kınamak

t: eski türkçe kın veya kıın veya kıyn veya kıny köküne dayanan kelimedir.
kın sözcüğü "ceza" anlamındadır. kıyın şeklinde de geçer. kıymak fiili ile kökdeş olması muhtemeldir.
kelimenin ilginç bir anlam daralması serüveni var. nişanyan'ın aktardığı örneklere göre şu aşamalardan geçmektedir: *
1000'li yıllardan önce ve daha sonrasına kadar olan anlamı "işkence etmek",
1300'lerden sonra "cezalandırmak",
osmanlı döneminde "alay etmek ve ayıplamak",
günümüzde ise yalnızca "ayıplamak"

şiddetle kınamalarıyla meşhur olan bir devlet yöneticisinden cümle içinde kullanım örneği:

diplomatik ilişkilerde hemen sıkışınca, arkasına saklanılan terim.
edit: yapmayın, yaptırmayın sonra başınıza geliyor

milli bürokratik sporumuz.

kınama dalında koparma ve silkmede dünya şampiyonu ünvanımız devam etmektedir.

çok güzel kınarız, kınım kınım kınarız, esefle kınarız, adrenalinin en çılgın attığı yerlerde kınarız, public public.

hiç sekmez, kınayan kınadığını sonuna kadar yaşar ve bazı durumların istemsiz nasıl meydana geldiğini öğrenmiş olur. hayat öğretir.

kına yakmakla ilgisi olmayan eylemdir.

kına kına birazda burayı kına hadi. bir eylemdir evet.

herhangi bir konuda etik sayılmayan, kişilere zarar veren veya rencide eden davranışlara gösterilen tepki.

sıklıkla başa gelen durum.

bir şey yaparım "ayıp ayıp koca adam hiç utanmıyor da" derler.

bir şey yapmam "koskoca adam olmuş hala çocuk gibi ne yapacağını bilmiyor" derler.

acele ederim "yangından mal kaçırıyor sanki" derler.

ağırdan alırım "bu da çok mıymıntı" derler.

seviyorum derim "sen herkesi seviyorsun" ya da "bu özel cümleleri hoyratça kullanma" derler.

sevmiyorum derim "sana kim bayılıyor ki zaten" derler.

kısaca her durum ve şartta kınarlar. bir şey yapsan da yapmasan da kınanırsın. özellikle mevzu bahis bensem hep kınanırım. sanki kınanmak için geldim dünyaya.

son günlerde devlet büyüklerinden bolca duyduğumuz kelime. halbuki kınamak acizlerin işidir. devlet büyükleri güçlü, dirayetli, muktedir olmak zorundadır.