şahsiyet (dizi)

hakan günday’ın senaryosunu yazdığı haluk bilginerin harikalar yarattığı türk dizisi. en başarılı türk dizileri arasında rahat ilk 3 e girer öyle bir dizidir. tadında bitirilmesi müzik kullanımı falan harika ayrıntılardır.

madem türkiye'de bu kadar kaliteli işler çıkabiliyor bize neden hala birbirinin aynısı aşiret dizileri izletiyorlar dediğim dizidir.

haluk bilginer dizideki agâh beyoğlu karakteriyle emmy ödülü almıştır.

o kadar güzel noktalara parmak basmış, unuttuğumuz şeyleri deşerek öyle güzel hatırlatmış ki. izlediğim en iyi türk yapımlardan biridir.

şu replik derinlerde bir yere çok dokundu;
“sırf göğüslerini kimse fark etmesin diye kaç kız çocuğu kambura’da kambur yürüyor, farkında mısınız? o kambur var ya, o çocukların kamburu… o aslında hepimizin sırtında.”

kambura son derece doğru bir anadolu özetidir. bu replikte yazanı hiç yaşamamış bir kadın var mıdır? ben yaşadım, hem de son derece rahat ve çocuk psikolojisinden anlayan bir ailede büyüsem de. kadın kimliğimizi bu ülkede neden bu kadar zor buluyoruz? “kadın” kimliğimizi bulamadan hayatlarımız geçiyor. çok çok acı.
regl olduğunda utanıyor kızlarımız, bu tiksinç bişeymiş gibi. aslında sağlıklı bir kadın olduğuna sevinmesi ve kutlaması gerekmiyor mu? bu ülkede mutlu bir kız evlat büyütmek ne zor... ne kadar modern büyütsen de, ne kadar özgüvenli ve rahat yetiştirsen de bu tabuları çocuk bir yerden alıyor. öğreniyor; utangaç olmayı, başını eğmeyi, ürkek olmayı.

her şeyi unutan, daha doğrusu hobisi unutmak olan bir milletin gözünü açacak, kısa süre de olsa bir şeyleri hatırlatacak muhteşem bir dizi. senaryosunu hakan günday yazmış, zaten ancak hakan günday yazabilirdi.

başrollerde haluk bilginer ile cansu dere gibi başarılı kişilikleri görmek mümkün. oyunculukları fazlasıyla başarılı buldum. o kadar kaliteli oyuncular vardı ki, zaten haluk bilginer denince iş bitiyor, adam hepimizin bildiği üzere emmy ödüllerine layık görüldü agah rolü ile. agah demişken, dizide hep alışılmadık isimler vardı, hakan günday'ın romanlarında sıklıkla karşımıza çıktığı gibi.
bu dizi, yıllardır unutulan olayları, kadına psikolojik, fiziksel ve cinsel şiddeti, damgalamaları, adaletin olmayışını ve işlememesini, halkın ise bunları nasıl bir bir unuttuğunu çok güzel gözler önüne sermiş. sosyolojik ve psikolojik olarak ayrıntılı işlenmiş.

edit ve spoiler: nevra'nın travmatik olaydan sonra belleğini silmesi yani hatırlamaması ayrıntısı ve bunun yavaş yavaş açığa çıkması çok iyiydi. yüzleşmek istememesi, ama yüzleşmek zorunda olması.. yüzleşirken acı çekse de yüzleştikten sonra daha güçlü birine dönüşmesi.

''sen zannediyor musun ki bir tek alzheimer olan sensin? herkes hasta, hepsi hasta. yarın bugün bir milli maç olur, herkes her şeyi unutur. bu millet neleri unuttu, seni mi unutmayacak, sen kimsin ki, alt tarafı bir katil, alt tarafı bir cinayet haberi.''

senaryosunu ünlü yazar hakan günday’ın kaleme aldığı, onur saylak’ın kamera arkasına geçtiği, haluk bilginer, cansu dere, metin akdülger, necip memili, müjde ar, şebnem bozoklu başta gelmek üzere sağlam bir oyuncu kadrosuna sahip olan dizidir.

ben insanlarla nasıl yaşanır bilmiyorum. yani insanlarla nasıl konuşulur, onlarla nasıl vakit geçirilir, biriyle arandaki mesafe nasıl ayarlanır. bunların hiçbirini bilmiyorum.

ne güzel olurdu, değil mi? yanlış bildiğimiz her şeyi unutsak, sadece doğrular kalsa.”

yaşıyorsun ama yoksun. insan nasıl dayanır buna

nasıl korktun kim bilir? zaten başımıza gelen her şeyi hatırlıyor olsak deliririz, değil mi? ama bazen de delirmemek için hatırlamak gerekiyor işte böyle. neyse... madem hatırladın artık, ben de gönül rahatlığı ile unutabilirim.”



