2020 tiyatroları

salgın döneminin getirdiği sosyal mesafe kuralları , insanların toplu etkinliklerden çekinceleri ve ülkedeki ekonomik düzeylerin dalgalanmasından dolayı bir çok tiyatrocuyu sıkıntıya sokmuştur. bir çok ekonomik ve psikolojik zorluklarla karşı karşıya kalan tiyatrocular başlarda ülkemizde sanatın insan varlığına armağan olduğu düşüncesiyle eski tiyatro kayıtlarını ücretsiz bir biçimde halka açmıştır. bununla beraber ceplerine girmeyen 5 kuruş para sonucunda sorunlarını daha gür dile getirmeye başlayıp belediyeler ve bir çok kurum tarafından az da olsa ''normalleşme süreci'' içerisinde sosyal mesafe kurallarını çiğnemeden sponsorlu veyahut canlanma haraketi altında düzenledikleri tiyatrolarla ayakta kalmaya çabalayan ülkemizin evlatlarının, yani ''bizden'' birilerinin içerisinde bulunduğu topluluklar..
evet evlerde oturmaya, kamp sandalyelerimizi alıp doğanın keyfini çıkarmaya alıştık , işe gitmek zorundayız , canımız sıkıldığı için arkadaşlarımızla cafelerde oturuyoruz veya ufak da olsa bir kesim hala tiyatrolara koltuk sayısı yarıya düşmüş olsa dahi gidiyor.. ama bunun kökten bir çözüm olduğunu veya olabileceğini düşünmüyorum. farklı çözümlerin ,bizler ve bizden olanlar için sonucunun mutlu günler getirmesi ümidiyle..

yeterince ilgi gösterilmeyen tiyatroya birde virüs salgını vurması sebebiyle bazı sahnelerin kapatma kararı aldığı zamanlardır.

tiyatroya tekrar kavuşmak dileğiyle.

en son şubat 2020'de gidebildim. o kadar özlüyorum ki...

size bir anımı anlatayım. 2020 ilkbahar aylarında tiyatroya bilet aldım ve sevgilimle gideceğim neyse tiyatro ıssız bir yerde hava da kararmış, tiyatronun başlamasına 10 dakika var yada yok. ıssız yoldan yürürken birden köpekler havlamaya başladı ve sevgilim elimden tuttuğu gibi benimle birlikte koşuyor ve ben 15 tane köpeğin bizi kovaladığını düşünüyorum o arada. sonra tam sola dönmemiz gerekirken ben hızımı alamıyorum tuttuğum eli de bırakarak bir kartalın gökte süzülmesi gibi yere paralel süzülüyorum. yüzükoyun yerde yatarken köpeklerin beni ısırmasını ve mevlama kavuşturmasını beklerken bizi köpeklerin kovalamadığını hatta köpeklerin tellerin arkasında olduğunu fark ediyorum.(iki hafta kafam gözüme kadar morarmıştı.)