60 percent

bak ben silvio berlusconi'yle tanışmadım, santa monica limanında bulunmadım, erkekler tuvaletinde kendisini sıkıştırmadım ama kendisiyle yozgat'ın tüm tarihi miraslarını gezme şansı bulduğum yazardır.

bu kültür gezisi yaklaşık on beş saniye sürdü ancak hoşsohbet biri olduğu konusunda bana güvenebilirsiniz.

(bkz: kalemine kuvvet yiğidim)

her an sözlük’teki başka bir yazarla bir yerde çıkabilecek olan kişi. bir gün paris'te bir kafede kahve içerken, bir gün amerika’nın ıssız bir adasında partilerken görüntülenebilir.

yazdıklarını keyifle okuyoruz efenim.

çok çok sürükleyici nickaltları yazan yazar severek okuyoruz efenim

hoş sohbet, muhabbet bir yazar. anlattığına göre aynalara küskünmüş kendisi.*

gece gece yazar arkadaşlarıyla olan hikâyelerine daldığım yazar. *
(bkz: sardı sarıyo güzel)

tanışma hikayemizi eksik anlatmış yazardır.

kendisi çok başarılı bir mühendisken ben de yedek parçacı olarak sanayide kendi halinde, aç bırakmayan bir dükkanın sahibiydim. albay emeklisi dedemin adam olması için zorla gönderildiği sanayi aynı zamanda. kendisini çok sever, saygı duyarım hâlâ. dedemin bir sözünü hiç unutmam “sanayide içtiğin çayın tadını hiçbir starbucks’ta arama torunum.”

dedemin bu sözlerinin de etkisiyle franchising üzerinden starbucks açmaya çalışsam da bütçem yetmedi, hem çocuğuz daha o zamanlar, nerede gezer o kadar para? ben de ilerleyen zamanlarda sanayide, hem sanayi çayının tadını unutmamak adına hem de dedeme olan saygımdan dolayı yedek parçacı açtım. bir de küçük bir atölyem var, orada da zor bulunan parçaların dökümünü yapıyorum.

hafta sonu saat 4-5 civarı evimde uzanırken hükümet kanadından sevdiğimiz bir ağabey aradı. “yardım göndereceğimiz kargo uçağının bir parçası eksik, eğer mümkünse bugün içerisinde dökebilir misin?” diye bir ricada bulundu. parçaya ait verileri gönderirseniz neden olmasın diyerek o gün açmadığım dükkana gidip, kalıbı çıkartıp dişliyi bir güzelce döktüm. 3-4 saat içerisinde de hazır edip dişliyi benden isteyen kişiyi aradım. gece 11’den sonra kadife sokak karga’ya bir mühendislerini göndereceklerini söyleyip bir de fotoğrafını gönderdiler. ben de dişliyi kaybetmemek adına anahtarlığıma taktım ve aç olan karnımı doyurmak için bir yere gittim. saat yaklaşmıştı ve hemen karga’nın yolunu tuttum. nihayet erkenden gelebilmiştim.

karga’ya girip gözlerimle mühendisi bir yokladım ama yok, daha gelmemişti. barda oturup bir şeyler içerken anahtarlığı da elimde bir o yana bir bu yana sallamaya başladım. derken beklenildiğinden tamamen habersiz, fotoğrafından çıkarttığım mühendis geldi. dönüp selam verdim ve oturabileceğini söyledim. yaptığı işlerden, gezdiği yerlerden ve ayakkabılarımdan bahsetti. sonra da dişliye gözü takılıp içerisinde bulunduğu sorundan bahsetti. zaten haberimin olduğundan, dişliyi bu sabah döktüğümden ya da ülkenin imkansızlıklarından bahsetmedim. dedemin hikayesini ve bu dişlinin de onun bir anısı olduğunu söyledim. ödünç istedi ama ben zaten o dişliyi kendisi için, hediye olarak yapmıştım. dişliyi verdim ve kalkması gerektiğini söyleyerek kalktı. tekrar görüşmek için sözleştik fakat gelemeyeceğini zaten biliyordum. hükümet kanadındaki ağabeyden sürekli kendisi hakkında bilgileri alıyordum. ara sıra karga’ya da uğruyordu ama sürekli düşünceliydi. hepsinden haberdardım.

işte tanışma hikayemizin aslı budur kendisiyle. eğer dedemi dinlemeyip starbucks açsaydım hem sanayi çayının tadını hem de böyle bir insan olmam gerektiğini unuturdum. sanayi çayı tadında, samimi ve iyi niyetlerle dolu bir tanışmaydı bizimkisi.

son haberlere göre sözlükte olası devrimin sancaktarlığını yapacakmış.

nickaltı kralı yazardır kendisi. profilinde yazan kendisi uzaklaşmış yazısı üzmüştür. olur da bu yazıyı okuyorsa dönsündür bir an önce, özlemişizdir...

kendisiyle tanışıklığımız 97' senesinde başladı.
ben muhtelif bir barın muhtelif olmayan erkekler tuvaletine yanlışlıkla dalmış, pisuara bir kadın olarak işemeye çalışıyordum.
aniden içeri giren bu yazar arkadaşımızın afallamasıyla irkilmiştim.
"sen de kimsin" dedi.
"ben osman" dedim.
"osman o iş öyle yapılmaz biliyorsun değil mi" dedi.
dedim "sorun değil, bir şekilde tutturacağım deliği".
"o" dedi "kara delik."
dedim "zamansız mı?"
dedi "fark eder mi?"
fark etmeyeceğini anladığım için toparladım eteğimi hemen.
" sen hep böyle yanlış yerlere mi gidersin" diye sordu.
cevap vermedim.
sessizce çıktık erkekler tuvaletinden.
o sırada mekanda çalan led zeppelin d'yer mak'er diyordu. dedim ben sarışın olmak istiyorum.
o da dedi tam da kişisine çattın.
meğerse kuaförmüş.
o gün bugündür dip boyamı yapar.
saygılarımla.
iyi bir sarışınım.

bi tane şarkısı var candy shop diye