aileden kalma alışkanlıklar

aklıma hiç güzel fanteziler getirmiyor. çocukken babamın tepesine tırmanmayı severdim. bir tür parkur gibiydi benim için. ne yapayım, şimdi de gidip elin adamının tepesine mi çıkayım? güldürdü.

çocuk sevgisi, annemden geliyor.
karnı acıkan su isteyen uykusu gelen bizdeydi, ev çocuk esirgeme kurumu gibiydi ben büyürken…

bizi bunlar mahvediyor çoğu zaman. yoksa ayaklarıma masaj yapılması evet ailemden ötürü tv karşısında rahatlayıp uykuya dalmam kolaylaştırıyordu diyemem yani. ya da renkli ışıkların babamın parti zamanlarından lüks yerlere gittiğimiz zamanlarda kalma diyemem mesela. bilgisayarın renkli ışıklarıyla yetinirim. olmadı eve led döşer oturur izlerim. küçükken de yılbaşı ağacının önünde oturur ışıkları izler o süsleri incelerdim saatlerce.
insanlara bir şey dayatmam normalde. dayatıyorsam yahu bu böyle olması gerekiyor senin bunu düşünebiliyor olman lazımdı nasıl yapamazsın kafan almıyor mu diye dayatmışımdır.
çünkü ailemde bunlar planlıdır herkes geregini düşünür yapması gerekeni yapar. insanlar böyle yaşamıyor mu ya büyük aptallık diye gelen içgüdüsel bir kafa yapım vardı, aşıyorum.
o yüzden her şeyin masumca geldiğini düşünmeyin.

alkolizm. madde var mıydı bilmiyorum ama alkol hala ailenin en büyük sıkıntısı. ben hayatımın en doğru kararlarından bir tanesini vererek alkol ve kimyasalı kesin olarak bıraktım. alkol almayalı hemen hemen 5 ay oldu ve kendimi sağlıklı hissediyorum. alkol/ uyuşturucu ve uyarıcılar( eroin,meth ve bonz) dostunuz değildir.