yanibuyasta yazar profili

win7 kurulu bilgisayarıma saatler sonra çalışmayı durduracak arayüz. içindeki oyunlarıma erişemeyeceğim artık. benim win10 veya 11 kullanmamak bir tercihim olamıyor mu ya bir tüketici olarak? parasını verip aldığım oyunları oyunlarıma erişememek beni mağdur yapmıyor mu? şu an ben mağdur değil miyim?

elbette iyi seneler, elbette

çizgi diziler sayılmıyor sanırım, o halde yalan rüzgarı. okuldan gelince ananeme geçerdim, sabahçı olduğum zamanlardı. öğlen vakti, yanlış hatırlamıyorsam trt'de, bu dizi yayınlanırdı. ben takip etmiyordum ama ananemin yanında resim yaparken, kitap okurken maruz kalıyordum. çok sıkıcı bir dizi olduğu kalmış aklımda. ilk izlediğim yabancı dizi bu. vahşi güzel vardı bir de, natalia oreiro çok güzel olduğu için ona dikkatimi veriyordum. o daha eğlenceliydi. onu da kanal d veriyordu sanırım.
kendimi bilerek izlediğim ilk yabancı dizi de sanırım seinfeld. tnt veriyordu onu da televizyonda. dizinin ortasında stand-up'a geçince oldukça şaşırmış, takip etmeye karar vermiştim. çok orijinal gelmişti o zaman için, ki sanırım hala da öyle denebilir.
xena, herkül, hayvanların efendisi, full house falan da var ama sanırım yalan rüzgarı ve vahşi güzel daha eski.
bir de bizim sınıfta kobra takibi çok popülerdi, herkes pek severdi. hiç ısınamadım o diziye. ana karakterlerden biri türk'tü, semih isminde. hatırladığım tek şey bu.

inio asano'nun yedi yıl süren mangası. punpun adlı ana karakterin ilkokul yıllarından yirmili yaşlarına kadar büyümesini anlatan bir "coming of age" hikayesi. punpun ve ailesi, mangadaki diğer karakterlerin aksine, bir ördek şeklinde, basitçe çizilmiş; tabii bunu sadece okuyucu biliyor. diğer karakterler onları normal insan olarak görüyor. ilk bakışta en çarpıcı özelliği bu. ama elbette ki bundan çok daha fazlası.

13 volume ve 147 sayıdan oluşan bu manganın ana hikayesi, punpun ve ilk sayıda punpun'ın okuduğu okula transfer olan aiko arasındaki aşk. bunun dışında pek çok arc var elbette. dayısının, okul arkadaşlarının, annesinin, yaşı ilerledikçe tanıştığı insanların da hikayeleri zaman zaman merkeze oturuyor. ana hikaye akıcı, sürükleyici ancak bu yan hikayelerin de çoğu iyi kotarılmış. aralarında biraz daha üstünkörü ve havada kalmış olanları da var elbette.

punpun ve aiko oldukça iyi yazılmış, çok boyutlu, kompleks, gelişen ve değişen karakterler. hikayeleri ve yolculukları boyunca ne yapacaklarını kestirmek pek mümkün olmuyor. özellikle punpun geçirdiği değişimler, hayata dair fikirleri, tepkileri çok iyi yansıtılmış, kolayca özdeşleşme sağlanıyor, pek çok açıdan oldukça uç bir karakter olsa da.

ülkemizde henüz çok popüler değil ve türkçe baskısı an itibariyle yok, daha hiçbir yayınevi haklarını alıp da çevirmedi ama yakın gelecekte çıkacaktır diye tahmin ediyorum. ingilizce baskısını edinmek mümkün fakat kur nedeniyle pahalı. internette ise hem ingilizce hem de türkçe çevirisini var. japonca aslını okumadığım için çeviriyi değerlendirmek mümkün değil ama yine de ingilizce çevirisinin akıcı ve fena olmadığını söyleyebilirim.

mangaya ya da genel olarak çizgi roman dünyasına uzak insanların da çok keyif alabileceği bir seri bu; kafada, manga deyince otomatik oluşan klişelerin çok azı mevcut. hele ki shounen klişeleri hiç yok. depresif, pesimist, gerçekçi, şok edici, hüzünlü ve oldukça kara bir tona sahip; ördek çizimler yanıltmasın. hatta fazla depresif ve dark bulup yarıda kesen okuyucu yorumları da gördüm internette.

tıpkı lolita gibi belli ahlaki endişelerle yaklaşılmaması gereken kitap. nihayetinde bu kitap bir televizyon haberi değil bu nedenle ona göre reaksiyon verilmeli. tv'de bu ilişkiyi haber olarak görüp ayıplayabilir ve dejenere bulabilirsiniz ancak aynı hikayeyi edebi formda zevkle okuyabilirsiniz. bu iki tepki de aynı bünyede barınabilir.
kitabın ana karakteri, doksan yaşındaki emekli gazeteci de humbert humbert ile pek çok açıdan paralel. birtakım ahlaki değerlere aykırı hareket eden böylesi karakterlerin nahif, ince, sanatsever, kibar resmedilmesi ve üst sınıftan seçilmesi de oldukça ilgi çekici. marquez'in son romanı, en iyisi mi bilemem. ama tavsiye ederim.

2=1
kim o, deme boşuna...
benim, ben.
öyle bir ben ki gelen kapına;
başdan başa sen.

şiirinin de sahibi şair.
"sen" zamirinin bol kullanıldığı bir şiirin kimin olduğuna dair bir bahis oynayacaksanız, paranızı özdemir asaf'a yatırmanızı tavsiye ederim.

turgut uyar'ın "su yorumcularına" şiirini de ferhan şensoy, "ferhangi şeyler" oyunu için besteleyip okumuştur.

ben ne güzel işerim güneşe karşı
arkamda medrese duvarı önümde çarşı

bir sürekli kaşınmadır yaşadığım
törelere ve alışkanlığa karşı

geldim gittim geldim bir şey bulamadım
üzüldüğüme ve yorulduğuma karşı

ah aklıma her şey gelir, her şey gelir
doğan güne karşı batan güne karşı

sözde kirlettiğimiz bütün her şey duruyor
bak ne diyorum sana, ele güne karşı

biz duralım bir sürekliyiz duralım
durukluğa, tüberkiloza ve uranyuma karşı

durduk, ateş besledi, kuşları sürekledi
arkamız medrese duvarı önümüz çarşı

güneşe güneşe karşı

gerçi ferhan şensoy, bu şiirin sözlerini yuvarlamıştır belki turgut uyar çok kızar.

benim de şu ara okumakta olduğum orhan pamuk kitabı.
cinayet teması, kitapları konu edinen kitap olması, üstad-çırak ilişkileri hasebiyle gülün adı'nı çağrıştırdı okurken. gülün adı'ndaki mimari zenginlik burada resim sanatında mevcut.
bu iki kitap arkadaş olurdu gerçek hayatta.