abiden nefret etmek

çünkü size tanınmayan haklar ona tanınmıştır, anne babanın gözdesidir, dışarı çıkmak için izin almaz, haber verir sadece...

kız arkadaş edinir, babasından korkmaz, sevgilim var demekten korkmaz, ama kız öyle midir, hayatı babadan ve abiden korkmakla geçer, izin alamazsa evden çıkmaz, abisi evin canı ciğeri iken kendisi sadece evin kızıdır. bir gün evden gidecektir!
o yüzden abiden nefret eder.
cinsiyeti yüzünden cenneti yaşadığı için.

bidebayilistersen ukdesi .

burada uzunca bi yaziyla nefretimi anlatmak isterdim ama ona bile degmeyecegini dusunuyorum.

öküzse gayet makul bir sebep

erkek dediğin tabii ki de her zaman üstün olacak ve ayrıcalıklı olacak. sen de evinde oturup evleneceğin günü bekleyeceksin... gibi şeyler söyleyen bir abiyse nefret etmek doğaldır.

yalnız değilmişim. çok dolum çok. abi aile evinin bug'ıdır. yasaklar onun için geçerli değil, özgürlük onun için var olmuş bir kavram. her şeyden herkesten muaf. konu bize gelince "ne alakası var?". o yüzden bu başlıkta yazan arkadaşları o kadar iyi anlıyorum ki... abiden nasıl nefret ediliyor diye şaşırmayın. bir söz vardır düşmanın yoksa kardeşin de mi yok diye oradan hesap edin işte.
tek söyleyebileceğim günü gelecek ve bizi bıraktıkları yerde göremeyecekler. işte o gün
çoğu şeyi yıkıp yeniden inşa edeceğiz, abisiz, nefretsiz...

edit: sadece ailenin sebep olduğu bir durum değil bu arkadaşlar, bizzat kendisi ikiyüzlü davrandığı için bu çelişki insanı delirtiyor. nefret evet çok güçlü bir his ama hak edene karşı duyulur. eskiden idolüm olan bir insandan ben de soğumak istemezdim ama işte yaşanan şeyler kimi eskisi gibi bırakıyor ki??

yıl geçtikçe katsayısı azalan kardeşlik farzı

nefret çok güçlü bir duygu. bir daha düşünün derim. ayrıca abinizden ve onun şımarık büyütülmesinden nefret etmek saçma. cinsiyetinizden dolayı çifte standart uygulayan ailenizden nefret edin bence.

hiçbir şeyinizi ona borçlu olmadığınız halde borçluymuşsunuz gibi bir takım davranış ve söylemlerde bulunan kimseye karşı açığa çıkan yoğun ve ateşli duygu.

böyle bir şansım olmadığı için nasıl bir şey olduğunu bilemeyeceğim duygudur.
çünkü abim yok. ablam var. ikizim gibidir. benden bir yaş küçük kardeşimle konuşmam ama benimki "deep" küskünlük. nefret yok.

içerisinde bulunan tanımlar objektif abiden değil de anne babanızdan nefret etmek olarak açılması gereken başlıktır.
sıkıntı abinizde değil, eğer kendine verilen izinler size verildiğinde sorun çıkartmıyorsa tabi.
abimle benim aramda 7(yedi) yaş fark olması dışında, ona verilen bir çok izin, imkan bana da verildi, hatta bazıları ikinci çocuk olmanın, ekonomik durumumuzun daha iyi olmasının ve abime göre daha akıllı uslu olmanın verdiği eksta güven sebebi ile daha erken verildi. ne zaman sıkıntım olsa hemen yanımda biterdi kendisi, zaten kendisi ve arkadaşlarıyla pek iyi anlaştığımdan, arkadaş tatilerine ve buluşmalarına sepet gibi yanında taşırdı beni.

bir erkek olarak içinde bulunduğum durum. küçüklüğümden beri yaptığım her şeyi küçümsemiş, her fırsatta 'sen kimsin yapamazsın' diyen bir abiye sahibim. sürekli hala 13 yaşındaymışım gibi davranması da sinirlerimi yerinden oynatıyor. ulan 22 yaşındayım hala ev içinde emirler yağdırıp aşağılayıcı konuşuyor. aile evinden nefret sebebim. ona göre bir huya veya bir prensipe sahip olamam. spora başlarım, özentisin der, iki ay sonra kendisi başlar. ikinci üniversite okurum, gereksiz diyip ertesi sene kendisi de yazılır. hayır ben üniversite okuduğum şehirde gayet sevilen sayılan biriyken şu ak. evinde hala 11 yaşındaymışım gibi olmak gerçekten çok yoruyor. lisede çektiğim o özgüven eksikliğinin sebebidir benim abim. sivilcelerimle alay edendir benim abim. yahu ben üniversiteyi bitirmek üzereyim, c1 seviye ingilizcem var, yurt dışı görmüşüm birden fazla, seminerler, konferanslar, eğitimler, enstrüman çalıyorum ve daha nicesi ama travmaya bak abimin bir boşsun demesi hala benim sinirlerimi bozuyor. özgüvenim de gayet yüksek bu arada ama çocukluğum aklıma geliyor demekki. neyse içimi boşalttım biraz. iyi geceler diliyorum.