normal sözlük yazarlarının en büyük pişmanlığı

yaptığım çoğu şeye karşılık pişmanlık duymamaya çalışıyorum ders alıp yoluma devam etmeye çalışıyorum. bazı geceler herkesin vicdanını ya da göğsüne daraltı veren durumlar vardır, buna pişmanlık diyebilir miyiz bilmiyorum. çok pişmanlık duyacağım konu olduğu zaman güncelleyeceğim. teşekkürler.

zehra

yaşadığım sıkıntıların hayata devam etmemi engellemesine izin vermek sanırım.her şeye rağmen yoluma devam edebilseydim çok daha huzurlu olabileceğimi hissediyorum.bunu en başta da eğitimim için hissediyorum.normalde bu sene 6.sınıfa geçip mezun olacaktım bir şekilde kendi ayaklarımın üstünde durmayı başarmış olacaktım.bunu derken de hayattan beklentimin ne kadar küçüldüğünü hissettim.kendime yetebilsem yeterliydi ama olmadı.

yanlış üniversite tercihi
kabul edilmesi gereken iş teklifini geri çevirme

hislerime güvenmemektir. bir keresinde eskiden sevmediğim biriyle arkadaş olmuştum. sonra yedim kazığı oturdum.

yurtdışından geri dönmek.

benim çok büyük pişmanlığım olmadı.
ama açık sözlü olduğumdan dilim yanmadı değil.

ups.

insanlara gereğinden fazla değer vermek , süper egolu insanlarla iletişim kurmaya çalışmak, ak partili insanlara laf anlatmak.

bu zamana kadar kimseye zarar vermediğim için pişman olduğum hiçbir şey yok .

arabamı satmak, nasıl pişmanım anlatamam.

normalde hiçbir şeyden pişman olmamaya çalışırm ama 900₺ ye salatalık aldım pişmanım.

acele etmem.bir şeyi hemen istememle beraber dikkatsiz davranmam.dönüp 'nasıl böyle salaklıklar yaptım' dedirtiyor.

kendime değer vermedim. ınsanlara ise hakettiğinden daha fazla değer verdim .

pişmanlıklarımı umursayamayacak kadar boşvermiş hissediyorum. zamanın tadını çıkarmak daha mantıklı.

her ne yaşadıysam yaşandı ve bitti anlamlıca ya da anlamsızca, hiçbir şeye pişmanlık duymadım.

hiçbir pişmanlığımın olmaması pişmanlığı.

bir sürü pişmanlığım var ama sorun pişmanlık değil. pişmanlığın verdiği duyguyla savaşmaktir.

birkaç ay önce, ne yapıp edip bir bilgisayar almamış olmak...

bütünüyle hayatım.

abi ben bu hayatı istediğim gibi yaşayamadım ya. gerçekten, hiç memnun değilim; on yıl önceki bir kırgınlığımdan tutun da dünkü mutlu hissettiğim ana kadar, neredeyse her şeyden pişmanım.

öyle bir aksak yaşadım ki şu hayatı, öyle meydan okumadan yoksun, öyle korkakça yaşadım ki; yarınların hayallerini bile binbir tedirginlik içinde kuruyorum. basitçe bir araba alıp, güzel bir şehirde, güzel bir havada meyhaneye oturup iki kadeh rakı içip kafa dinlemek gibi basit bir hayalin bile içinden çıkamıyorum. hayatın beni almakta mecbur bıraktığı sorumluluklardan kendimi bir an soyutlayıp, araba alacak duruma gelene kadar yoruluyorum; şarkı listemin sonu gelmiş oluyor. tamamlayamıyorum, tıpkı yaşamımın özeti gibi: yarım yamalak.

şükredecek çok şeyim var ama bir olmamışlığım var. bu olmamışlığa kızgınım, pişmanım. sevdiğim kadından, sildiğim arkadaşımdan, gittiğim, gitmediğim yollardan. pişmanım.