sule yazar profili

ben merkezli yaşamamak. insanların anlık hevesleri olsun, kırılmasın, üzülmesin gibi saçma sapan sebeplerle gerçekten yapmak istediğim şeyleri erteledim. ama artık yetti. en son düştüğüm durumdan sonra artık anladım.
duygularımı yansıtırken sesim biraz yüksek çıktı diye beni utandırmalarınız, en küçük olayda şule diye aranmalarınız sonrasında yaptığınız nankörlükleriniz bitti. tüm bu olanları keşke demeden tecrübe olarak alıyorum. ikinci bir pişmanlık yaşamadan hayatıma devam etmem için bir ayraç olsun bu entry.

adamlar. bu grup oldu ama olsun her şarkıları çok güzel bence.

ölmüş kadar oldu muharrem bey kendi mezarını kendi kazdı. helallik alma kısmında toplu bir helal olsun istiyorsa kemal dedeme desteğini belirtir ve son imajını az da olsa iyileştirir.

yves rocher de güzel kokmak için aldığım krem ve parfümler... bir hafta iki öğün beslenmek zorunda kalsam da güzel kokmak çok hoşuma gidiyor.

ikiside maalesef keşke vampir olsam

sevgili sözlükler yazarları hepinizin ramazan bayramınızı kutlarım. içimiz buruk bir bayram geçireceğiz ama atlatacağız bu günleri de. gönlünüzden geçtiğince güzel bayramlarınız olsun.

minik bir itiraf çok küçük bir yerde büyüdüğüm için çok geç fast food ile tanıştım ve 21 yaşına gelmeme rağmen hala mcdonald's yemedim. ben küçükken avm denemeyecek ama benzeri bir yer vardı içerisinde minik bir burger king vardı ailece yemek yemek için gittiğimizde ben çocuk menüsü söylerdim oyuncak için o yüzden ayrı bir yeri var. yani burger king ;)

affettim kafada bitirdim artık dediğim çoğu şeyi unutmadım ve affedemedim. o yüzden farkına varmadan hayatımdan def ettim sizi. çünkü kabullendim sandığım zamanlar yalanmış dediklerinizin hıncını başkasından çıkarmaya çalışmışım anlamadan. dediğiniz onca laf hala boğazımda yumru yutamadım. yaptıklarınızı da unutmadım o yüzden affetmeye çalışmıyorum haklılığımı kendime çok görmüyorum. bana ucube gibi davranıp bok ettiğiniz günleri işinize gelince kullanıp sonra fikirlerim ve dertlerim ufak şeylermiş gibi hissettirdiğiniz günler geride kaldı ama aklımda bugünlere gelebildi benimle. artık ben yokum bunu bilmiyorsunuz çünkü bu hayatta en iyi bildiğim şeyi yapıyorum huzursuz olduğum yerden sessiz sedasız kaçıyorum. bu hayat benim bir tane ve artık elimde olan biri size pay edip kendimi hiçlikle savaşmaya zorlamayacağım.

allah allah hayır ola ne oldu ki diyerek açtığım görüşme seansı. genelde ya çok sinir bozucu ya da çok güzel haberleri getiriyor bu konuşma asla ortası yok.

kardeşime baktığım çoğu an.

en son çıktığı açık mikrofon ile iyice gözden düşen cumhurbaşkanı adayı. sorulan soruların haklılığı ve haksızlığı tartışılır ne olursa olsun hiçbir vatandaşa otur sıfır, bütün gün seni mi dinleyeceğiz, anladım yeter gibi ifadeler kullanmamalısın. oldu ki başa geldin sözde sıfır verip sınıfta bıraktığın vatandaşa ne yapacaksın? burası senin dersine girdiğin 9/a sınıfı değil vatandaşta öğrencin değil. desteklediğimiz günlere üzülüyorum böyle görünce. olsun diyorum kemal dedeme güveniyorum.

göbek atma isteği uyandıran başlık. hemen teyzelerle geldim.

