tarantinonunayakparmagi yazar profili

sex education da izlerim gassal da. yahu "bir ayrım yapmadığımız konu bu kalmış buna da girelim" demişler. bir salın artık be yemin ederim baydınız. klişe olacak ama ağzınızdan tek bir kez olsun hırsızlık, kul hakkı gibi konular çıkmıyor. bir kez olsun halkın parasıyla saray yaptırmanın dinen nasıl bir haram olduğunu dile getirmiyorsunuz da yok şu dizi bilmem ne yok ekmek yemenin faydaları. ulan insan nasıl bu kadar yüzsüz, bu kadar şeref yoksunu olabilir aklım almıyor. inanmıyorum fakat umarım bir cehennem vardır da sonsuz yanışlarınızı çekirdek kola eşliğinde izlerim.

ara ara gelen periler. sütlü kahve içmiyorum ama gelen arkadaşlarıma ikram ederim falan. sonra diyorum ki al bir v60 dripper kendine o yeter zaten. arkadaşların da çok istiyorsa kendilerine kahve alıp mı gelirle üçü bir arada mı içerler sanane.

iki kez başıma gelmiş olan durumdur. ikisi de durumun farkına varılıp mesafe koyduktan sonra şikayet etmişti. şahitleriniz yoksa çok kötü olabilecek olay. neyse ki ikisinde de şahitlerim boldu. dikkat ediniz efendim.

kimi yazsam yok şu daha iyi sanki diye diye yazamıyorum. ara ara durduk yere aklıma düştüğü ve yazılmamış olduğundan dolayı çok sevdiğim wes anderson abimi söylemek isterim.

sayın sanrılar çıldırmış olmalı bey sağolsun. bana burayı önermesinden sonra geldim ve ben de başka arkadaşlarıma önerip nüfusu arttırmaya yönelik hareketlerim oldu. buradan da patrona sesleneyim bir avanta vs. hakettiğimi düşünüyorum.

sempati niyetiyle yapılan fakat antipati toplayan taşıt. biraz empatiye davet ediyorum başbaşları.

hayatımda ilk kez duygularımı sadece yazıyla değil sözlü bir şekilde de söyleyebiliyorum. gözlerinin içine bakıp dilimden dökülenlere döküldükten ve derin bir nefes aldıktan sonra şaşırıyorum. hayatımda ilk kez şiirler üretiliyor bu ağzımda hemde düşünmeden ve hepside aslında benim değil o gözlerinin üretimi. gözlerin birer şair ve kalem olarak da dilimi kullanıyor. tek dileğim kalem olarak bir ömür beni kullanman. tek dileğim ömrüm boyunca karşımda öyle durup, tam olarak öyle bakman.

keşke dilediğimi söylesem hazır şarap kanıma girmişken. haykırsam, gözlerini açıp "bak işte bunlardır hislerim" diyebilsem. ah güzel, ah ahu bakışlı. ne hakkın var tekrar bana insan olduğumu hatırlatmaya. duygularım varmış, hala zayıf bir insanmışım. zayıflık demezdin eminim sen buna. gözlerime baktığında ödüm kopuyor anlayacaksın diye. her hareketimi özenle seçsem de yine de belli ediyor gibiyim. tek isteğim hiç bulamadığın, hiç göremediğin o hakları sana bir nebze hissettirmek. ne dertler var o gözlerinde? bu kahkahalarla mı saklıyorsun sen de benim gibi acılarını. evet, öyle. ben benim halimden anlarım. sen benim aynamsın. seni kaybetmek korkusu içimde ki en büyük ızdırap. kimisi ayıplar beni, kimisi söver. günah mı, ayıp mı bilmem. sen söyle günah mı, ayıp mı?

bu son olsun, bu son.

çok fazla acılar çekmiş, dışlanmış, hor görülmüş ve sayısız iftira, dedikoduya uğramış toplum. çok uzak değil bundan 25-30 sene öncesinde bile bu topraklarda katliamlara, cinayetlere can verdiler. batının internet çağına merhaba dediği yıllarda maalesef bu ülkede mezhep çatışmaları sürüyordu ki günümüzde de bazı kesimlerde bu kin devam ediyor. orta çağ kafasında ilerleyen cağğnım ülkemde lider diye o koltukta oturan malum şahıs bile rakibi için "biliyorsunuz kendisi alevi" diye bir cümle kurabiliyorsa ve bu toplum bu dışlayıcı dili hala destekliyorsa doksanlı yıllardan günümüze pek birşey değişmemiş demektir. tabi artık öldürülmemelerini veya kapılarına çarpı işareti konulmamasını da bir gelişme olarak görenler olabilir aranızda.!

herhangi bir konu hakkında satırlarca yazabilecekken, yazılmaya layık bir konu bulamamak. duyguların öldüğü için herhangi bir duygu hakkında yazmak anlamsız geliyor. neyden bahsedeyim? duygusal boşluktayım bile diyemiyorum. o boşlukta bir yer ya sonuçta, hani o boşlukta bir yer kaplar içinde. o boşluğun varlığı rahatsız eder. içimde boşluk bile yok. içimde bişey yok. rahatsız olmuyorum. "bunu neden yazıyorsun lan o zaman" diyebilirsiniz. rahatsızlık değil, bilmiyorum, belki de bir hatırlatma. bu halim sonsuza kadar devam etmezse şayet, "bak böyle bir döneminde vardı" demek için not. sizinle alakası yok. kimseyle alakası yok.

