telaffuzcu çoşkun yazar profili

güzel bir nisan sabahında duyduğum güzel bir sesle anımsadığım şiir.

"yazmadım seni daha,
sevmeye ayırdım tüm zamanları,
yazmaya bu yüzden vaktim olmadı.
ben düşünmeye başlayınca seni
-ki bu bir önceki düşünmenin sonundan çok
öncedir-
inan ki dağlar, taşlar,
inan ki bulutlar, yağmur ve kar
toprakla su ve gökyüzü,
güneş ay ve yıldızlar
onlar da benimle birlikte
ve onlar da benim kadar seni düşünürler...
hep dalgınım bu günlerde
saati cezveye koyup yumurta tutuyorum,
bir gün takvime bakmasam yılı unutuyorum.
aklım başıma gelmiyor,
başıma çarpmadan dallar
yolda yürürken dalıp dalıp gidiyorum.
nisan'a kaç var diyorum saati sorarken.
hiç böyle olmamıştım.
bilenlere sordum;
'aşk bu' dediler..."

her gün biteviye yapılanlar ve yapılmayanlar eşliğinde her halini hatırlayarak gerçekleştirdiğim eylem. ve iyi olduğunu umarak...

"acıyla uğraşacak yerleri" revan içinde kalıp, yok ederek üstesinden gelinebilir. yapılacak çok iş var çünkü ve vakit az.

tüm eksikliklerimle hastalığının son zamanlarında umutla yanında var olmaya çalıştığım annem...

yalnızlığın tanımını en somut ve yalın biçimde yapan eserlerden biri. bir insan yalnızlığı böylesine hissetmeden bu eseri kaleme alamaz ve dino buzzati bunu derinden hissetmiş.



aslında çağımızın en çok dile getirilen sorunlarından biri olan kalabalıklar içinde yalnız olmayı, toplum içinde yaşanan çekirdek yalnızlığı 80 yıl öncesinden dile getirmiş yazar. günümüzde farklı bir boyuta geçmiş olsa da kökleri geçmişte sağlam biçimde atılmış bir öz yalnızlık...

"tüm kişisel olaylarımıza birer sır gözüyle bakmalı ve iyi tanıdığımız olan kişilere, gözleriyle gördüklerinin dışında tümüyle yabancı kalmalıyız. çünkü en masum şeyleri bilmeleri bile, zamana ve koşullara bağlı olarak bize zarar verebilir. genel olarak; zekamızı söylediğimiz şeylerle değil, üzerinde sustuğumuz şeylerle ortaya koymamız daha iyidir. birincisi kibir, ikincisi ise akıllılıktır. her ikisi için de sık sık fırsatlar çıkabilir. ama ikincisi sürekli bir yarar getirirken, biz çoğu kez birincisinin sağladığı geçici doyumu tercih ederiz.''
arthur schopenhauer

bu düzeyde bir felsefeyle değil ama daha küçük yaşta bunu acı tecrübelerle öğrenmiş biri olarak en kaba tabirle insanlara dertlerimi anlatmamak daha güçlü yapıyor insanı diye düşünsem de aciz bir varlık olduğumun kabulüyle kibir kapısını sensörlü hale gelmişcesine devamlı açılır kapanır hale getirmemek gerektiğini de yine zamanla fark ettim. tüm bunlara rağmen güven duyulan bir insanın varlığı paha biçilmez.

severek ayrılmak zorunda olduğun birini çok özlemek.

iktidara suç bularak bıkkınlık yaratan ve ruh emen içinden çıkılmaz bir döngüye girmek yerine muhalif insanların direncini, dikkatini, üstündeki ölü toprağını, değişim hevesini arttırarak; hukuksuz, adaletsiz bir ülkede yaşamamak adına muhalefette akılcı ve tepkisel bir dinçlik yaratmasını umduğum gelişme.

motorla giderken alıp götüren bir şarkı olduğundan, motoru kenara çekip, bir sigara yakıp dinlemenizi tavsiye ederim çünkü henüz yaşamanın tadını almak için güzel günlerimiz var. bazı şarkılar böyle yakalar insanı düşe kalka geçirir yollardan.

ayrıca güzel bir şarkı olsa da şarkının sözlerinde anlatım bozukluğu olduğunu söylemeden geçmek olmaz.

