1846-1912 yılları arasında yaşamış usta
heccavdır, en çok şu dörtlükle bilinir:
vakt-i istibdatta* söz söylemek memnu idi,
ağlatırdı ağzını açsan hükûmet ananı.
devr-i hürriyetteyiz* şimdi değişti kaide,
söyletirler evvela, sonra s..erler ananı.
şiirlerinde neden isim kullanmadığını şöyle açıklar:
ekserî hicvimde ta'yîn-i esâmî eylemem,
fikr-i mahsûsumca bu hâlin şudur ki mûcibi:
isterim her bir denîye kabil-i tatbîk olup
kullanılsın her biri bir numarasız gözlük gibi.
ekserî: çoğunlukla
tayin-i esâmî: adları belirtme
mûcib: gerektiren, gerekçe
denî: alçak
kabil-i tatbîk: uygulanabilir
bir de mezar taşını iki kez çalan eşeklerin akıllarına karpuz kabuğu sokmuş olan şu
kitabe-i seng-i mezarı vardır:
kabrimi kimse ziyaret etmesin allah için
gelmesin, reddeylerim billah öz kardaşımı
gözlerim ebnâ-yı âdemden ol rütbe yıldı kim
istemem ben fatiha, tek çalmasınlar taşımı
ebnâ-yı / ebnâ-i âdem: insanoğlu
devamını gör...