dertlerin paylaştıkça azalması

acı, üzüntü ve dertler paylaştıkça azalırmış.

klişe olacak ama normal sözlük'te yazmaya başladığımdan beri küçük veya akran çok insanla tanıştım.
bir iki defa da kalp kırdığım oldu özür dilemeyi borç bildim.

lakin hayatta herşey iyi gitmediği gibi kötü gün de insan içinmiş. bizimkisi biraz ağrından oldu.

sözlüğü de son zamanlarda bu bağlamda kullandım. yazmaktan ziyade içimi döktüm.
ve beklemediğim şekilde tanımadığım dahil çok kişi halimi hatrımı sordu.
üstelik en yakınlarımdan bile kimse sormamışken.

velhasıl-ı kelam derdinizi ( inşallah olmaz ama )paylaşacak insanlarınız olsun.

maneviyat insanı ayakta tutanmış.

aleyküm selam topraaam
derdine derman olmaya geldim.

anlatarak rahatlayacağımızı söylen söz

bazı dertler vardır paylaşamazsın sana özeldir ve derdi de güzeldir yaşarsın için için...

b*k azalır. aksine paylaştıkça içten içe şey diyorsun acaba bu da beni burdan vurur mu? insanlar asla şaşırtmıyor.

boş sözdür, dertler paylaştıkça azalsaydı 50 kişiye 100.000 lira borcum var diye derdimi paylaştığımda, borcumun 2000 tl ye düşmesi gerekirdi.

büyük yalan ama size iyi gelecekse siz bilirsiniz. yazın en mantıklı tavsiyeleri vereyim.

dert paylaşmak başka dertlere yelken açtırır. mutluluğunuzu paylaşınız efendim. derdinizi yaşayın bitsin. hatta butonunu da kullanabilirsiniz.*

aslında azalmıyor da o an iyi geliyor. sonra yine başbaşasın derdinle.
herkesin dertlerle baş etme yöntemi farklı tabi. yazarak, anlatarak, karşılığında manevi destek alarak yükünü hafifletebilir insan.
ya hiç paylaşamayanlar?

asla azalmayacak bir durumdur, anlattığınız kişiye bağlı olarak onun size söylediği cevaplara karşılık beyniniz aslında olaya şu yönden bakabilme skillini devreye sokar, bu da sizin derdinizi farklı bakış açısıyla yorumlamanızdan kaynaklı rahatlatma durumudur.

boş sözdür diye yazanlar doğru kişiye anlatmamış dertlerini anlaşılan. anlattığınızda yargılayacak, sürekli önünüze koyacak kişilere pek tabii anlatmayın derdinizi. ancak sizi anlayabilen biri varsa etrafınızda neden anlatmayacaksınız ki
(bkz: derdini söylemeyen derman bulamaz)
çoğumuzun anonim takılma sebebi bu değil mi? tanıdık biri çıkıp tüm özelimizi anlasın istemiyoruz, çünkü kötüye kullanır öğrendiklerini ama tanımadığımız bir yazara, belki 10 belki 40 yaşında olmasına rağmen tüm saçmalıklarıyla anlatıyoruz o da çözüm buluyor falan. güzel olay bence, mutluluk paylaştıkça artar dertler paylaştıkça azalır, ama paylaştığınız kişi önemlidir.

paylaştığım şey kağıt ve kalem olmadıktan sonra benim için geçersiz olan durumdur. tanıdığım ve de çok yakınım dediğim kişilere bile bir üzüntümü ya da sorunumu anlatacak olsam bir utanç duygusu kaplar içimi, daha da üzülürüm. bu manevi ve bunun getirisiyle maddi olarak zararlı olsa da elimden de bir şey gelmez, bazen üzüldüğüm şey beni hasta bile eder. ama yine de çok nadiren derdimi açabilirim, sonunda da hep kendime kızarım. çünkü hep başkalarına yük olacağımı sanar, dert ettiğim şey bana hep çok büyük gelse de "dünyada bundan daha kötü şeyler olurken böyle minicik bir şeye üzülmeye utanmıyor musun?" diyerek derdimi küçümserim. oysa bunun aksine bir başkası bunu yapsa herkesin derdi kendine ağır gelir diyen de yine benim. konu kendim olunca bu durumda da çelişkiye düşerim. kendimde sevmediğim huylardandır. bende de geçerli olmasını isterdim bu paylaşımın.

bende durum tam tersi. derdim içimdeyken bi zehirse paylaşırken bin zehir oluyor. bazı şeyler paylaşılmaz.

bir yerde okumuştum ama hatırlamıyorum nerede. mevlana derki, dertli insan dumanlı bir odaya benzer, derdinin çözümü yoksa da sadece dinlemek bile bir pencere açmak gibidir.