar. bu değişimlerin hangilerinden çekineceğiniz tabiki de toplumda sahip olduğunuz konuma göre değişebilir. ancak, bir sınıf vardır ki, her türlü değişimden çekinebilir. kendisi için faydalı ya da faydasız olan her türlü değişimden. değişimin getireceği şeyler çıkarları doğrultusunda olsa bile çekinebilir. biz bu sınıfa işçi sınıfı diyoruz.

bir işverenin nasıl şeylerden çekineceğini bulmanın yolu az çok bellidir. toplu olarak bir fikir ya da istek yönelttiğiniz anın 5 dakika sonrasında, etrafınızda otobüsler dolusu polis görüyorsanız, çekinecekleri bir şey söylemişsiniz demektir.

ancak işçi, her şeyden korkabilir. zira toplumun en savunmasız kimsesi işçidir. her şeyden zarar görebilir ve elindeki, emeği ile bina ettiği her şeyi kaybedebilir.

bu yüzden zordur pazar meydanındaki 60 senedir pazarcılık yapan esnafı ikna etmek. o yüzden zordur, değişim olduğunda iş vereni 35 parçaya ayrılacak gariban işçiyi ikna etmek. o yüzden zordur, hayatın tokatını her daim yiyen insanları "bir daha" tokat yemeye davet etmek.

o yüzden sükünetli bir vakitte köpek olmak, karışıklık vakti insan olmaktan iyidir der insanlar.

kaybedecekleri tek şey zincirleri olsa bile.

bir insanın arayış içinde olduğunun delillerindendir.