tekrarlandıkça manasız gelen kelimeler

peşi sıra bir kelimeyi söyledikçe akla ve kulağa saçma gelmesi.

mesela muppet show da snowths yaratıklarının söylediği şarkıda var, mahna mahna, mahna mahna, mahna mahna, mahna mahna, mahna mahna, mahna mahna, mahna mahna, mahna mahna, mahna mahna, mahna mahna...

buradan

neyse gece gece biraz komiklik vs olsun diye bu örneği verdim ancak var böyle bir gerçek.

bütün kelimeler.

başlığı 5 kere okudum. öyle bir başlık.

kastedilen şey "semantik doygunluk" (semantic satiation), yani peşi peşine, aralıksız aynı sözcüğü tekrarladığımızda sözcüğün anlamını yitirmesi. en çok çocukken yapardık, eğlenceli olurdu; kapıkapıkapıkapıkapı.

hemen her çocuk bunu yapar ama bu her sözcük için geçerli değil. birden fazla anlamı olan sözcüklerle bunu yapamıyoruz. mesela, tdk'ya göre en çok anlamı olan * sözcüklerden biri olan "çıkmak" sözcüğü ile bu doygunluğa-anlam yitimine ulaşmak zor.

bilim insanları bu tekrara dayalı sözcük anlamsızlaşmasının nedenini eylem sırasında sinirlerin adeta "uyuşuyor" olmasına bağlamışlar.

"dönüşüm etkisi" (transformation effect) denen şey de böyle bir şey. aynı kelimeyi sık tekrarladığımızda kelimenin anlamsızlaşması değil manasının değişmesi. evevevevevev ---> ve gibi.

başlık için ben de bir yorum yapayım öncelikle. tekrarlandıkça kulağa/insana manasız gelen kelimeler*
şöyle ve böyle kelimelerini birkaç cümlede art arda kullanınca oldukça manasızmış gibi hissediyorum. şööle, bööle oluyor bir yerden sonra.

(bkz: özür dilerim)

sürekli özür dilemenin manasızlığı.
özür dilenecek şeyi yapmamaya dair çabasızlığı.
tam bir baş belalılığı.

bu da benim bakış aşım.

her kelime... çünkü tekrarlanan her kelime anlamsızlaşıyor bir müddet sonra. sonra da 'ulan bunu kim bulmuş' ya da 'bu kelime niye böyle' diye düşünüyorsun.*