ağzıyla içmeyi bilmemek

üzülerek söylüyorum ki bu beni anlatıyor. alkol keyif vermesi amacıyla içilse de ben genelde sarhoşlukla sonlandırıyorum hep. ağzımla içmediğimi hep duyuyorum bu sebeple.

bende stop düğmesi çalışmıyor bu konuda, az güzel bir ortam görmeyeyim ya bayıla ya rezil olana kadar. bu kadar gereksiz bir eklenti görmedim sözlük.

"şimdi şöyle yazacaklar; içkiliydi bilmem ne!" dedirtir.

maalesef aşırı rahatsız edici bir durumdur. içmeyi bilmeyen birisiyle olmak istemezdim açıkçası. daha nerede içeceğini bilmiyor. çocuk gibi eğitemem bu saatten sonra.

bunun da farkında olmamak sıkıntılı bir durumdur. en kısa sürede bir yatağa yatırılıp yanından süratle uzaklaşılması gerekir.

sırf bu yüzden arkasını topladığım 2-3 kişi oldu. sonuncusunda nişanlısını aldatmaya kadar varınca iş bıraktım. ağzıyla içmeyen gaydiri gubbak slklar var olursa etrafınızda kaçın o ortamdan.

damardan almasını önerebilirim

bende var bu. o yüzden az içerim, her içtiğimde mutlaka olay çıkarırım. millete salça olup kavga çıkarmak gibi değil de, exlere yazmak, itiraflarda bulunmak gibi.

şımarıkça ısrarlı bir şekilde ağzıyla içmeyi öğrenmeyi reddetmediği sürece insan zaten öğreniyor bir iki rezillikten sonra ağzıyla içmeyi.

ben mesela yıldız teknikte okurken maslak yurdunda kaldım bir sene kadar. öyle içmişim ki gece yurt bahçesinde horozlandığım adamı ertesi gün gösterdiler bana, adam beni üçe dörde kırarmış da insaflı elemanmış bir şey bile demedi bana daha sonra. file dil atan kurbağa gibi hissettim kendimi. o dersten sonra bozacak kadar içtiysem bile kimseye sarmadım.

iki kadeh limitim var. üçüncüyü bünyem kaldırmaz.
delikanlı adam masaya oturduğu gibi kalkar, aleme kendini kepaze etmez.

alkolden bir dünya olup, karısının gecenin köründe meraktan aradığı adamlar(!) da biliyoruz biz.