aile eğitiminin önemi

anne ve babanın tutumlarının çocuğun kişisel gelişiminde etkili olduğu bilinir. aile eğitimi çok önemlidir. çocuklar neyi görürse onu yapar. sevgi ise sevgi, şiddet ise şiddet. çocuk, ailenin aynasıdır. aile, çocuğunu sağlıklı, mutlu yetiştirip çevresine duyarlı olmayı öğrettiği gibi onun gelişimi için gerekli ortamları hazırlama görevlerini sağlıklı bir şekilde yerine getirmelidir.

anne ve babam kişisel gelişimime destek olmak için beni 6 yıl boyunca kuran kursuna gönderdi. şanslıyım.

ne verirsen onu alırsın. ne verirsen...

bir yerde bunun önemi ne sıklıkla vurgulanıyorsa ve nesiller yetiştirme sorumluluğu ne kadar aileye yıkılıyorsa orada formal/resmi eğitim kurumlarının çuvalladığı ifade edilmektedir bir bakıma.

anne babalarımız, bizim birincil rehberimizdir ama ne zamana kadar? okula başlayacağımız güne kadar. okul çağındaki çocuklardan bile bahsederken sürekli aile eğitiminden dem vurmak ulus/millet olmanın altını oymaktır. aile mikro bir aidiyettir. oysa okulda devlet denilen bir üst ve daha çok kişiyi kapsayan, ona göre yeni değerler yahut başka davranış normları kazandıran mekanizma ile tanışırız.

bir çocuk okula adımını attığı andan itibaren ebeveyni de öğretmene tabi olmak ve çocuğa vereceği terbiyeyi onun rehberliğinde yürütmek durumundadır.

çünkü bakınız yeni nesiller ailelerin değil öğretmenin eseri olacaktır demiştir devletin kurucusu. tamamıyla aile düzeyine indirgenen bir eğitimden bahsettiğimizde orada bırakınız millet olmayı; cemiyet bile olamayan feodal, cemaat yapısı büyütülmüş olur. farklılıkları körüklenmiş olur bireylerin.

ek: savaşlardan sonra birçoğu öksüz ve yetim olan cumhuriyetin ilk nesillerinin kurumsal bir çatı altında, doğru yaklaşımlarla nasıl başarılar elde ettiğine dikkat ettiğimizde; ailenin vereceği eğitimin ikincil olduğunu kabul etmekten başka seçeneğimiz yoktur. benzer bir örnek yine yetişkinlerinin birçoğu hayatını kaybetmiş olan almanya'nın, ikinci dünya savaşı sonrası yetiştirdiği nesillerdir.

sevgisiz ve ilgisiz büyüyen çocuklar geleceğin yetişkin canileri olabiliyorlar.

bu yüzden ağaç yaşken eğilir diyor ve sevgi ve ilgi göstermeyecekseniz çocuk falan yapmayın diyorum.

kimse sizin elinizle büyütüp yarattığınız yaratıklardan zarar görmeyi haketmiyor.

size çok net bir şey diyeyim.

eğitim önemlidir. eğitim bir sistem işidir. sistem güzel ve iyi kalıyorsa eğitimi bir robotta verse sonuç kötü olmayacaktir.

burada asıl mesele eğitim sistemini tasarlayanlarin kimler olduğudur. bu sebeple ha aile eğitimi ha zorunlu eğitim ha başka bir şey önem teşkil etmemekte olup sadece kendi kendimizi kandirmaktir.

önemlidir. ilerideki ilişkilerde nasıl biri olunacağını belirler. şiddet eğilimi de sorunlu aileden başlar. çocuklar bir şeyi görmeden veya tanık olmadan öğrenemezler.

bundan hep kaçmak istemiştim. kendini yetiştirememiş, cahil ve sevmeyi bilmeyen, abuk subuk konuşan herkesi geride bırakmak istedim. sonra onlara ayak uydurup normal davranmaya çalıştım.
canı gönülden onlardan biri olmak istedim. en çok dışlayan taraf onlardı bense kaça taraftım.
hep rahatsız oldum ara ara laf soktum, uzaklaştım ama bir şekilde uzlaşılırdı ya da uzlaşılmaz biterdi.

şimdi yine tam dibindeyim bu meselelerin.
kaçmak istesem kendi "normal" düzenimi de yıktım. kalsam düzeltebilecğeim hiçbir şey yok ve elimden gelen kalmadı.
en azından kendi alanımda kavrulup kimseyle pek iletişim kurmadan sadece yalnızlığı dert edinerek takılabilirim değil mi?

ama bir sorun var.. birine bir kez bir şeyi gösterirsen gözlerini bir daha nasıl kapatıp karanlıkta kalmasını sağlayabilirsin?

tabula rasa teorisini kabul edip düşünecek olursak bembeyaz bir sayfa gibi boş çocuk zihni aile tarafından işlenir ve karakter gelişimi aile tarafından sağlanır dolayısıyla hayati önem taşıyan bir faktördür aile. kişinin normallerini, ahlak anlayışını, insanlara karşı davranışlarını vs. her şeyini doğrudan etkiler aile terbiyesi.

oldukça büyüktür.

benim en büyük kayıplarım ailemin eğitimsizliğinden oldu. ne beni yönlendiren ne de istediklerimi elde etme fırsatına sahip olabilecek donanımda bir ailem olmadı. bu o kadar büyük bir eksiklik ki, bütün hayatınızın yönünü değiştiriyor.

bir birey için her şeydir, temel taşlardır.
örnek olarak bir bebeğin altını değiştirirken, ebeveynin yüzünü ekşitmesi dahi o bebeğin ileride öz güvensiz bir birey olmasını sağlıyor.

herkesin kaldırmayacağı çok ağır bir yük

olgunlaşabilmenin önemini yansıtır.
ailesi tarafından iplenmemiş çocuk hayırsız evlat rütbesini doğuştan hak etmiştir.

binanın temelini sağlam atmazsan, ne kadar düzgün yaparsan yap, o bina yıkılır gider. aileden alınan ilk eğitim ne kadar iyi olursa, o kadar düzgün insan olma potansiyeli artar. iki iki daha dört.