acı gerçekte var mıdır sorusu

mantıken acı, beynimizin sinirsel bir geri tepkimesi oluyor ya. şimdi eğer simülasyonda isek biz kısmen sanal oluyoruz ama kendi gerçekliğimizde bunu deneyimlediğimiz için bizim için gerçek. simülasyon teorisinden çıkarsakta mesela oradaki sinirden iletim alınamaz ise yine acı hissi olmayacak. bu durumda tamamen sinirsel iletinin işlenip yorumlanmasına bağlı bir olay. şimdi biz beynimizi kandırıp mutlu olabilme /üzülme (bkz: oyunculuk) olasılığımız olduğu gibi acaba düşünce yoluyla acının üstesinden gelmek mümkün olabilir mi?
not; ağrılar içinde felsefi tanımlar girerek ağrımı unutmaya çalışırken girdiğim haller.

olmayabilir de.
insan vucudu ilginç. kafatasımızın içinde bir beyin var ama vucuda hakim değil. geri planda yürüyor işler. bir gün aynı el kol hareketleri gibi geri planda yürüyen bu işlerin yönetimi de beyine geçer ise acıyı kesmek de mümkün olabilir. ama o zamana kadar o acı çekilecek.

böyle düşüncelerde boğulma tehlikesi yaşayanlara boğulmaktan kurtulma önerisi: ayak serçe parmağınızı sehpanın kenarına çarpın. *

insan düşünerek hasta olan bir canlı, acıyı da hissederiz. hislerimizi kontrol edersek acıyı hafifletebiliriz.

similasyonda yaşayıp bu kadar irdelemek...

ne biliyim?

abes gibi geliyor bana

gerçeğin kendisi acıdır. mutluluk ise rüyadır. yani voltaire reis böyle söyler.

gerçekler acıdır. biber de acıdır. demek ki biber gerçektir.

biri kafatasını kesse ölürsün. ama ameliyatta doktor kafanı ikiye ayırıp geri diktiğinde ölmezsin. çünkü acı yoktur. donacağına inanıp, soğuk olmayan havada donarak ölmek gibi. acı dediğiniz şey psikolojiktir.