6 temmuz 2025 beş askerin mağarada metan gazından şehit olması

ırak'ın kuzeyinde bir mağarada yapılan aramalar sırasında 19 askerin metan gazından zehirlendiği, 5 askerin şehit olduğu bildirildi.

milli savunma bakanlığından yapılan açıklamada, "pençe-kilit harekatı kapsamında 28 mayıs 2022 tarihinde icra edilen mağara arama-temizleme faaliyeti sırasında, teröristlerin açtığı ateş sonucu piyade üsteğmen nuri melih bozkurt şehit olmuş, yoğun ateş nedeniyle naaşına ulaşılamamıştır. bölge kontrol altına alınmış, teröristler etkisiz hale getirilmiş ancak tüm aramalara rağmen şehidimizin naaşına henüz ulaşılamamıştır. arama çalışmalarında, naaşın bulunabileceği tüm alanlar özel teşkil edilen ekiplerce titizlikle taranmaktadır.

devam eden arama faaliyetleri kapsamında; pençe-kilit harekat bölgesinde bulunan, önceden hastane maksadıyla kullanıldığı bilinen, teröristlerden temizlenmiş olan 852 rakımlı tepedeki bir mağarada 6 temmuz tarihinde yapılan arama-tarama faaliyeti sırasında 19 personelimiz metan gazına maruz kalmış, derhal hastaneye sevk edilmiş; yapılan tüm müdahalelere rağmen 5 kahraman personelimiz şehit olmuştur. bölgede kurtarma faaliyetleri tam teçhizatlı afad ve tsk ekiplerinin koordineli çalışmalarıyla devam etmektedir. bizleri derin bir acı ve üzüntüye boğan bu elim olayda hayatını kaybeden aziz şehitlerimize allah’tan rahmet, kederli ailelerine, türk silahlı kuvvetlerimize ve asil milletimize başsağlığı ve sabır; etkilenen personelimize acil şifalar dileriz" denildi.

siz hiç şehit haberi vermeye gittiniz mi ailesine? sabah daha mesaiye başlamadan bir mesaj düşer önünüze. yukarı köyden/mahalleden ahmet oğlu mehmet şehit düşmüştür. gereği yapılsın, ailesi bilgilendirilsin. yarabbim dersin, dağa çıksam günlerce  aç susuz kalsam da şu haberi vermesem ama çare yok, giyersin tören üniformanı, birkaç mehmetçikle birlikte, hastaneden gelen ambulansı da  alırsın arkaya, düşersin yola. vatandaş da öğrenmiştir artık, önde bir askeri araç arkada bir ambulans geliyorsa bu bir eve ateş düştü demektir. yaklaştığın her kasaba veya köyün buz kesildiğini hissedersin.. içinden geçtiğin her yer sessizleşir. köye varırsın.. askerde evladı olan her haneden inceden bir sızının yükseldiğini, aman bizim eve doğru gelmesin diye neredeyse dua edildiğini duyarsın. bütün köy donmuştur adeta, çocuklar koşmaz, kuzular melemez, kuşlar bile uçmaz. herkes büyülenmiş gibi izler seni, hangi eve gidilecek diye ızdırap dolu bir merak sarar ortalığı.şehidin evine doğru yaklaştığında, bahçedeki ihtiyarın büyülenmiş gibi sana baktığını, bacaklarının titrediğini, elindeki bastonla zar zor ayakta durmaya çalıştığını görürsün. ayakların geri geri gider. bahçedeki çocuklar eve doğru koşar. pencerelerde bir hareket başlar ve kapının önüne telaşla bir ana çıkar, bir sana, bir arkandaki mehmetçiklere, bir de ambulansa bakar,atar kendini yere. oğlu daha toprak altına girmeden o ana düşer toprağın üstüne. kimi ana önce sana doğru koşar, son bir umutla “yaralı, yaralı değil mi komutan” der, dizlerinin bağı çözülür, çökersiniz birlikte yere, o ağlar sen ağlarsın, gözyaşları birbirine karışır, hemşire elinin titremesinden, gözünün yaşını silmekten sakinleştiriciyi yapamaz bile. kimisi gördüğü rüyanın gerçek olduğunu, yerinden çıkan yüreğinin toprağa girdiğini anlar, hiç birşey diyemez yığılır kalır. babalar.. o babalar, fidan gibi evlatlarını feda eden o babalar.. sicim gibi gözyaşları dökülürken gözünden, acıya garkolmuş bir gururla, “vatan sağolsun, vatan sağolsun şehit babasıyım ben” diyeek sessiz çığlıklar atar. kimi içine akıtır gözyaşlarını, kimi donar kalır, kimi günlerce konuşamaz.. kimi dua eder kimi beddua.. kimi kendi saçlarını, kimi saçlarımızı yolar, ne şapka kalır başınızda ne rütbe omuzlarınızda, söker atar. asıl büyük kıyamet bir-iki gün sonra kopar. gerçekle yüzleşme günüdür. bu sefer cenazeyle birlikte varırsın köye.. tören mören hak getire. köylü alır şehidini omuzlarına, yer yerinden oynar, ne protokol kalır ne düzen. tekbir sesleri feryada karışır. kimi evladımı en son haliyle hatırlamak istiyorum der, görmek istemez cenazesini. kimi de illede göreceğim der,gösteremezsin ki; ya yüzü yoktur ya da bacağı. zar zor törene geçilir. bir üsteğmen elinde daha önce de okuduğu, sadece isim hanesi değiştirilmiş standart metni okur, “kanı yerde kalmayacak” der bitirir konuşmayı, tabuta sarılmış analar, babalar, bacılar, gardaşlar bunu duymaz bunu, duysa da inanmaz.zevat, öğle yemeği ile bir önceki randevu arasına sıkıştırdığı şehit cenaze törenine katılarak görevini yapmış olmanın huzuru içinde, vicdanı rahatlamış bir şekilde köyden ayrılır.
orada bir mezar, bir bayrak, bir ana kalır..emekli j. alb. hilmi alıcı'nın yazısından