şehri terk edemeyen yazarlar veritabanı

onar kendini biliyor

otobüs parası olmuş bin küsür. dolmuş deseniz öğrenci 11 sivil 17 ( mersin) bu şehri nasıl terk edelim?

kronik heybeliada yetmezliği var. yoksa bir dakika istanbul'da kalmam.

nazan öncel'den 'gidelim buralardan' şarkısını armağan ettiğim yazarlardır. benim ne zaman gidesim gelse dinlerim.

hiçbir şehre sevdalı değilim, bazen dünyaya ait olmadığımı da düşündüğüm olur. ama bir yeri terk etmiyorsam içinde benim için çok değerli biri vardır.

şehir içinde bir yerlere giderek yine "hayat değiştirme" şansına sahip bireylerdir.

şehirde yaşamayı terk edemem çünkü ben beton seviyorum, kalabalıktan hoşlanıyorum. apartmanlar, fabrika bacalarından yükselen o siyahımsı dumanlar benim vazgeçilmezim. bazen boylu boyunca uzanıp asfaltı yalarım hatta.

şehir derken tek bir şehirden bahsetmiyorum, herhangi bir şehirde yaşayabilirim ben. köyde de yaşarım orada büyüdüm sonuçta ama tercih etmem. imkanım varsa da asla köye taşınmam. bana garip geliyor insanların köylerden arazi alıp ufacık bahçelerine domates biber ekmeleri. seviyorlar bir de çamurda oynamayı. üniversite bitene kadar çamurun içinden çıkmamış biri olarak söylüyorum hiç gerek yok mayk. köy hayatı uzaktan bakınca romantik ve güzeldir, içine girip yaşayınca değil. gerek imkan ve olanak olarak gerek insanları olarak geçerli bu dediğim.