ülker gofret, 9 kat, cart curt vb. yazanların lezzet duyuları sanırım glikozdan körelmiş durumda. çocukken yediğinizle aynı olan tek şey isimleri değerli yazarlar.

dinlerken öyle tanıdık ama bir o kadar masalsı bir uzaklığa götürüyor ki insanı.

az çok farsça bilsem de ne dediğinden bağımsız dinlemek hümayun seçeryan'ı daha büyüleyici kılıyor.

diare asheghihayam

hayyam'ın olan her şeye saygılar...

yazıktır kıymasaydınız hafo'ya...
içinizde en günahsız olanınız ilk ateşi yaksın dediğim, şevki efendi ve hafize'nin hazin hikâyesi, şevki efendi'nin öldürülen sevdalığı için "yaktığı" türküdür. içimi derin derin sızlatır... dinleyin anlarsınız.

bunun yerine içilecek sakinleştirici bitki çayı var mı? şöyle yan etkisi falan olmayan,uyku getirmeyen, insanı pamuk gibi yapan ama aynı zamanda kısa ya da uzun vadede algıları üzerinde olumsuz bir etkisi olmayan bir bitki çayı...

iranlı, duygu dünyasını somutlaştıran müzisyen. yaşadığı coğrafyanın kendi kaderini etkilemesine izin vermiş; notaları bir araya getirip, zenginleştirerek bir tılsım yakalamış.

2010 yapımı prince of persia filminin müziklerine katkıda bulunmasının yanı sıra bence en değerli işi 2020 çıkışlı "scenes of ıran" albümü.

scenes of iran albümünde "gazelle eyed girl" eseri, müziğinin zirvesidir bence şimdilik. insana zamanı, mekanı unutturacak derinlikte. sanki anneannesi ona çocukken güzel bir kadının başına gelenlerle ilgili acıklı ve masalsı bir hikâye anlatmış da ondan esinlenmiş gibi hissettim ilk dinlediğimde.

gazelle eyed girl

"all alone" ile kalabalıklar içinde derin bir yalnızlık ,dikkatinizi çekerim kimsesizlik değil, hissine tercüman olan grup.

diğer şarkılarının da "all alone" dan aşağı kalır yanının olmadığını söylemeliyim. ezgilerin, sözlerin, vokalin, kayıt kalitesinin, her bir çalgının ki bana göre özellikle baterinin farkını içinde duyuyor insan.

ayrıca "all alone" yaşar kemal'in yalnızlık şiirine götürür beni hep. sanki şiir ikizi gibi...

kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdesin.
su olsan kimse içmez,
yol olsan kimse geçmez,
elin adamı ne anlar senden?
çıkarsın bir dağ başına,bir ağaç bulursun
tellersin, pullarsın, gelin eylersin.
bir de bulutları görürsün,
bir de bulutları görürsün,
bir de bulutları görürsün.
köpürmüş gelen bulutları.
başka ne gelir elden?
çın çın ötüyor yüreğimin kökünde şu dünyanın ıssızlığı.
tanrı kimsenin başına vermesin böyle bir yalnızlığı!
yalnızlık

soruya başlık parası seçeneğini eklemeyi unutmuş yazar sorusu.
madem o kadar insanseverlik sorgulaması yapıyorsun, neden kızımızı biriyle evlendirme isteğimizi didikliyorsun? neden 'kızımız" yani? neden "oğlumuz" değil?
kendi zihninde kadını metalaştırıp aşağılama niyeti olan çirkin bir soruya cevap arama boşuna.
ırkçılık testi adı altında zihninin karanlık odalarını görmüş olduk.
bir sonraki aşama "12 yaşındaki "kızımızı" mültecilerle evlendirir miyiz" sorusu mu?

ben de şu dayının rahatlığından istiyorum, parayı ver, ev al,hangi evi aldığını bilmeden akşam yemeğinde yediğin sarımsaklı yoğurdun kokusunu tüm apartmana yaya yaya merdivenleri çık. yanlış bir iş yapınca tatlı sert şirinlik yapıp işin içinden sıyrıl. korku filmi falan değil, komedi filmi gibi.

sabah "o son konslara ellemeyecektik" dedirten hesap.
yalnız 48350'den 47500'e düşmüş ve %1,75 indirimlik kıyak yapmışlar.
oyundan bile para alıyor adamlar, sahneyi mi yıktı ne yaptı adamlar?
bu mekanlara adım atmanın mantığını anlamış değilim.

allah "vergisi" yani...

"biraz da bağa vir, ben de yiyem" demek istemektedir. o hurdaların oraya taşınma masrafını,olabilirse kurulum ihalesini cebe inderecektir, kurulacak araziyi ve çevresini önceden yandaşları tarafından satın alacak.buradan da vurgun yapacaktır. hiç olmadı popülizmle kendi kitlesine mesaj vererek,istedim vermediler ağlaklığıyla suçlama yapacaktır.
kafalar zehir ama planlama, ileri görüşlülük desen bihaberler. talip olduğun şehrin iklimi acaba bu iş için uygun mu? yılın büyük bölümünü soğuk hava şartlarıyla geçiren bir şehrin böylesi bir yatırımı kaldırabilme imkanı var mı? adam mahalle arasında park açıyor sanki.
sen mamut parkı yap, bak bu daha iyi fikir.