acılar paylaştıkça azalır

(bkz: mahfuz (yazar)) ukdesidir.

kısmen haklı bir önerme olmadan her zaman geçerli değildir, bazen acılar paylaştıkça azalmaz, aksine çoğalır. bu yüzden paylaşılacak acıya bağlıdır bu durum.

kesinlikle haklı bir söz. bir tanıdığım sohbet edince rahatlıyor. bu yüzden öfkeli olduğu zamanlar yem sorular atıp konuştururum bol bol. o rahat eder benim beynim şişer geçinip gideriz.

azalmiyor. anlattikça o acıyı daha da yaşariz

aslında kötü yada yanlış bir laf değil. acı çeken dostlarınızın hatta tanımadığınız insanların acılarını anlamayı, hissetmeyi, onun yanında onunla dayanışmayı içeriyor.. çok insanca.. tartışmasız.. ancak gerçekte öyle mi, acı sahibinin acısı gerçekten azalıyor mu. yoksa acı asla azalmıyor da, dayanışma acı sahibinin acıya katlanmasında yardımcı mı oluyor, direnç mi katıyor bilmiyoruz.. çünkü acı, adrese/kişiye gönderilmiş bir mektup gibi aslında, ondan başkası okuyamıyor ki, yazılanın acıttığı biliniyor ancak bir tek okuyan biliyor yaşıyor onu. yanında bulunuyor oluşunuz dayanışmanız ancak ki direnç katabilir acı çekene..

insanın bazen kendini bile şaşırttığı durum.
cenazendeki acını paylaşıyorsun ama aşk acını asla.