acıyı bal eyledik

bestelenmiş hali hasret'in duygu dolu sesinden...*

kör olasın demiyorum.
kör olma da gör beni.

üstadın bu dizeleri hep beddua gibi algılanıyor, yıllarca benim kulaklarıma da öyle tınladı ve açıkçası tırmaladı. hasan hüseyin korkmazgil böyle bir şair değil ki “kör olasın demiyorum bak, sen -ileride- kör olma da beni bi gör bakalım -ileride-, o zaman napacaksın” gibi bir dize yazsın. adamı şiir aleminin demet akalın'ı mı yapalım allasen?

daha geçen gün dank etti açıkçası. bu bir beddua değil daha çok bir şey, ıı bulamadım kelime.

kör olasın demiyorum (desem derim hani, sana ah edecek olsam ederim yani ama)
bi kör olma da (fiziksel olarak kör değilsen de “görmeyi bilmiyorsun”, öğren istiyorum, bakmayı görmeyi bil de)
görebil beni.

böyleyken böyle, anlatabildim mi bilmiyorum ama sanırım anladım.

~

dipnot: selda bağcan hanımefendinin affına sığınarak, hasret gültekin dışında kimseden dinleyemiyorum bu şiirin bestelenmiş halini,

ekilir ekin geliriz
ezilir un geliriz
bir gider bin geliriz
beni vurmak kurtuluş mu

dizelerinden dolayı.

hasan hüseyin korkmazgil’in iş bankası kültür yayınlarından çıkan 136 sayfalık harika şiir kitabı.
bir çırpıda bitirebileceğiniz, toplum sorunlarını, ezilmişliği ve tabii ki aşkı mısralarında bulacağımız okumak için geç kaldığımı düşündüğüm şair, yazar.
1950 lerde (bkz: nazım hikmet ran) şiirlerini okuduğu suçlamasıyla, öğretmenlik görevine son verilip tutuklanarak cezaevine gönderilmiş. çıktığında işi olmadığı için çeşitli yerlerde çalışmış. arzuhalcilik, tabelacılık yapmış mesela. şiirlerinin tanınmaya başlaması 1959 yılını buluyor, 1970 de trt şiir barış ödülünü alarak yoluna devam etmiş. okuduğum ilk kitabıydı tabii ki bütün kitaplarını okuyacağım.
alevi kardeşlerimizden sıkça duyduğumuz acıyı bal eyledik deyişinin atasını bulmuş olmanın sevincini yaşıyorum. sözlerimi o güzel dizelerin bir kısmı ile bitiriyorum.

*aynı isimde bir şiir başlığı olduğu için kitap olarak belirtilmiştir.

toplumcu gerçekçi bir çizgide ilerleyip bu türde şiirler yazmış türk şair hasan hüseyin korkmazgil imzalı eser olup 1973 yılında yayınlanmıştır.

hasan hüseyin korkmazgil ilk defa okuduğum bir şair değil; acılara tutunmak (kitap) adlı kitabını okumuştum ve bu şiirler de sanki onun devamı gibiydi.

okurken sanki nazım hikmet okuyorum izlenimi veren şiirlerdi, toplumu da bireyi de kendini de aynı kümede birleştiren bir şiir anlayışı hüküm sürüyor.
nazım hikmet'in üslubuna benziyor ama onun şiiri kadar güçlü olduğunu sanmıyorum.

şiirlerin konusunu birkaç kelimeye indirgemek istersek bu bence sevda/ ayrılık/ ölüm/ yoksulluk ve devrim gibi durumlar olurdu.

şiirlerin çoğunu beğendim, bazıları komik bile sayılabilirdi, argonun oluşu şiirleri farklı bir atmosfere sokuyor, bazı şiirleri duygusal, bazılarını felsefik buldum.

ölümü, yoksulluğu, aşkı, ayrılıkları, bitişleri, mutlu olmamayı, acıyı ve yalnızlığı kendine has bir şiir tarzıyla yansıttığı iyi şiirlerdi.

özellikle de ayrılık ve ölüme dair olan şiirler fazlasıyla yıkıcı ve keskindi.