şahsiyeti hatırla!

aklımda herşeyden çok agah beyin renkli çorapları kalmış. mükemmel bir haluk bilginer performansı vardı dizide. onur saylak'ı da böyle güzide bir yapımı ortaya koyduğu için ayrıca tebrik etmek lazım. diziyi izleyince beyoğlu'nda olan ilgi ve sevgi bir kat daha artmıştır.

haluk bilginer’in emmy ödülünü sonuna kadar hakketiğinin kanıtı olan dizidir.
“ sen zannediyor musun ki bir tek alzheimer olan sensin? herkes hasta. hepsi hasta. yarın bugün bir milli maç olur, herkes her şeyi unutur. bu millet neleri unuttu, seni mi unutmayacak? sen kimsin ki lan? alt tarafı bir katil. alt tarafı bir cinayet haberi.”

hikaye mardin’de devletin üst düzey yöneticileri tarafından tacize uğranmış bir kızın hayat hikayesinden uyarlanmış yani gerçek bi hikaye .keşke gerçek yaşamda da nç. ( tacize uğrayan kız) için bu şekilde intikam alınsaydı.

2 yılda bitirdim desem yeridir. ilk 5 bölümün üzerinden ne sular ne denizler aktı geçti... ondan sonrası tek solukta bitti, tabi.
izlerken dedim ki, ulan bu cümleler, bu diyaloglar çok kaliteli. bu kaliteyi bir yerden gözüm bi ısırıyor ama nerden... hakan günday yazısını aradım durdum jenerikte sanki anasını satayım, sondan bi önceki bölümde buldum da. “hah !” dedim, “işte şimdi son bölüm daha güzel geçicek”. geçti, çok güzel geçti.
ağzımın tadını kaçıran tek şey, cansu dere’nin, namı diğer nevra’nın, karakterinin bok gibi canlandırılması - cansu dere’nin sikimsonik tavırları ve beceriksiz oyunculuğu. güzelim asalet yağan rolü; koyun gözlü, ruhsuz, suratsız, inandırıcılığı olmayan, yapmacık tavırlı şu karıyla piç etmeleri, insanın suratında ekşi bir tat sonrası oluşan iz misali kalıyor. neyse, allahtan haluk hazretleri şaheser yaratmış da, dizinin gururunu, onurunu yerden toplamış.
ellerine sağlık, emeği geçen herkesin gözlerinden öpüyorum. alkışlar!!

her gün haberlerde gördüğümüz, türkiye'nin bitmeyen ve kolay kolay bitmeyecek olan kanayan yaralarına parmağını sokan dizi.
tecavüz, arsız güçlü olunca haklının haksız olması, toplumun kadına bakış açısı, örfler adetler, çaresizlik, kabullenmişlik, sesini duyuramama, unutkanlığımız, hukuksuzluk, adaletsizlik.. aklıma gelmeyen daha niceleri. hayatın, ülkenin ta kendisi.

güzel bir dizi, oyunculuklar da öyle.

bazı şeyler kafama yattı diyemem; örneğin nevra’nın herşeyi unutması ya da taşınmadan önce arkadaşıyla ormana gidip üstü başı dağılmış halde dönünce annesinin neden olduğunu sorgulamaması gibi.

kamburaki olaylar ve jeffrey epstein’in davasındaki konuları çok benzettim. yaşça olgun ve nispeten güç sahibi erkeklerin reşit olmayan kızlarla ilgili işledikleri suçlar, suç ortaklığı söz konusu olunca birbirini bu denli kollaması, adaletin işlememesi. ( jeffrey epstein aleyhine uzun süre dava açılamamış açılsa dahi uzlaşılmıştı, son açılan davaya dek). bu insanlar nedense dünyanın heryerinde, bu konuyu sosyolog ve psikologlar incelenmeli.