beeeelki üstümüzden bir kuş geeçeer diye bağırma isteği uyandıran başlık.

içim dışına çıkana kadar ağlıyorum kimseye çaktırmadan köşe bucak büyük\küçük krizler ayağa kalkıp başka bir yola girme çabası derken döngü devam ediyor.

adamlar - hepinize el salladım
hayatımda çözemediğim karmaşıklaşan her olayda kendimi bir şekilde tutmaya çalışırım ama patladığım anlar oluyordu hep kızılay da oluyordu ama işte o anlar açarım bu şarkıyı yürürken istemsiz yaşlar akar gözümden o kalabalığın içinde kendime bir yer alır güzelce ağlardım. 15/20 dakika sonra her şey bittiğinde halletmek için hazır oluyordum. bana güç verdiği için kalbimde çok güzel bir köşesi var bu şarkının. senelerdir dinliyorum hiç bıkmadım :)

kendim gibi davranmayı bıraktığımı.

2. entry deki arkadaşı çok güldüm gerçekten etrafında hiç özel sektörde pestili çıkmış ama her şeye rağmen çalışması gereken insanlar tanımadığını düşünüyorum. üstelik bu insanlar yıllarca çalışmalarına rağmen emek verdikleri fabrikalarda ustası oldukları işlerden sırf çıkış parası daha fazla olmasın diye ya da 2 vardiyaya düşüldüğünde nasıl gözden çıkarıldıklarını görsen bir zahmet böyle şeyler demezsiniz diye düşünüyorum. belki biraz sinir çıkartır gibi oldu üzgünüm ama emeklilik yaşının 65 olması akıl işi değil. kimse sizi o yaşa kadar çalıştırmaz bir bakmışsınız yıl sonu işsiz kalmışsınız. ölmezsen sonra bekle dur emekli olmayı. bazı yerlerden bahsetmiyorum bile döküm fabrikalarını biliyor musunuz? çoğu o yaşları göremeden ölüyor. etrafımda işleri özel sektörde olan çeken çok insan var emekli olan oldu bir şekilde gerisi emekliliği düşünmüyor bile. yaşayacağını düşünmüyorlar çünkü. neyse 14 mayısta oy kullanırken hepsi aklınızda bulunsun lütfen.

bırakın cinsel eğitimi arkadaşım meme kanseri farkındalığı için liselerde sunum yapmak istedi ona bile milli eğitim ne gerek var demiş. bu eğitimsizlik ve ne gerek var akılsızlığıyla işimiz zor.

akademik başarı, arkadaşlarımı ve ailemi ağırlayabileceğim küçük bir ev, tüm masraflarımı karşılayabildiğim keyifle gittiğim bir iş, beni seven insanlar liste uzar gider ama her şeyden önce 15 mayıs sabahı kazanmış olmanın mutluluğuyla uyanmak. gerisini çabalar yaparız bir şekilde.

küçük bir yerde büyüdüğüm için tek bir sinema ve arada sırada gelen bir kaç film vardı ben küçükken. son 5/6 yılda bu değişti tabi ama eskiden böyle bir kültür çok fazla yoktu etrafımda. evde oturup film izlemek daha mantıklı geliyordu çoğu kişiye, hatta ilk gittiğim sinema filmine yakın arkadaşımla birlikte gitmiştik ve yalnızca ikimiz vardık. bu şekilde koca salon bize kapatılmış gibi oluyordu ve inanılmaz keyifliydi.
ama şimdi sinemaya gitmek pahalı bir aktivite oldu. zaten hiç düşünmeden mısır ve içecek almak hayal hiç düşünmüyorum giderken. sadece ankara da yeni bir keşfimiz oldu bir iki ay önceden 30 tl verip gitmiştik şimdi 40 olmuş diye duydum 365 avm de denk gelirsek oraya gidip film izliyoruz.*) alt tarafı bir film izleyip kalkıp gideceğiz onun için bile en ucuzu nerde neyden kısıp gitsek diye kırk takla atıp gidebiliyoruz. yazık gerçekten.