-yaşıyor musun?
+evet.

buraya çocukluğumu yazdım. buraya acılar yazdım. yine buraya umutlarımı yazdım. insanlara olan, insanlığa olan nefretimi yazdım. insanlara olan sevgimi de yazdım. düşündüm, düşündüm, düşündüm daha neler yazılabilir, daha ne yazmalıyım diye. düşüncelerimi yazdım. boşver buraya yazmayı bir kalem kağıt al, nostalji olur dedim ama almadım. aptalca girişler yaptım bazı yazılara. bazılarını yazarken utandım. bazılarında haykırdım. midem kaldırmadı ama herkesi öttüm bu yazılardan bazılarında. uygun saat ve uygun bir müzikle gayette yazılabiliyor her olay ve duygu. ama ben yoruldum yazmaktan, bunları dile vurmaktan. o yüzden her birini sildim. kimsenin umrunda olmayan yazıları kendime bile saklamadım. fikirler az bir güruhun umrunda ama hisler kimsenin umrunda değil. bu cümleden sonra son bir cümle daha yazdım ama onu da sildim.

herkes dedi merak içinde, ölümden sonra hayat var mı diye?
boşuna düşünürler, sanki hayat varmış gibi ölümden önce
sevdim seni ama bir şekilde hüzün var diye belki gözlerinde
eğer sever gibi sarılırsan da, bu vücut sana bedava

ilk sezonun üstünden yıllar geçip, ikinci sezon çekileceği haberi yayılınca hem çok sevinip hem de korkmuştum. çünkü herkes bilir ki bazı şeyler tadında güzel. ilk sezon bence herkes için efsane niteliğindeydi. verdiği mesaj, parmak bastığı konular ve şahane diyaloglarla benim için en iyi türk dizisi konumunda. ikinci sezon için ise ilk bölümlerde orta düzey derken, cinayetlerin sebebinin anlatımından sonra yükselişe geçti benim için. kısacası her iki sezonuyla da türk dizi tarihinin en iyi dizisi olmuştur benim için. ayrıca şunu belirtmek isterim; haluk bilginer'in oyunculuğu ve onur saylak'ın yönetmenliği harika ama türk dizi ve sinemasında daha fazla hakan günday kalemini görmek tek dileğim. emeği geçen herkese tek tek teşekkür ederim.

hikayesiyle, oyunculuklarıyla ve müzikleriyle şahane bir film. filmi izlerken aklıma ezel akay geldi ki buraya girince başkalarının da dikkatini çektiğini farkettim. "film izlemeyi bilen" arkadaşların çok seveceğini düşünüyorum. konusu ne diye sorulursa, sadece "sevmek" diyebilirim. saf sevginin ne olduğunu çok iyi veren bir yapım. izleyiniz efendim, umarım bana dokunan final sahnesi sizlerin de içinde aynı hisleri uyandırır. iyi seyirler.

ricky gervais'in son stand up gösterisi. ricky abimin mizahını sevenlerin yine çok seveceği bir gösteri olmuş. bol bol engelli, ırkçı, cinsiyetçi ve pedofili şakalarının olduğu, mizaha mizah gözüyle bakarsanız kahkaha atacağınız bir yapım. tespitler şahane, mizah şahane, zeka şahane. her ricky gervais gösterisinde olduğu gibi bu yapımda da buna gülmemeliyim hissini yaşıyor ama yine de gözlerimi belerterek kahkahayı basıyorum. biz senden razıyız ricky abi.

dostoyevski'nin ilk yazdığı roman ve benimse okuduğum ilk roman olur bu kitap. bundan dolayı mıdır bilmem aşırı sevmiş ve etkilenmiştim küçük yaşımda. tüm roman aslında iki kişinin mektuplarından ibaret. o mektupları okuyarak kuruyorsunuz kafanızda tüm o dünyayı. roman okuyor değil de bir yerde bir kutuda bir sürü mektup bulmuşsunuz da tek tek açarak onları okuyormuşsunuz gibi. o iki kişi kurgu birer karakter değil gerçek kişilerdi benim için, sanırım bu vasıtayla da çok etkiledi beni. her dostoyevski konusu geçtiğinde öneririm bu kitabını. sizler de okuyunuz...

dolar 29.82 olmuş bilgisayar alınmaz bu zamanda...

her zaman derim en üzüldüğüm şey bu ülkenin benim elimden şaşırma duygusunu alması. beynimde hangi bölgedeyse o şaşırma eylemi bitmiş durumda. önümden geçiyor böyle şeyler ve en ufak bir gözlerin açılma, kaşların kalkma durumu yansımıyor yüzüme