akraba ile bayramlaşma zorbalığı

baba tarafımdaki gerzek hala ve amca çocuklarımla yaşadığım zorbalık.
ha bir de herkesin içinde senin saçın mı dökülüyor diye soran amcam da listeye dahil.

la ben ateistim. bayrama inanmıyorum. ne işim var akraba ziyaretinde?

tüm bunlar iki elimle bir dikimi doğrultamayan bir çapsız olmamdan ileri geliyor hep.

imkanım olsa zihtirip gidecem bu memleketten.

neyse ki babam zamanında bütün akrabalarla ilişkisini kesmiş de konu komşu dışında pek zorbalığa uğramıyorum.

küçükken çok rahatsız olurdum bundan lakin eşşek kadar olup etrafımda tek bir akraba kalmayınca bu hissi özlediğimi fark ettim. tüm ailenin bir araya gelip sohbet muhabbet ettiği zamanlar güzelmiş. çok özlenilecek bir şey olmadığını da farkındayım. bu zamanları özlemek bir yaşlılık belirtisi olabilir

özellikle yetişkin bir insan olduktan sonra, fazlasıyla red ettiğim olgudur. bayramlarda kimseyi ziyarete gitmiyorum. genelde evde oturup, çay veya kahve tüketiyorum çünkü bana çok samimiyetsiz bir çabaymış gibi geliyor. neden tatil günümü gerçekte benimle gram görüşmek istemeyen ama samimiyetsizce yüzüme gülen insanlarla harcayayım?

zaten kendi ailemle ve sevdiklerimle düzenli görüşüyorum, onları görmek için illa özel bir güne ihtiyacım yok. benimle normalde görüşmeyen insanları ziyaret etme baskısı neden oluşuyor ki? zoraki birinin evine gitme durumu beni çok rahatsız hissettiriyor ve o samimiyetsizliği hemen seziyorum zaten. sezdiğim noktada, aşırı negatif duygular basıyor beni. kendimi kötü hissettiğim bir yerde kalma alışkanlığım yok. bu yüzden böyle olaylara dahil olmayı tercih etmiyorum.

cocukken bu durum hafiften heyecanlı olsa da( aslında bu süreçte bile bir baskı var. aileniz sizi valiz gibi oradan oraya taşıyor), aklınızın başınıza erdiği yaşta aslında hiç istenmediğinizi hissediyorsunuz. böyle bir ortamda niye oturup çay- kahve içeyim? akraba dediğin normal şartlarda zaten seni arar. aramıyorsa, görüşmek istemiyordur. niye bayram diye kalkıp evine gidiyoruz?

bazı türk adetleri gerçekten garip.
zorlamayla hiç bir iş yapılmıyor.
bayram, gönülden sevenlere bayramdır. bu tarz bir bayramda zaten her gün kutlanır, yılda 2-3 kez değil.

dünyadaki en berbat zorbalıklardan birisi.

nasılsınız?
iyiyiz sizler nasılsınız?
biz de iyiyiz, çoluk çocuk nasılsınız?
iyiyiz dedik ya....

çok samimiyetsiz ya.

zorbalık olarak adlandırmam. akrabanızı sevmenize bağlı. şimdilerde sebepsiz bir akraba düşmanlığı başladı eğer size büyü müyü yapmıyorlarsa kırk yılın başı bayramlarda gidin ellerini öpün. evlilik ne zaman? okul ne zaman bitiyor? gibi sorulara da birkaç günlük maruz kalsanız ölmezsiniz sevgili yazarlar. sorulunca incileriniz mi dökülecek? psikolojik etkiden falan bahsetmeyin sosyal medya ağzınız komik oluyor. hiçbirinizin artık kendi düşünceleri yok birisi akrabalar cıs diyor hepiniz aa evet akrabalar cıs diyorsunuz. zaten bu hayatta yalnızsınız yapın sıla-i rahiminizi alın sevabınızı "aynen evlilik yakındır/okul bitti size haber vermeyi unutmuşuz" gibi cevaplarla geçiştirin ve evinize gidin. gerisi sizi bağlamıyor. vallaha özlersiniz.