vertaer yazar profili

kesik kesik uykular, sürekli uyanarak kendine eziyet etmek. düşünüyoruz işte bir şeyler, zerre kadar önemi olmayan şeyler - olmaması gereken - belki bir gün anlamlandırmaya cesaretim olduğu kadar uygulamaya da cesaretim olur sözlük.

"okumasanız ne olacak ki? ben okumasaydım yine mutlu olurdum. koluma saat alınca mutlu olurdum mesela." diyen fizik hocamın sözlerini aklıma düşüren başlık.

çok mutsuz olduğumuzu söyleyip duruyor. pencerelerin kilitlerini taktı psikolojiniz bozuk diyerek. hocam camdan atlayacak olsak seçimimiz 3. kat olmaz ki...

çok fazla servis hatası, polonya'nın blokta devleşmesi, kaptanımızın aldığı müthiş sayılarla 5. seti kazanışımız, simge'nin kafasına yediği toplar,* meryem boz'u çok az görmenin verdiği hüzün.

çok çekişmeli bir maç olmasının yanı sıra tüm bu yaşananlar ekrandan bile olsa yüreğimizi ağzımıza getirdi. binlerce polonya taraftarının önünde ev sahibini yendik. tebrikler sultanlar, elinize sağlık!

arayış içinde olmaktır. kendini aramak, bulma yolunda adım atmaktır. hatta bulamamaktır. tıpkı başka bir dine inanan insanın öbür dinleri derin bir araştırmayla incelemesi gibidir. yani normaldir, normal. bu insanlar neden inanıyor, ne anlatıyor bu din diye sorgulamanın nesi kötü olsun? hata bunun neresinde? yukarıda da söylendiği gibi inanlar sevap yazılıyor der, kutsal kitabın neyden bahsettiğine bakmaz, umursamaz. inanmayanların araştırması ise hoşlarına gitmez.

mavidir. sanırım yani. gri de olabilir. ikisinden de, ortaya karışık işte.

kalpsizmişsiniz gibi davranılmasına dayanmak, ses çıkarmamaktır.

kurgusal hayatların dünyasına fazla kaptırmış insan tipi.

tuttu.
harry potter hayranısın.

hayatımı kitap satırlarına taşımak istemezdim, demişti değer verdiğim birisi.

soğuk duşa alıştıran durum.

bu durumda olan insan kahvaltıda ne yiyeceğini dakikalarca düşünür durur... sağlıklı bir şeyler yemenin bile inanılmaz pahalı olduğu bir ülkede bir yere kadar giyim, kozmetik pahalılığına tamam dersin ama yemek ya yemek bir marul ne bileyim bir sebze neden bu kadar pahalı olur..

hadi pahalı olmasını ve kahvaltı olayını geçelim en basitinden şöyle güzel bir salata yapmak için girdiniz markete. bütün sebzeleri almanız, iyisini kötüsünü, çürüğünü çarığını ayırıp tazesini seçmeniz sonra da hepsini eve taşıyıp yıkamanız, doğramanız, hazırlamanız... başka ülkelerin marketlerinde hazır paketlerde doğranmış yıkanmış salata görmek içimi acıtıyor...

keşke bu kadarla bitse. insanların "zayıflamaya mı karar verdin, yapamazsın ki, yemeye benzemez becerebilecek misin" gibi saçma laflarını saymıyorum bile. zor kardeşim zor, bırak diyet yapmayı insan olmak, insan kalmak zor.

(bkz: memento mori)
"fani olduğunu hatırla", "öleceğini hatırla", "bir gün öleceksin, bunu hatırla ve şimdi yaşa."

hayallerim işte. çok basit ama çok önemli hayallerim. beni ben yapacak hayallerim. bu bağlıyor beni nefret ettiğim dünyaya delicesine.

saçlarımı uzun seven birini üzmek için acımadan defalarca kez yaptığım eylemdir. bir daha asla uzatmam. böyle kısa olması bilmiyorum özgür hissettiriyor işte.

unutma. intikam peşinde koşma ama olanları unutacak kadar aptal olma. ve son olarak kimse ama hiç kimse vazgeçilmez değildir. özellikle bunu sakın unutma.

ders notlarımla ve 1k'a alıntı yazmam gereken kitaplarımla bakışıyorum..

daha ilkokula, ortaokula çok acayip ama liseye giden çocuğunun çantasını taşıyan ebeveynlerin "aman incinmesin aman yıpranmasın" diyerek küçük çocuklarını bir birey olarak saymamalarının sonucudur.

5-10 yaşlarında dahi olsa ona insan olduğunu, bir birey olarak kendi sorumluluğunu bilmesi gerektiği öğretilmelidir.

özellikle şiddet göstermek, iğneleyici sözlerle "sen yapamazsın, zaten yapamadın, hiçbir işe yaramıyorsun" gibi şevk kıran sözler daha o yaşlarda bile büyük yaralar açar çocuklarda. özgüvensizlik problemi ise kaçınılmaz olur. bilinçli olmak gerek, ebeveynler açısından.

aslında sadece ebeveynler yüzünden ortaya çıkan bir problem değil muhtemelen. akran zorbalığı öyle illet bir şeydir ki izlerini silmek çok çok zordur.

akranlarının zorbalığına uğrayan bir çocuk da özgüvensizlik yaşar. çocuk büyütmek de zor, çocuk olmak da.

bir telefonun ömrü bozulana kadardır. misal ben, üretimden kalkan telefonumla 5. yılımızı bitiriyoruz. sağ üst köşesinde yanan renkli ışıklarıyla bana bildirim geldiğini hatırlatması ve harçlıklarımı biriktirip almış olmam.. bunlar benim için çok değerli. daha ne kadar beni bırakmaz bilmiyorum ama çok seviyorum. 16 gb olması ve beni whatsapp'a girmeye alıkoymasına rağmen... para yok kardeş para bir daha nerde bulurum 1400 liraya böyle telefon.. bozulana kadar beraberiz

gördüğüm kötü ve korkarak uyandığım bir rüyadan "tamam geçti" diyerek kendimi sakinleştirmeye çalışmam. bu sabah, yalnız hissettim.

özyeğin üniversite'sinde elektrik elektronik mühendisliği okuyan aynı zamanda youtube'a yks senesini anlattığı, resim defteri turu, ev mi yurt mu vb. şeklinde içerik üreten taze youtuber. haru isminde minik ve çok tatlı bir kedisi vardır.

youtube yorumlarında çoğunlukla "neden durgunsun" vb. yorumlarını görebilirsiniz. pek jest ve mimik kullanmayan abuk subuk kamera hareketleriyle başınızı döndürmeyen oldukça sakin bir kişidir.

bu sakinlik sizi biraz ürpertebilir tabi. kendisi gibi gençlere yol gösterebilecek, çeşitli videolarıyla kendini dinletebilen birisi engin.

an itibariyle 10.800 abonesini bulunuyor.

sakinliğinle insanı dinlendiren, koltuğa uzanıp "canım şu an böyle video çekmek istedi." diyerek çektiğin samimi videolarda başarılar dostum.

(link: m.youtube.com/c/EnginDeniz%...)