violet yazar profili

gündemdeki birkaç haberi okumak bütün günün zehir olmasına yetiyor.
tecavüz, cinayet, ekonomi, deprem, torpil...
bir daha huzurla yeni bir güne uyanabilecek miyiz bilmiyorum. benim düzeleceğine dair umudum kalmadı artık. sadece hayatta kalmak için yaşıyor gibiyiz.

(bkz: predestination)
türkçeye kader olarak çevrilmiş bilim kurgu filmi. mutlaka sağlam ve açık bir kafayla izlenmesini öneririm çünkü film bittikten sonra beyin yanmış oluyor. güzel bir plot twist örneğidir.

dipnot: filmin başlığına girilen bazı tanımlarda ağır spoiler var, okumayınız.*

uluslararası geçerliliğe sahip, ingilizce dil seviyesini belirlemek için yapılan sınav.
aylardır "yarın kesin başlıyorum!" diyerek sürekli çalışmayı ertelediğim sınav aynı zamanda. yurt dışındaki okullar için kaç başvuru dönemi kaybettim bilmiyorum. artık çok geç olmasın ve yarın kesin başlayayım en iyisi.*

başlık için ben de bir yorum yapayım öncelikle. tekrarlandıkça kulağa/insana manasız gelen kelimeler*
şöyle ve böyle kelimelerini birkaç cümlede art arda kullanınca oldukça manasızmış gibi hissediyorum. şööle, bööle oluyor bir yerden sonra.

tam kahvaltıya pişi yapacakken karşıma çıkan başlık.
neyse ki henüz elimi kirletmemiştim.*

(bkz: sabır sabır ya sabır)

sıradan bir gündü benim için. rahatsız edilmeden çalışıp işlerimi hallettim. bunu olumlu olarak değerlendirip 10 üzerinden 7 puan veriyorum güne. henüz bitmediği için negatiflikleri de çağırmayayım şimdi.

noktalama işaretlerinden önce boşluk bırakılmaz; sonra boşluk bırakılır.

insanların kafayı yediğinin başka bir kanıtı. simülasyon ayarları bozulmuş da insanlar rastgele tuşlara basıyor gibi hareket ediyor. nerden ne geleceği, kimin ne söyleyeceği tahmin edilemez oldu.

(bkz: fullmetal alchemist brotherhood)

hafızam silinse de silinmese de izlerken aldığım zevkin asla kaybolmayacağı anime.

2024 paris olimpiyatlarında oynayacağımızı garantileyen maç. yarın belçika ile son maçımız var. seriyi 22 yapıp olimpiyatlara kadar bekleyelim. sonra gelsin altın madalya.

efsanevi bir soundtrack'e sahip olan film. adını gördüğümde bile kafamın içinde çalmaya başlar.

o ceza fazla olmamış mı diye düşündüren olay.
3 şınav, 5 mekik verilseydi de yeterli olurdu bence.

piknik yaptıktan sonra çevredeki çöpleri de toplayıp atan bir babanın yetiştirdiği biri olarak asla tahammül edemediğim insan tipi.
her yiyip içtiğini oraya buraya savurmak yerine bir poşette toplayıp çıkarken çöp konteynerine atmak en fazla ne kadar zor olabilir ki?
bu insanlar yolda yürürken yere çikolata ambalajı da atar, arabada giderken camdan su şişesi de.

şu an sıralayamayacağım kadar çok kırmızı çizgim var benim. hayatımın her alanında koyduğum kurallarım var. öyle kolay kolay çiğneyemiyorum. taviz verdiğimi fark ettiğim an bıçak gibi kesiyorum. orta yolum yoktur. ya doğrudur ya yanlış. bazen zorlaştırıyor hayatımı ama genel olarak memnunum bu durumdan. kendimi dinliyorum çünkü bir başkasını değil.

çok değil birkaç sene önce gece geç saatte eve döndüğümüzde korkardık ya da yanlışlıkla tenha ve tekin olmayan bir sokaktan geçtiğimizde. şu an öyle bir hal aldı ki ne metroda güvendeyiz ne vapurda. yolda yanımızdan geçen birinin nasıl bir ruh hastası olduğunu da bilemiyoruz sabıkalı bir suçlu olup olmadığını da. biriyle göz göze gelmekten bile çekinir olduk.
geçen gündüz vakti yürürken sırtında baltalı dev gibi bir adam kendi kendine konuşarak tam karşımdan geliyordu. aklı tam yerinde değildi belli. yanımdan geçip gitmesi bir 10 saniye sürdü ama bana 1 saat gibi geldi. korku dolu bir halde adımları hızlandırarak yürümeye devam ettim. yolda karşısına çıkan kadını samuray kılıcıyla öldüren manyak geldi bir anda aklıma. ne yaşıyoruz biz dedim ya. ne yaşıyoruz biz?

geleneksel her yazın başında yapılan planlar ve bunların hayata geçirilmemesi durumu.
hızlıca ielts çalışıp, sınava girip, almam gereken minimum skoru elde edecektim güya*
kitaplarım masamın üzerinden bakıp kıs kıs gülüyor şu an.

yazın sıcağından kurtulmuşken, yağmur çamur da başlamadan güzel havaları değerlendiren insan.

günaydın sözlükçüüm. 4 yılın sonunda şükürler olsun cumartesiyi de tatil ilan edebildim. çok mutluyum cumartesi kahvaltısı davetlerine katılabiliyorum artık. keyif kahvesi sen güzel bir şeymişsin.*
kendi işini kurduğunda patron olacağını sanan yazar arkadaşlarım söylemek isterim ki öyle bir şey yok maalesef. kendi işinin patronu olmak demek gece gündüz aklında iş olması, cumartesi pazar demeden çalışmak demek. uzun uğraşlar ve emeklerin sonucunda belli bir düzene oturtup önce pazarı sonra da cumartesiyi boşa çıkardım.* en zoru resmi tatillerde, pandemide bayramda seyranda iş bekleyen müteahhitleri alıştırmak oldu tabii ama ben kazandım.*