"..insanlar adam gibi dinlemiyor birbirini. cümleyi bitirmeden otomatik cevap. her şey otomatik zaten. sonra anlaşamıyoruz, anlaşamazsın tabi!”
hakan günday'a bu dizi için teşekkür etmemiz gerekiyor.bir türk dizisinde dolu dolu enfes cümleler duyduk sayesinde. bir sahnesi bile boş olmayan akıllıca çekilmiş saygı duyulacak hikayeydi şahsiyet. bir oyuncunun güzel bir senorya ile ne kadar devleşebileceğini ve kaliteli işlere bizim de imza atabileceğimizi gördük çok ta beğendik.

bazı gereksiz senaryo ve karakterler olmasa mükemmeli yakalayabilecek kalitede bir yapımdır. ancak her zamanki gibi dünyanın yüz yıl önce terk ettiği romantizm akımı hâlâ türk dizilerine musallat olmakta, kaliteyi diplere düşürmektedir.

hakan günday'ın yazıp, onur saylak'ın yönettiği puhu tv dizisi. merakla başlamasını bekleyip, her bölümünü soluksuz izlediğim türk dizi tarihinin en özgün senaryoya sahip dizisinden biri. haluk bilginer'in yine devleştiği, görsel olarak da tatmin edici bir dizi. zaman zaman sıksa da hikayeyi bağlamak için buna ihtiyaç duyulduğunu düşünmekteyim.

bugüne kadar izlediğim en iyi türk yapımı dizi.
gerek oyunculuklar gerek senaryo bakımından çok başarılı buldum , çekimler oldukça güzel ve belli belirsiz bir çizgi roman havası var.
yapım da işlenen hikayenin aslında şuan bir yerlerde gerçekleşmekte olduğunu bilmek...ve bir şey yapamamak....

haluk bilginer’in şahane bir oyunculuk sergilediği dizi. senaryo, oyuncular, mesajlar ince ince çok ama çok etkileyicidir. bir mesleğin insan zihninde yer edinirken gösterdiği türe dikkat eder. ya o olaylara alışırsın ya da o olayların iç yüzünü görür ve karşı çıkarsın. agah bey unutmadan önce hatırlatıyor herkese alıştığı pis yüzünü. her gerçek bir gün gün yüzüne çıkar. bir şekilde adalet tecellisini bulur. bunu hiç alakası olmayan biri de görev bilebilir. türk televizyonunun sahip oldu baş yapıtlarından biridir. toplumun yarası istismara dokunur da farkındalık kör, sağır, dilsizdir. izlenilmeli.

t: son bölümlere kadar kabızsal ve aşırı yapaysal bir diziydi. ilk bölümü 6 ay civarında bitirdim.
"kurgu bu sonuçta, yapaylık ne alâka?" demediğinizi duyar gibiyim. efendim, kurgusalın da kendi içinde bir mantığı, olağanlığı var, diye düşünüyorum. gerçek dünyadaki gerçek bir olayı anlatan tamamen yapay bir evren ve buna bağlı olarak yapay diyaloglar gördüm ben dizide. bana göre değil.
son 2-3 bölümde işler iyice ciddiye binince niyeyse bir anda herkes ciddili olmaya başladı. onun öncesinde yapmacık, sahneyle alakasız, bağlamdan kopuk, ne idüğü belirsiz özlü sözler yerlerini sıradan laflara bıraktı.
öz: absürttü, izledik, yarı-beğendik.

gayet başarılı ve güzel dizi. bir kere hakan günday der susarım. adam kurgularında çok başarılı. muhteşem bir olay örgüsü ve hayal gücü, üzerine kaliteli kelimeler... al sana kaliteli senaryo. onur saylak'ta gayet başarılı bir yönetmen. haluk bilginer öyle bir oynamış ki agah bey'i adama jokeri oynama teklifi gitti düşünün. yalnız cansu dere yine bildiğimiz gibi. tamam karaktere uymuş sert kadın tarzı ama mimik ve tavır görmek istiyor insan. yine de oldukça başarılı bir dizi. izleyin, önerilir

türkiye'de çekilmiş en güzel senaryolardan biri.
hakan günday’ın sağlam kalemi sağ olsun. yönetmen onur saylak ki kendisi harikadır. haluk bilginer hakkındaysa uzun bir makale yazasım var. hümeyra’nın büyüleyen oyunculuğu, şahane dansı...
haluk bilginer adındaki bu saygıdeğer insanın dünya’nın en tatlı seri katili oluşu...
2018 yapımıdır.
uluslararası emmy en iyi erkek oyuncu ödülünü kazanmıştır.

(bkz: puhu tv)

cansu dere'nin yer yer yapmacık tavırlarını saymazsak gerek verdiği mesajlarla gerek hissettirdikleriyle çok çok başarılı olmuş.
uğur mumcu, madımak olayı, diyaloglarda geçen türkiye gerçekleri, aklıma şu an gelmeyenler. özellikle final. hepsi müthişti.

dizinin olayları birbirine ve geçmişe bağlayışına hayran kaldım. müzikler, oyunculuklar, olay örgüsü ve tabi ki dizinin verdiği mesaj .. etkilendim ve ne zaman bir yerde diziyi duysam, bir kesitini görsem tekrar açıp izleme isteği uyanıyor bende.