turkuazbozo yazar profili

kesinlikle aynı aileyi hatta sülalemi bile seçerdim. gayet memnun ve mutluyum ailemden akrabalarımdan.

ben de tam aksine anne babamın benim için her şeyi yapmasına rağmen kendimi başarısız ve hayırsız evlat olarak görüyorum. hiçbir zaman onları suçlayacak bir durumum olmadı.

daha geçen gün kendime doğum günü hediyesi olarak merida bebeği aldım. yaşım 34 oldu, teşekkürler.

8. yılına girdi telefonum iphone 6s hem de. hâlâ ne kasıyor ne de bir sorun çıkarıyor şükür. bataryası bile değişmedi. nazar değmesin.

peki baktığı ürünü katlayarak yerine koyan insanlar bu kadar çoksa ürünleri çöp gibi dağıtanlar kim?!

23 kasım doğum günüm ve tam 34 yaşımda olucam çok hüzünlü bir durum.

emlakçılık, oto galericilik ve oto yıkamacılık bence.

her pazar oyuncaklarıyla oynaması..

yaz tatillerinde kuzenlerimin yanına giderdim. o zamanlar da cd film kiralanabiliyor. yaz boyu onlarca film kiralayıp bütün gün film izliyorduk. valla 10/10 aktiviteydi. film kültürümüz de gelişiyordu. bu sayede yüzlerce film izlemiş olabilirim hatta izlediğim filmlerin çoğunu unuttum bile. hey gidi günler ya.

benim hoşlanmadığım kimse yok ama benden hoşlanmayan hemcinsim çok. bana çok komik geliyor bu durum.

başlığı okuyunca bi sorguladım hayatımı da ulan hiç bir tane doğru kararım yok. hep mi yanlış hep mi hatalı olur bir insanın kararları ve yaptıkları ya. en doğru karar olarak saydığım tek şey boşanmak ya. hayatımın kepazeliğine bakar mısınız….

ailem tarafından hiç üzülmedim çok şükür. üzen tarafta olan benim. hatta bazen kendime çok kızıyorum ben böyle bir aileyi hak edecek şeyler yapmıyorum diye. annem babam abilerim ben üzülmeyeyim diye ellerinden gelen her şeyi yapıyorlar ama ben her seferinde onları üzüp canlarını sıkacak bir şey buluyorum.

bir yerlerde bir şeyler bekletmeyi hiç sevmem. whatsapp yazışmaları bile saklamam hiç. günlük olarak her gereksiz bildirimi temizlerim. istek bekleten insanlara da sinir olurum. ne diye bekletiyorsun ya kabul et ya da tekrar istek atmasın diyorsan engelle geç işte.

aslında eskiden annem babamdan hiçbir şey saklamazdım. her şeyimi bilirlerdi. her derdim sorunum da çözülürdü. canım babam hatta bunu mu dert ettin hallederiz derdi hep. ama sonra o eşiği nasıl geçtim hatırlamıyorum. her şeyi kendi başına halletme pehlivanlığı yüklendi bana. neler yaşadığımı nelerle uğraştığımı kimse bilmiyor. her gün arayıp soruyorlar da ama hep iyiyim bir sıkıntı yok diyorum. biliyorum aslında söylesem halledecekler her şeyi ama söylemiyorum. abim soruyor mesela paran var mı diye beş kuruşum olmasa da var diyorum. ay bilemiyorum ya kendimce doğru olanı yapıyorum gibi geliyor. çünkü bu hayatı ben seçtim ve kimseyi sorunlarımla mutsuz ya da huzursuz etmek istemiyorum. bu yüzden de adeta kan kusup kızılcık şerbeti içtim diyorum.

saçlarımdan dolayı genelde ‘abla sen prenses misin’ diyorlar. ve buna gerçekten mutlu oluyorum.

bugüne kadar kimseyi aramadım. arayacak çok insanım var ama kimseye kötü olduğumu belli etmek benlik bir şey değil. ölsem kimseye bir şey demem. kendi başıma yaşarım her şeyi.

amasya’da kimse olduğunu sanmıyorum ama hadi bakalım..

cem adrian’ın 20.yılına özel çıkardığı albümünün adı.
albüm şampiyonlar ligi gibi çünkü 80 şarkısı var ve hepsini farklı sanatçılar seslendirmiş.
saymak için liste çok uzun ve yazmaya üşeniyorum.
bir zahmet bakarsanız merak ettiyseniz;
open.spotify.com/album/6AJB...

evet bugün de yeni umutlar beklentiler ve hayallerle dolu bir ay başına giriş yapıldı..