wait_burik_wait yazar profili

bugün günlerden senden sonra
aşk bir mevsim, gelmez bir daha
yalnız kalmak korkutmaz ki
alışır bu şehir, alışır elbet yokluğuna

aşk bir mevsim - pinhâni

bir ressam bir eserinin daha iyisini yapabiliyorsa yapmaz mı, sebebe gerek var mı

genlerde varsa kurtuluş yok be usta

hayatı ve varlığımı sürekli sorgulamaktan bıktım. içimde öyle bir korku ve sıkılmışlık var ki. öyle ki hem yaşamaktan sıkıldım hem de öldükten sonra gideceğim yerde sıkılmaktan korkuyorum, bu da canımı daha çok sıkıyor. yok olmaktan korkuyorum, ama yok olmayacaksam olacaklardan da. garip bir depresyon ve iç sıkıntısı halindeyim. işin garibi bunu kimseye hissettirmiyorum. günlük yaşantımda oldukça sakin hatta neşeli esprili eğlenceli çok gülen biri olabiliyorum. herşey normalmiş gibi yaşıyorum geziyorum eğleniyorum çalışıyorum. çok sevdiğim insanlarla vakit geçiriyorum. ama bazı anlar öyle bir içim sıkılıyor ki içimde yaşayıp içimi kanatıyorum. sonra içimde kabuk bağlayıp tekrar hayata devam ediyorum.

işte böyle bir dedlilik içindeyim. şuan bunu iş yerimde ufak bir kahve molası içinde aklıma geldiği gibi yazıyorum. okuyana, anlayana, empati kurana selam olsun.

hem cimslerim kendilerini bir halt zannetseler de özgüven problemleri yüksektir. egolarını tatmin etmek için atadan gelen erkeğin egemen olduğu zavallı kültürü de kullanarak kadınlara sürekli baskı kurarlar. kadınların çalışması, okuması vs vs. işlerine gelmez. ekonomik özgürlüklerini kazanmış kadınlar erkek için köle kaybıdır, çünkü onlara hizmet edecek köle isterler.

gibi gibi

ve aslında onun için hiçbir anlam ifade etmeyen bir aşkı yaşamıştı yıllarca, ihanet dolu, yalan dolu, fedakarlıkların boşa olduğu, her nefesin ciğere huzur doldurduğu yıllar hep yalandı ve kordu aslında içindeki, yavaş yavaş onu içten yakan.

zaten ölüp gidicen, yap işte ne yapacaksan

hiçbir şehre sevdalı değilim, bazen dünyaya ait olmadığımı da düşündüğüm olur. ama bir yeri terk etmiyorsam içinde benim için çok değerli biri vardır.

bırakmakla dertlerden kurtulacak olsam bırakırdım, yüküm hafiflerdi. bir de şöyle birşey var, insan en büyük derdi kendisi olunca bırakması için ölmesi gerek.

kardeşimin kedisinin adı

türk lirası

ileride sırf para kazanmak için yapmak zorunda olduğunuzu düşündüğünüz, hiç zevk almadığınızı hissedecek bir mesleği seçmeyin. ben yaptım siz yapmayın.

uzun zaman sonra yeniden başlayacak olmanın heyecanı. yarım kalanları devam ettirecek olmanın hevesi

kafası en rahat insandır. hiçbir beklentisi yok, umudu yok, korkusu yok. herşeyin geçici olduğunun bilincinde. hatta bazen yaşadığı hayatı bir oyun gibi, bir rüya gibi algıladığı olur. birgün uyanacak ve herşeyi unutacak. kimseyi hatırlamayacak, kimse de onu. yediği kazıklar, aşık olduğu kadınlar, gezdiği diyarlar , yaşadığı kavgalar herşey toz bulutu olacak. işte bunun bilincinde olmanın inanılmaz hafifliği ile boşa almış, freni patlamış yokuş aşağı inen kamyon misali salmıştır kendini.

bi de sarımsak

benim çevremde her dönem, bana denk gelmez ama

sahile vurmuş deniz ayısı fotosu aratın bulun işte yormayın beni

benim eşim beni bilir, kendi gitmek istemez zaten

sorun dünyada değil, insanlarda