acının insana kattığı değer

sezen aksu’nun gidemem şarkısında geçen bir bölüm .çalıştığım iş dolayısıyla bu tip insanlarla çok karşılaşıyorum .acı insanda öyle izler bırakıyor ki ya hasta ediyor ,ya psikolojik tramvalar .ve insanlar o acı çeken insanların acısını değilde hastalığını veya deliligini görüyor

biraz daha değer katarsa doz aşımından öldürecek şerefsiz. çok güzel katmışsın bir daha katma.

acının insana kattığı değer olgunluk ve empati kurma becerisidir. insanlar yoklukla hatta yoksunlukla daha hızlı olgunlaşıyor, bunun en büyük örneği fyodor dostoyevski'dir. yoklukla ve hastalıkla geçen bir ömür, alkolik ve sinirli bir baba, erken yaşta ölen hasta bir annenin çocuğu olan dostoyevski hayatı boyunca her alanda eksikliklerle yaşamış, hatta nedenini bilmediği şekilde düştüğü mapushanede 10 yıl geçirmiş. idam kararı verilip, silahların önünde ölümü beklerken bir anda subay'ın hapis cezasına çevirmesi ona yaşamın değerini bir kez daha göstermiş. derken kürek mahkumluğu ile geçen 4 sene daha yaşamıştır. sonra da dünya edebiyatının en güzel eserleri suç ve ceza, karamazov kardeşler gibi önemli eserleri yazmıştır. dostoyevski'ye bu eserleri yazdıran yaşadıklarının verdiği tecrübe ve olgunluktur. hatta eserlerini de kendi yaşamından esinlenerek yazmıştır.

her kötü şeyden pozitif katkı çıkarmalıyız mı yahu? en son 4 senelik ilişkim kötü bir şekilde bitti. hala da yaraları duruyor ve o yaşadığım ızdırab dolu günlerden tek bir değer kazanamadım. hayatta tek önem verdiğim insan yani annem ölünce nasıl bir değer kazanabilirim peki? romantizm kasmaya gerek yok.

senin yaşadığın acının sana kattığı ve senden götürdüğü şeylerle benim yaşadığım acının bana kattığı ve benden götürdüğü şeyler günün sonunda ikimizin asla anlaşamamasına neden olabilir. ben senin gibi birinden sen de benim gibi birinden hoşlanmayabilirsin bu halde. acının kattığı değer neye göre, kime göre değer. burası yanlış.

bu, acının mahiyetine, kişinin ona yüklediği anlama ve acının onu getirdiği duruma göre değişir.. böyle çok genel konuşmaları ben de sevmiyorum.. acıdan geçenleri değerli göstermek saçma. acını sevmek hatta ona değer yüklemek aptalca.

sezen abla insanların hoşuna gidecek şeyler yazıyor işte bazen böyle... bizim aptal insanımız da üzerine alınıp bu şarkılarla zevke geliyor.

sezen aksu bu; kodları çözmüş. dikeni nereden batıracağını sonra deliğinden hangi şerbeti enjekte edebileceğini çok iyi bilir, sonuna kadar sömürür.

acının insana kattığı bir b*k yok. ancak kabuklanmayan yaralar açar, ruhunu ikiye yarar, kanar, kanarsın.

"ben bu yüzden kimseden gitmem gidemem"; palavranın büyüğü de bu. otur evinde sen acılarınla, ben gittim çoktan!..

3 ya da 4 birim kadarlık bir değerdir.